LL19: Mark Rutte en de mythe van de Heel Gewone Man

Een politieke uitwedstrijd, zo noemt interviewer Martijn de Greve het Lowlands-debuut van minister-president Mark Rutte. En inderdaad, Lowlands is het hol van de leeuw voor iedere VVD’er, laat staan voor de premier himself. Hoe reageert een overwegend links festivalpubliek op de man onder wiens bewind de afgelopen jaren keer op keer bezuinigd is op de culturele sector, wiens minister van Veiligheid en Justitie vorige maand nog pleitte voor het terugdringen van het aantal festivals in de strijd tegen drugscriminaliteit?

Met luid gejuich en flitsende telefooncamera’s. Dat ligt misschien aan het feit dat de nacht wel erg gezellig was, maar ook aan de manier waarop de ontmoeting is vormgegeven. Ruimte voor vragen vanuit het publiek is er in het geheel niet. In plaats daarvan krijgen de toeschouwers voor Rutte arriveert een aantal keuzemogelijkheden. Wat moet hij drinken? Bier natuurlijk. Wat wordt de opkomstmuziek? Bruno Mars’ ‘Uptown Funk’ natuurlijk, een van Rutte’s favorieten. En het thema? Dat wordt ‘Onderwijs en ontwikkeling’. Klinkt interessant, maar De Greve laat het binnen vijf minuten los om over te gaan op de vragen die hij al had voorbereid.

Hij benadrukt nog dat het een echt gesprek moet worden, maar wat zich ontvouwt is een eenzijdig interview dat met name bedoeld lijkt om te benadrukken hoe normaal die joviale Rutte is gebleven. De Greve mag de premier – in polo en spijkerbroek – tutoyeren, al lukt dat soms niet helemaal. Rutte vertelt weliswaar kort over zijn ontmoeting met Donald Trump en de zwartere pagina’s uit het Nederlandse verleden, maar laveert daarna weer behendig naar veiliger wateren.

HET MOMENT:
Dat hij op straat gewoon Mark wordt genoemd, dat hij lesgeeft in Den Haag en graag luistert naar het eerste pianoconcert van Brahms en Trijntje Oosterhuis bijvoorbeeld. Als De Greve wijst op de piano op het podium, slaat Rutte, die voor hij geschiedenis studeerde nog overwoog om naar het conservatorium te gaan, dat aanbod beslist af, onder bescheiden boegeroep. ‘Niets zo erg als een politicus die mensen lastigvalt met zijn huisvlijt.’ Het is het enige moment van frictie in een verder gezapig onderonsje waarin geen meningsverschillen overbrugd worden, maar waarin de premier ruim baan krijgt om te benadrukken hoe waanzinnig en gaaf ons land is. Na de ‘Radar Love’-cover die pianist Eric Lensink komt spelen is het half uur alweer voorbij en volgt het - vanzelfsprekend waanzinnige - applaus.

Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!