Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: Bloc Party - Helicopter (Wichita/V2) Disque Pop de la Semaine: diversen - DFA Compilation #2 (DFA/EMI) 3FM Megahit: Bløf - Opstand (EMI) release: 15 november 3VOOR12 Top 10 1. Oxes live in Club 3VOOR12 in Desmet Studio’s (Amsterdam, 27 oktober) Toen gitaristen Mark en Nett zich draadloos in de zaal begaven om daar het bier van de omstanders op te drinken terwijl ze doorspeelden, was ik om. (Jaap Boots) Toch geniaal in de beheerste gekte. Met als hoogtepunt het moment waarop de twee gitaristen weer op de interviewbank kruipen en een gesprek faken terwijl ze doorspelen. (Ron van der Sterren) De arrogantste klootzakken in trioverpakking die ik ooit heb gezien. (Robert Lagendijk) 2. The Polyphonic Spree live in de Melkweg (Amsterdam, 26 oktober) Misschien had ik ook zo'n wit gewaad bij het merchandise-stalletje moeten kopen. (Job de Wit) Het werd inderdaad een legendarisch concert. (Nicole Cremers) Hoe je het ook noemt: Muppets voor volwassenen, Jesus Christ Superstar voor beginners of de Jostiband voor gevorderden, het blijft totaal een eigen ding. (Robert Lagendijk) 3. Gisli - Can You Make Me Right? (cd: How About That?, EMI) Dit soort functionele onzin kunnen we in deze tijden wel gebruiken, en ach ja, wat de B-connectie betreft: je kunt betere slechtere voorbeelden hebben dan Beck. Maroon 5 bijvoorbeeld. Of dj Tiësto. (Jaap Boots) Luister hem nou maar snel, dan hoor je het zelf wel. (Ron van der Sterren) 4. Coparck - Try Something Else (single, Supertracks) Visioenen van de eerste demo die niet in de Moordlijst mocht, maar er wel in kwam, komen weer boven. (Ron van der Sterren) Coparck gaat verder waar het op Birds, Happiness And Still Not Worried gebleven was. 5. The Dears - No Cities Left (cd, Bella Union/Bang!) Dat moet betekenen dat The Dears iets goeds doen. Dwarsfluiten mengen met zware gitaren bijvoorbeeld. Morrissey nadoen maar toch overeind blijven. Rocken zonder pseudo-shocken. (Jaap Boots) Een plaatje om verliefd op te worden. (Herman Roggeveen) 6. de dood van John Peel Life sucks. (Leonieke Daalder) 7. R. Kelly & Jay Z featuring Doug E. Fresh & Slick Rick - The Return (Remix) (cd: Unfinished Business, Jive/Zomba) Het vorige album is nooit echt van de grond gekomen vanwege R. Kelly’s voorliefde voor plasseks met minderjarigen. Hopelijk gaat het deze keer beter, hoewel het de schijn tegen heeft. (Kees de Koning) 8. Hot Snakes - Audit in Progress (cd, Swami/import VS) Er is muzikaal echter niet veel veranderd. Nog steeds grossiert Hot Snakes in veelal snelle, ongelooflijk oprechte krakers. (Niels Post) 9. Catharsis - Passion (Crimethinc) "To sow seeds in barren soil if there is no more fertile ground. To bear the fragile worlds within through the ruined one that surrounds. To lift us up, to bring empires down." (Joris Wiegersma) 10. Catholic Boys In Heavy Leather - Daddy Cruel (cd: Maschinenfest 2004, Pflichtkauf/import D) Deze band combineert een leer/fetish-show met een combinatie van discohits, maar dan op een zelf geïnterpreteerde, industriële manier. Erg vermakelijk en zeer sterk live! (Cybercase) De lijstjes: Job de Wit draait: The Polyphonic Spree live in de Melkweg (Amsterdam, 26 oktober) Als je poes is weg gelopen, als je bent ontslagen, als je moeder in het ziekenhuis is opgenomen, als je vrouw is vertrokken, als je grote voorbeeld is overleden... Dan moet je je misschien eventjes verbijten maar daarna breekt ook in jouw hart de zon door wanneer je wordt blootgesteld aan de muzikale Prozac van The Polyphonic Spree. Het leven is een doel op zich, laadt je op met de gelukzalige popmuziek van 20+ maffe Texanen. Misschien had ik ook zo'n wit gewaad bij het merchandise-stalletje moeten kopen. Mathew Jonson - Decompression (live op Speakerplay in Hotel Arena, Amsterdam, 22 oktober) Het laatste nummer van Jonsons Nederlandse podiumdebuut ontsteeg de soms wat al te weinig opzienbare techno die het uur ervoor te horen was