Paaspop 2017: Paaspop snoozet de zondag in bij Moss

Wanneer het koud en vochtig is, volgt daar natuurlijk Moss. De zon laat op zich wachten en de meeste Paaspoppers slapen in de guurheid van Eerste Paasdag hun roes uit, behalve een groep Phoenixgangers. Zij doen dat namelijk lekker in de warme festivaltent. Een tukje in de begroeiing, bij de mannen van Moss.

Vol is de Phoenix niet te noemen. Jezus is weliswaar op deze dag opgestaan, de camping duidelijk nog niet. Slechts een select gezelschap heeft zich over de tent verdeeld, waarvan de helft al liggend op de planken weer hard aan de ontbinding van hun lever werkt. Het is vroeg, maar dat is geen probleem. Moss is de moeilijkste niet. We kennen de indiekoningen al van hun doorbraak rond 2010, toen de mannen hun excuses aanboden aan Dear Simon. Daarna volgde er radiostilte, waarin een brok emotie klaar lag om door zanger Marien te verwerken. Het is allemaal in nieuwe plaat Strike verwerkt. En dat is zeker raak.

De donkere melancholie heeft Moss niet volledig uit hun stijl weggegumd, wel is er extra ruimte gecreëerd voor – naar eigen zeggen – meer licht en levenslust. De titelplaat van het nieuwe album is dan ook gewijd aan levensliefde, maar ook aan Mariens recent overleden vader. Zoet met een rouw randje. Of het precies op deze wijze overkomt op het brakke Paaspoppubliek, valt in twijfel te trekken. De katerroes wordt in elk geval zacht verwisseld voor trek in pils. Het is geen gekkenhuis, geen spektakel of gecrowdsurf, maar eigenlijk is dat precies goed ook.