Album van de Week (39): Alex G

De enigmatische singer-songwriter Alex Giannascoli – zeg maar Alex G – is terug met zijn negende plaat, en die is misschien wel zijn beste. Op God Save The Animals bewijst-ie zich weer als de waanzinnige songwriter die zich aan ons openbaarde in 2010, met een sloot lofi Bandcamp-releases. Van het Elliot Smith-achtige ‘Miracles, tot de zoete autotune-melodieën van ‘Cross The Sea’: alle dertien tracks weten op een totaal eigen manier te ontroeren. 

De emotionele hoeksteen van God Save The Animals bevindt zich op ‘After All’. ‘Were you young when you lost your innocence?’, vraagt hij op die track. Een vraag die de kern raakt van een plaat waarop Alex G voortdurend een hedonistisch bestaan van drugs en verslaving afzet tegen een sterk verlangen naar onschuld. ‘I’ve done a couple bad things’, biecht hij op ‘Runner’. De zin komt er steeds harder en intenser uit, als een vorm van zelfkastijding. En ‘my teacher is a child, with a big smile, no bitterness’, zingt hij halverwege de plaat. Die spanning levert prachtige momenten op. 

Het tragische ‘Immunity’, bijvoorbeeld. De super catchy, omhoog gepitchte vocalen suggereren een telefoongesprek, een voicemail eigenlijk, waarin een drugsverslaafde zijn liefje opbelt. Je hoort een euforische toewijding, maar ook het totale onvermogen om zijn levensstijl aan te passen. Als hij ‘Baby I'm in trouble got a new number / yeah I'm in love with you’ als laatste zin uitspreekt, breekt je hart in duizend stukken. 

Zo gebruikt Alex G autotune telkens om nadruk te geven aan een gevoel van emotioneel gevangenschap. Hij zit als het ware vast op de grid van rechte tonen, letterlijk en figuurlijk afgevlakt. Juist als hij vocaal onbewerkt uit zijn slof schiet, zoals op ‘Runner’ en afsluiter ‘Forgive’, voelt het als een bevrijding. ‘Forgive yesterday, I choose today’, zingt hij op die laatste. Je wilt graag geloven dat hij dat gevoel vast kan houden.