Hardrock- en heavy metalfans lezen al jaren het tijdschrift Aardschok. En dat zullen ze voorlopig ook nog wel blijven doen. Het blad bestaat 25 jaar en viert dat met een mooie jubileumuitgave waarin de hoogtepunten van een kwart eeuw metal gebundeld zijn. Wie het blad in 1980 opensloeg zag gitaarbands met lange haren in T-shirtjes in machoposes. Wie het blad vandaag de dag openslaat, ziet hetzelfde. Liefhebbers en makers van hardrock en metal zijn blijkbaar behoudend. Dat beaamt Robert Haagsma, sinds 1991 schrijver voor Aardschok. Hij las het blad als tiener en groeide er mee op: “De betrokkenheid van de lezers is groot. Hardrock en metal is een zaak voor het leven: het is een jeugdliefde.” Haagsma, ook journalist bij het Algemeen Dagblad en schrijver van boeken, denkt dan ook niet dat het een scene is die je ontgroeit: “Veel bands die ik interview zijn ouder dan ik ben, bijvoorbeeld Motörhead en Iron Maiden.” Haagsma interviewde beide bands meerder malen: “Zo vaak, dat ik het tegenwoordig aan de jonkies overlaat. Haagsma nam ooit het Aardschokstokje over van Robert Heeg. Hij verruilde Aardschok begin jaren 90 voor nieuwkomer Watt: “Ik vond heavy metal niet meer zo interessant en merkte dat ik een bredere smaak kreeg. Grunge deed mij inzien dat al die stoere metalposes eigenlijk belachelijk waren. Maar ik hou nog steeds van harde muziek.” Ook Heeg, momenteel schrijvend voor Nieuwe Revu en Mojo Music Magazine, merkte dat de lezers echte fanaten waren: “Er was altijd veel interactie met het publiek. Bij concerten kwamen ze naar je toe en maakten een praatje. De fans blijven het blad en de bands trouw. Aardschok heeft niet te lijden onder de malaise in bladenland. Ook een platenmaatschappij als Suburban, die veel aan harde muziek doet, heeft trouwe kopers.” Dat merkt ook Aardschok forum moderator Boudewijn Dekker: “De topics over ‘wat luister je?’ en ‘wat koop je?’ zijn enorm lang. Er wordt veel gepost door echte kopers.” Heeg is wel van mening dat het Aardschokpubliek vergrijst: “De fans van een band als Dillinger Escape Plan lezen geen Aardschok. Dat is zonde. Ik probeerde vroeger altijd wel de ongrijpbare harde bands in het blad te krijgen: Faith No More bijvoorbeeld.” Haagsma vindt die behoudendheid nog wel meevallen: “Mijn interesse in harde muziek wordt nog vaak genoeg aangewakkerd. Toen ik Korn voor het eerst zag, dacht ik meteen: Wow! Vervolgens kwam de ‘nu metal’ beweging. Metaalmoeheid heeft bij mij nog niet toegeslagen.” Voor Heeg waren de jaren bij Aardschok een mooie opstap naar een verdere carriere: “Het was een leerschool. Vaak wordt het blad verweten dat ze geen echte stijl heeft. En er wordt vaak gesproken over het schoolkrantniveau. Er is inderdaad geen mooischrijverij: Aardschok is een tijdschrift voor en door fans.” Haagsma denkt dat dat komt door het Brabantse karakter van Aardschok: “Er zijn korte lijnen en er heerst een ‘down to earth’ stemming. Aardschok is een blad vol recensies en interviews. Haagsma vond ooit dat die formule op de schop moest: “Maar daar ben ik van teruggekomen. De lezers vinden het blad, zoals het is, prettig: niet highbrow, maar wel hartverwarmend. Ik heb mij ermee verzoend: metalfans zijn behoudend. Een andere popjournalist zei mij ooit: ‘Ér is van alles mis met jullie blad. Maar je kunt zien dat het met liefde is gemaakt. En daarom wordt het altijd weer serieus genomen.’ Waarschijnlijk zijn we daarom nog altijd heel groot.” Luister ook naar het interview met Aardschok regisseur Metal Mike in Dubbel Check 23-11-2005