Paaspop 2025: ZEP verplettert met grimepunknbass-waanzin
Drummer, gitarist, vocalist, dj: ZEP is een alleskunner in overdrive
Zondag, 17:45 in de Roxy. Niet per se het tijdslot waarop je verwacht te worden opengescheurd, maar ZEP is niet gekomen om zich aan tijd of schema’s te houden. Hij opent met een klassiek muziekje, bijna misleidend braaf. Dan barst de set los en is het gedaan met subtiliteit. Midden op het podium: een draaitafel. Links en rechts: twee drumstellen. Ergens daartussen: ZEP, die zonder moeite schakelt tussen drummer, basgitarist, vocalist en dirigent van totale chaos. Het begin is noisy, energiek, en ramt de tent wakker.
In het midden van de set blijft hij vooral achter de draaitafel. En ook dat werkt. Hij bouwt een dj-set waarin hij zonder genade door stijlen beukt: van de stuiterende glitchy bass van ‘Lekker (Posij remix)’ naar Britse grime (‘Topper Top’ van Sir Spyro), van schreeuwdubstep (‘Next Hype’ in de Ashburner remix) naar overstuurde techhouse en jungle. ‘Poison’ van Klaus Veen zweeft dromerig voorbij, ‘Program’ van Chase & Status slaat alles weer kapot. De set leunt niet op perfecte overgangen, soms schuurt het, soms klapt een intro wat lomp in, maar het tempo, het lef en de energie maken alles goed. Alles loeihard, met een punch die je recht in je gezicht slaat.
En toch wil je hem het liefst weer zien rammen op de drums. Gelukkig komt dat moment weer. Niet alleen zijn stokken fungeren als slagwerk, maar hij begint ook opeens met een basketbal ritmisch op zijn drumstel te stuiteren. Wie verzint dit? En waarom werkt het zó goed? Het publiek gaat los. Moshpit? Check. “Is iedereen nog oké?” vraagt hij, net voordat hij er zelf in duikt.
De Roxy, met zijn imposante stage design vol ledschermen en indrukwekkende lichtinstallatie, blijkt de perfecte habitat voor deze alleskunner. En net als je denkt dat het niet gekker wordt, sluit hij af met twee eigen tracks waar zijn gitarist en drummer het weer even komen vergezellen. ‘WTFUKNOW’ en ‘CORRUPT us’ zijn rammende punk/hiphoptracks met een knipoog naar de vroege Beastie Boys, maar dan via een Ableton-sessie op speed. Punk, hiphop, chaos, zweet. Het voelt als een finale, maar eigenlijk had dit pas het begin moeten zijn. Want hoe goed het ook werkt om 17:45: zet dit een paar uur later en je weet één ding zeker, er was niemand meer heel naar huis gegaan.