Album van de Week (43): Sampha

Een tranentrekker en een regelrechte kippenvelveroorzaker, dat is misschien wel de beste manier om Sampha’s tweede album Lahai te beschrijven. Het is de langverwachte opvolger van Process uit 2017, een bloedmooie plaat waarop de Engelse singer-songwriter/producer (die al samenwerkte met o.a. Solange, Kendrick Lamar en Travis Scott!) openlijk rouwde om zijn overleden moeder. Dat verlies vormt weer een rode draad op Lahai, dat grotendeels geproduceerd is door Sampha zelf, maar ook met hulp van de Spaanse producer El Guincho (o.a. ROSALÍA, Björk en FKA twigs). Verdriet domineerde nog op Process, terwijl hij die rouw juist een plekje geeft op zijn nieuwe album. Het is een prachtig, ontroerend portret van een man die dat vreselijke verlies heeft geaccepteerd, en troost gevonden heeft in vaderschap en gemeenschap.

Sampha schildert dit zelfportret vooral met zijn zijdezachte vocals, minimalistisch toetsenwerk en synths die soms glitchy zijn, soms juist sprankelend. Hier en daar verft-ie over het doek met onverwachte jungle-achtige drums (‘Can’t Go Back’), of het engelengezang van bevriende artiesten als Léa Sen (het glitchy ‘What If You Hypnotise Me?’). Het geheel wordt op Lahai bij elkaar gehouden door die poëtische teksten waarmee hij een ode doet aan zijn geliefden. Op het gelaagde ‘Spirit 2.0’ laat-ie zichzelf ondersteunen door melancholisch snaarwerk, dromerige piano’s en Yussef Dayes’ drums, terwijl hij zijn vrienden eert. En op het James Blake-esque, versnipperde ‘Rose Tint’ uit hij weer zijn dankbaarheid voor de familie om hem heen: ‘But the fam beside me is what I needed most.’ 

Maar de allermooiste momenten op Lahai zijn die momenten wanneer Sampha een liefdevolle ode doet aan zijn moeder en dochtertje. Haar geboorte heeft hem geholpen om het verlies van zijn moeder een plekje te geven. Ondanks het feit dat zij haar kleindochter nooit heeft kunnen ontmoeten, weet Sampha dat ze in zijn kind voortleeft. Dat zingt hij zijn dochtertje vertederd toe op het gospel-inspired, hoopvolle lied ‘Evidence’, en maakt hij nog eens duidelijk op het futuristische ‘Satellite Business’. De vervormde synths klinken hier haast als een belsignaal naar het buitenaardse, naar het hemelse waar zijn moeder zich moet bevinden. Hij probeert haar te bereiken via deze verbinding, en herhaalt standvastig: ‘Through the eyes of my child, I can see you in my vision.’ Probeer het dan nog maar droog te houden. 

Op 5 december staat Sampha in Carré.