geweest. Decompression is dan ook het meest meeslepende technonummer van het jaar, zoals begin augustus al in deze rubriek gesignaleerd. Wat een belevenis om die polyfone misthoorn op vol volume uit de vorige track te horen opdoemen. Zo grandioos kan muziek zijn, voor minder hoef je het niet te doen. Black Strobe in 11 (dj-set uitgezonden in 3FM BPM, 23 oktober) Omdat ik vrijdagavond in Hotel Arena was, kon ik niet in 11 zijn en daar had ik een dag later nog goed spijt van toen het bijzonder Vette Geluid van Black Strobe alsnog in mijn oren schetterde. Zaterdagnacht kon ik in de 3FM-uitzending van het Amsterdam Dance Event fijn mijn favoriete dj-sets uitzenden en drie kwartier van die verrukkelijk voortdenderende synthesizerhouse uit de handen van Black Strobe-dj Ivan Smagghe was wel het minste waarmee ik de luisteraar kon verblijden. Inclusief uitgeklapte versie van Italian Fireflies, één van m'n hits van het jaar. Kees de Koning draait: J-Zone - A Job Ain't Nothin But Work (Fat Beats/import VS) Het derde officiële (en vijfde officieuze) album van zeer geestige New Yorker J Zone. Alles inclusief hijzelf wordt wederom gigantisch op de hak genomen. En dat alles over vette beats en met een gastoptreden van mijn favoriete rapper, Devin the Dude. Lil Scrappy - No Problem (cd: Lil Scrappy, BME/import VS) De jongste soldaat aan het crunkfront en een van de eerste releases op het label van de koning van het genre, Lil’ Jon. Keiharde (en dan bedoel ik ook echt gabberHARDE) beats en rauwe raps maken een combinatie die lijkt op wat hiphop ooit was voordat iedereen het leuk vond. R. Kelly & Jay Z featuring Doug E. Fresh & Slick Rick - The Return (Remix) (cd: Unfinished Business, Jive/Zomba) De terugkeer van de titanen. Het vorige album is nooit echt van de grond gekomen vanwege R. Kelly’s voorliefde voor plasseks met minderjarigen. Hopelijk gaat het deze keer beter hoewel het de schijn tegen heeft. Aan de muziek zal het weer niet liggen. Cybercase draait: W.A.S.T.E. - Irradiated Non-Future (DJ Rekahoe Rmx) (cd: Das Bunker: Fifteen Minutes into the Future, Das Bunker/import D) Briljante nieuwe industriële sampler uitgebracht door de beruchte Das Bunker-organisatie, die regelmatig party’s en events organiseert in Los Angeles. W.A.S.T.E. is een veelbelovende nieuwe rhythm/industrialband en dit nummer zal zeker binnen korte tijd de cybergothic-dansvloeren gaan veroveren. Overigens staat er ook een erg lekkere cover van het nummer Axel F op deze sampler gemaakt door de band Iszoloscope! Catholic Boys In Heavy Leather - Daddy Cruel (cd: Maschinenfest 2004, Pflichtkauf/import D) Deze band was HET hoogtepunt tijdens het Maschinenfest 2004-festival - het grootste industriële festival ter wereld dat plaatsvond begin oktober 2004 in Krefeld in Duitsland. Deze band combineert een leer/fetish-show met een combinatie van discohits, maar dan op een zelf geïnterpreteerde industriële manier. Erg vermakelijk en zeer sterk live! In Slaughter Natives - The Vulture (cd: Flowers Made of Snow, Cold Meat Industry/import S) De nieuwe Cold Meat Industry-sampler bevat eigenlijk alleen maar sterke nieuwe nummers van alle CMI-bands, zoals Coph Nia, Brighter Death Now, Raison D'Etre en nog veel meer. Te veel om op te noemen dus. Een echte grote aanrader, want deze dubbel-cd zal zeker ook snel weer een cultstatus krijgen. Op vrijdag 19 november kun je de exclusieve Nederlandse releaseparty meemaken tijdens Cyberia in Ekko te Utrecht. Meer info op www.cybergothic.nl. Jaap Boots draait: Oxes live in Club 3VOOR12 in Desmet Studio’s (Amsterdam, 27 oktober) De Oxes deden hun stinkende best in Club 3VOOR12. Ironisch-mathematische instrumetal uit Baltimore. Toen gitaristen Mark en Nett zich draadloos in de zaal begaven om daar het bier van de omstanders op te drinken terwijl ze doorspeelden, was ik om. Sommige bands hebben geen zanger nodig om indruk te maken. This Heat was er één van, de Oxes nummer twee. Gisli - Can You Make Me Right? (cd: How About That?, EMI) Een paar maanden geleden al via geruchten vernomen over Gisli. Er werd gerept van de IJslandse Beck. 