Was het een paar jaar geleden nog The Dandy Warhols bij Vodafone, dit weekend smeet Peter Pan Speedrock-mascotte Dikke Dennis zijn 145 kilo op de voorste rijen van het publiek in de nieuwe tv-reclame van Telfort. Een dag later bleek het muziekje onder de Randstad-commercial van het Utrechtse Gem te komen en weer een dag later bevestigde Heineken dat het is gevallen voor de ADHD-rock van Voicst. Heeft de Nederlandse rock buitenlandse sterren verdrongen? Als je deze week 3VOOR12 hebt gelezen zou je denken van wel. Nederlandse popmuziek bij reclame is niet nieuw. Berend Dubbe van Bauer vertelde in 2002 dat hij een behoorlijke zakcent bijverdiende door vijf tunes te leveren voor Siemens, in 2003 scoorde Solex financieel dik door de verkoop van een paar seconden muziek aan Motorola en zo zijn er nog wel een stuk of tien voorbeelden te noemen. Toch blijft de plotselinge opkomst van juist de rock opvallend. Managing director Serge Steijn van Doom & Dickson, volgens Adformatie het beste bureau van 2005 en met klanten als Amstel, KLM en Hema, snapt het wel: “Bureaus zijn altijd op zoek naar iets nieuws, naar dè ontdekking voordat die de massa bereikt. Nu rockmuziek uit Nederland het de laatste tijd goed doet in eigen land, zie je dat ook terugkomen in campagnes. Behalve het positief effect van het bandimago op een product speelt ook de persoonlijke smaak van reclamemakers daarbij een rol. Ze vinden iets goed en brengen dat naar voren als de muziek gekozen moet worden.” Leitmotief bij de keuze voor Nederlandse muziek is en blijft echter geld. Dat blijkt uit de woorden van een medewerker van een ander groot reclamebureau: “Iedereen wil natuurlijk Coldplay of U2 onder zijn reclame plakken, maar dat is echt heel duur. De andere mogelijkheid is rechtenvrije stockmuziek, die weer niet zo cool is. De laatste tijd bieden platenmaatschappijen vaak één van hun jonge talenten als alternatief voor die stockmuziek aan. Dat is iets duurder, maar ook hipper. En vergeleken met de megasterren nog steeds heel goedkoop.” Hoewel het door de zwijgzaamheid van de reclamewereld en bands moeilijk is om concrete bedragen te noemen, zijn ook de financiële voordelen voor de band niet gering. Lever je een paar seconden eigen muziek voor een Nederlandse reclamecampagne, dan zit je toch al gauw op een paar duizend euro. Sluit je als muzikant de deal direct met een reclamebureau, dan is ook tienduizend euro geen onmogelijk bedrag. Verkoop je je eigen muziek voor een wereldwijde campagne, dan begint de teller pas echt te lopen tot veelvouden daarvan. Voicst zou in die laatste categorie kunnen vallen. Een nummer van het album 11-11 is vanaf september via de Heineken commercial te horen in meerdere Europese landen. Los van het geld levert het ook heel veel ‘airplay’ op. De gevolgen van driemaal daags op nationale televisie in Frankrijk, Spanje, Duitsland of Nederland kunnen enorm zijn. Zo scoorde Mathilde Santing met haar bewerking van Wonderful Life (origineel van Black) voor een verzekeringsmaatschappij in 1999 nog een top tien hit. En dat was alleen voor de Nederlandse markt. Minder vet incasseren, maar toch altijd nog veel beter dan tussen het repeteren door de vakken van een supermarkt vullen, is het bewerken en inzingen van bestaande nummers. Marco Hovius van 16Down bouwde zijn studio af met het geld dat hij kreeg voor het opnieuw inzingen van de soundtrack voor biermerk Becks in Duitsland. Hovius: “Het is voor mij een extra zakcentje, niet mijn voornaamste bron van inkomsten.” Volgens Hovius zijn die mensen er wel. Zelf dingt hij gemiddeld één keer per jaar mee voor het leveren van muziek via een soort van competitiemodel waarbij de reclamemaker een aantal stemmen of nummers bestelt en er vervolgens één kiest: de pitch. “Ik heb het nu een paar keer gedaan en kom altijd dezelfde mensen tegen.” Hij zegt niet overal ja tegen: “Je moet je stem toch een beetje exclusief houden. Als ik geen eigen nummer mag zingen, heb ik een bodemprijs." Zo blijft de vraag wie wie helpt? Randstad klinkt best wel hip dankzij Gem. Maar werkt het ook de andere kant op, dan is het coole Gem nu synoniem voor een slijmerig jochie dat met iets te glazige ogen naar een piloot kijkt. Exit imago? Labelbaas Ferry Roseboom is er niet zo bang voor: “De aandacht die het nu al gekregen heeft is echt enorm.” En zo zijn we gewoon weer uit bij die gouden regel die op elk reclamebureau aan de muur hangt: “Any publicity is good publicity.”