Paaspop 2022: Alex Agnew gaat er met gestrekt been in

Bij aankondiging wordt het publiek in de theaterzaal van Paaspop al gewaarschuwd. “Mochten er lichtgeraakte mensen in de zaal zitten, pas op! Want je weet het maar nooit met Alex Agnew”.

Er worden verder weinig woorden vuil gemaakt. De lichten flikkeren en De Staat klinkt door de speakers. Alex betreedt het podium en opent met de vraag of er Vlamingen in de zaal zijn en concludeert dat de Nederlanders in de meerderheid zijn. “Goed. Dan heeft het nog nut dat ik hier ben”.

Agnew vermeldt dat we een try-out van een show te zien krijgen die hij in 2040 zal spelen vanwege het coronavirus. “Hoe lang moet het godverdomme nou duren”, meldt de Belg. “Als er nu een golf komt, moeten de zwakken gewoon dood”. En daarmee is de toon gezet. Een aantal tere zieltjes verlaat de zaal.

Alex vliegt er hard in met grove grappen over actualiteiten als de pandemie, Poetin en Trump. Het lijkt erop dat iedereen dood moet van onze zuiderbuur. De eerste helft van de show is een aaneenschakeling van klaagzang en grove grappen die niet altijd hun weg vinden naar de lach van het publiek. “Alles wat ik hier zeg, daar heb ik over nagedacht. Dat passeert een filter”. Die filter lijkt ver te zoeken, maar is ook Agnew's handelsmerk. Gestrekte benen. Vol erin. Als comedy een muziekshow was, dan neemt Alex de moshpit voor zijn rekening en is hij degene die het hardst met zijn armen loopt te zwaaien.

Er volgt een minutenlang betoog uit een boek waarbij iedereen het moet ontgelden. Het is een van de weinige momenten dat het theater echt om hem kan lachen. Maar zijn laatste grap over het feit dat hij met zijn dikke Mercedes regelmatig parkeerplekken van gehandicapten kaapt had hij beter thuis gelaten. 

Nee, Agnew in de Theatre is geen succes te noemen en dat lijkt te komen omdat de goede grappen spaarzaam zijn en teren op oud materiaal en hij waarschijnlijk beter gedijt in een theater waar mensen bewust tickets voor hem kopen in plaats van toevallig langslopen.