'Dat zullen we nog wel eens zien', dacht ik cynisch. Maar nu ik How About That? van die gekke dikke kikker een paar keer heb opgezet ben ik overstag: "I'm like Hitler without the Nazis/I'm like Diana without the papparazzis". Dat soort functionele onzin kunnen we in deze tijden wel gebruiken en, ach ja, wat de B-connectie betreft: je kunt betere slechtere voorbeelden hebben dan Beck. Maroon 5 bijvoorbeeld. Of dj Tiësto. The Dears - No Cities Left (cd, Bella Union/Bang!) Da's lang niet gebeurd... Integraal 66 minuten cd zo maar langs laten komen op een windstille donderdagavond, onderwijl lekker lezend in de Mojo. Dat moet betekenen dat The Dears iets goeds doen. Dwarsfluiten mengen met zware gitaren bijvoorbeeld. Morrissey nadoen maar toch overeind blijven. Rocken zonder pseudo-shocken. De jaren zestig laten herleven zonder oubollig te doen. Weet ik veel. Gewoon fijne plaat. Hoor ik daar een melodica? Zeg dat het niet waar is! Ron van der Sterren draait: Coparck - Try Something Else (single, Supertracks) Visioenen van de eerste demo die niet in de Moordlijst mocht, maar er wel in kwam, komen weer boven. Coparck was zoekende, soms echt de weg kwijt, maar lijkt nu weer terug. Ik hoop het. Oxes live in Club 3VOOR12 in Desmet Studio’s (Amsterdam, 27 oktober) Vanachter de camera's was het een beetje mak, dit gestoorde instrumentale trio. Weinig rennen, veel lopen. Toch geniaal in de beheerste gekte. Met als hoogtepunt het moment waarop de twee gitaristen weer op de interviewbank kruipen en een gesprek faken terwijl ze doorspelen. Gisli - How About That? (cd, EMI) Luister hem nou maar snel, dan hoor je het zelf wel. Joris Wiegersma draait: Catharsis - Passion (cd, Crimethinc/Import VS) Vooruitstrevende en originele metalcore uit de Verenigde Staten. Compleet met citaten uit de muziek van Godspeed You! Black Emperor. Voor de sfeer een citaat: "To sow seeds in barren soil if there is no more fertile ground. To bear the fragile worlds within through the ruined one that surrounds. To lift us up, to bring empires down." Dead Prez - Let's Get Free (cd, Relativity/Loud/Sony Music) Vanaf het eerste (intro-)nummer komt de woede je tegemoet. Ultrapolitieke en zeer antiracistische hiphop met een gangsta-sound. Denk aan Public Enemy, Malcolm X, socialisme, revolutie en zelfs feminisme. Nasum - Helvete (Relapse/Suburban) Het trio Nasum uit Zweden brengt grindcore rechtstreeks uit de hel (in het Zweeds: helvete). 22 nummers die natuurlijk nooit de twee-minutengrens overschrijden, ultrasnel zijn, maar met gevoel voor melodie. En juist die voor het genre ongebruikelijke classificatie maakt Helvete tot een plaat die ver boven de gemiddelde grindcore uitstijgt. Nicole Cremers draait: The Polyphonic Spree live in de Melkweg (Amsterdam, 26 oktober) Met de legendarische, smekende opmerking vooraf aan het concert van zanger Tim DeLaughter: "Please people, come to see my show” werd het inderdaad een legendarisch concert. Te horen op donderdag 4 november in 3voor12FM en binnenkort ook te zien op 3VOOR12TV. ’t Voelt Als....20 Jaar Villa Achterwerk 1984-2004 (single) Met Ali B en de Villa Vips: Roos, Van Rossum, Van Oorschot, Maxim Hartman, Madame Baba, Bep Brul, Def DADA. Jeugdsentiment van deze tijd. Amsterdam Dance Event (diverse locaties, 21, 22 en 23 oktober) Luister en swing na wat er allemaal weer online staat bij 3VOOR12. Topfestival, hopelijk vervolg tot in de dance-eeuwigheid. Herman Roggeveen draait: Kasabian live in Paradiso (Amsterdam, 27 oktober) Heel even krijg je het gevoel iets legendarisch mee te maken, als de werkelijk fantastische lichtshow het optreden om 1 uur 's nachts inluidt. Door het slechte geluid en het overwegend ongeïnteresseerde Noodlandingpubliek wordt het dat uiteindelijk niet, maar Kasabian heeft het wel in zich om de volgende keer legendarisch te