En zo wordt er heel wat afgevochten in de muziekbranche. Dit keer tussen de muziekindustrie aan de ene kant en de anonieme Internetgebruiker aan de andere kant. Argument van de muziekindustrie is: als je van mijn muziek gebruik maakt moet je er voor betalen. Argument aan de andere kant is: zelfs al zou dat zo zijn, dan moet je me eerst maar eens weten te vinden. Beiden hebben hier volslagen gelijk. Het downloaden van muziekbestanden van onbekende P2P-partners is niets meer en niets minder dan het stelen van CD´s uit een winkel. Alhoewel om juridisch-technische redenen slechts de uploader strafbaar is in Nederland. Aan de andere kant hebben de beklaagden ook gelijk als zij zeggen dat het slechts redelijk is iemand te straffen voor wat hijzelf gedaan heeft. Dat argument wordt gebruikt door de ontwerpers van systemen als KazaA en Grokster. Men roept: ja, we hebben weliswaar software gebruikt maar wij kunnen niet beïnvloeden wat een individuele gebruiker ermee doet. Dat argument werd lange tijd gehonoreerd door bijvoorbeeld de Amerikaanse rechter. Maar onlangs vond toch het Supreme Court dat Grokster te ver was gegaan in het “aanmoedigen van inbreukmakend gedrag van de individuele gebruiker”. Omdat echter lange tijd rechters weigerden de KazaA´s en de Groksters van deze wereld verantwoordelijk te houden, richtte de Nederlandse waakhond van de muziekindustrie, Brein, zich in arren moede maar op de individuele gebruikers. Maar die roepen dat eerst maar eens bewezen moet worden dat de inbreukmaker in kwestie niet hun buurman geweest kan zijn. Hoe ging Brein te werk? Via Internet werden grootgebruikers opgespoord, die grootgebruikers werden gekoppeld aan IP-adresssen en de identiteit van de houders van de IP-adresssen werd opgevraagd aan een aantal service-providers, die vervolgens weigerden die gegevens af te staan. Dus dagvaardde Brein vervolgens de providers in kort geding. Het vonnis van de Utrechtse President is gisteren gepubliceerd. Van belang is allereerst dat de rechter heeft aangenomen: - Dat Brein een belang heeft bij deze vordering. - Dat in beginsel providers gedwongen kunnen worden NAW-gegevens af te staan en - Dat dit met name het geval kan zijn bij (grootschalige inbreuk) op intellectuele eigendomsrechten. 1-0 voor Brein dus. In hetzelfde vonnis echter concludeert de rechter dat Brein niet volgens de regels van de privacyregelgeving in Nederland de gegevens heeft verzameld en dus wijst hij de vordering af. Stand per saldo (na strafschoppen zou ik zeggen) 1-2. Conclusie mag echter zijn dat als Brein wel de gegevens volgens de regels verzamelt, de providers gedwongen zullen worden de NAW-gegevens af te staan. En dat zou ook volgens mij een terechte uitslag zijn. Vraag is alleen nog of het Brein ooit gaat lukken om voldoende informatie te verzamelen als zij zich strikt aan de regels houdt. En daarom weet nog niemand echt of dit vonnis nu winst of verlies inhoudt. Surely to be continued.