spelen. Coparck - Try Something Else (single, Supertracks) Eindelijk nieuw materiaal van Coparck, het bijna doodgeknuffelde lievelingetje van de pers. Coparck gaat verder waar het op Birds, Happiness And Still Not Worried gebleven was. The Dears - No Cities Left (cd, Bella Union/Bang!) Niet uit Groot-Brittannië, wel op London Calling over twee weken. Stem van de zanger doet erg denken aan Damon Albarn (Blur) of Patrick Wolf (vorig jaar nog op London Calling). En de muziek is mooie gitaarpop. Een plaatje om verliefd op te worden. Niels Post draait: Hot Snakes - Audit in Progress (Swami/import VS) Wat een band! Derde plaat van datgene dat min of meer een voortzetting van Drive Like Jehu genoemd mag worden. Bestaat voor 50% uit Rocket From The Crypt-leden nu drummer Jason Kourkounis (Burning Brides) gestopt is en vervangen is door Mario Rubalcaba. Er is muzikaal echter niet veel veranderd. Nog steeds grossiert Hot Snakes in veelal snelle, ongelooflijk oprechte krakers. Daarin is weliswaar de bekwaamheid en liefde voor rock & roll van Rocket From The Crypt terug te horen, maar zijn elke vorm van branie en laat staan glimmende shirtjes ver te zoeken. Wat overblijft, is pure pracht. Zeldzaam goed. Live is het een genot om de vaklieden aan het werk te zien. RFTC's John Reis is in de ondergeschikte rol van 'slechts' gitarist i.p.v. onbetwiste voorman minstens zo indrukwekkend. Arcade Fire - Funeral cd, (Merge/import VS) Heel veel drama een tegelijkertijd een berg goede nummers op een plaat. Voilà... daar is het Canadese Arcade Fire. De Amerikaanse, ondergrondse poppers heeft het niet meer. De ene lovende recensie na de andere stroomt binnen. Dan worden we hier ook nieuwsgierig. Of we te maken hebben met een instantklassieker valt te betwijfelen. Maar een paar maanden zal deze plaat zeker tot het-best-van-het-beste horen. Ted Leo + Pharmacists - Shake the Sheets (cd, Lookout!/Sonic Rendezvous) Grappig als Amerikanen geobsedeerd raken door Engelse popmuziek. En dan vooral The Who en misschien Blur. Dan krijg je zoiets als Ted Leo... Leonieke Daalder draait: de dood van John Peel (Cuzco, 25 oktober) Ik kende hem persoonlijk, kwam bij hem over de vloer, heb zijn kinderen op zien groeien. Al onze ontmoetingen draaien de hele week al door mijn hoofd. Zijn geknor, zijn enthousiasme, hoe hij thuis altijd met een stopwatch in de hand muziek aan het luisteren was, de keer dat hij gabber had ontdekt, de zwart/wit-films die we moesten zien terwijl hij in slaap viel, de festivals die we samen met hem bezochten, de laatste keer dat ik hem zag toen Underworld hun eerste Peel-sessie ooit deden en meer van dit soort herinneringen. Life sucks. LCD Soundsystem - Movement (single, DFA/EMI) release: 8 november Hoe flikken ze het hem? Weer een briljante single! De vierde op rij. Blood Brothers - Love Rhymes With Hideous Car Wreck (cd: Crimes, Radar/V2) Lieflijk begin, ontspoort op hysterische wijze. Gilt allen mee. Robert Lagendijk draait: The Polyphonic Spree live in de Melkweg (Amsterdam, 26 oktober) Op één been kun je niet staan en dus afgelopen week naar de Melkweg gegaan om The Polyphonic Spree voor de tweede keer te bekijken. Het blijft de beste feel-good-show ooit. Hoe je het ook noemt: Muppets voor volwassenen, Jesus Christ Superstar voor beginners of de Jostiband voor gevorderden, het blijft totaal een eigen ding. Gelukkig binnenkort op 3VOOR12 TV te bekijken. Lost Sounds – Lost Sounds (In The Red/ Konkurrent) Voor mij schiet het label ITR met dit album dit jaar voor de derde keer in de roos. The Ponys, The Hunches en nu dus Lost Sounds. Oxes live in Club 3VOOR12 in Desmet Studio’s (Amsterdam, 27 oktober) De arrogantste klootzakken in trioverpakking die ik ooit heb gezien. Veels te goed, dat wel. Op een moment lag de ene gitarist de moeilijkste gitaarlicks te spelen op de bank van Ome Jaap, terwijl de ander zelfgenoegzaam in de zaal op een stoel stond te spelen. Hij keek naar het podium en zag dat het goed was.