Album van de Week (17): Fiona Apple

Fetch The Bolt Cutters is een meesterwerk. Punt. Een wild album vol blauwe plekken, zwellingen en kneuzingen. Het ene litteken is het resultaat van onstuimige lol, de ander van een traumatische ervaring. Het is de eerste plaat van Fiona Apple sinds The Idler Wheel (2012). Als tiener werd de Amerikaanse een wereldster met het nummer ‘Criminal’, om vervolgens in interviews bijzonder openlijk over haar jeugdtrauma’s te vertellen. Pijnlijk genoeg werd ze in de jaren daarop door diezelfde media uitgekotst. ‘This world is bullshit’, zei ze toen ze in 1997 de VMA voor beste nieuwe artiest ontving. Toen werd ze afgeschilderd als gekkie, nu zou er veel meer begrip zijn voor diezelfde boosheid.

Ondertussen rekte Apple elke plaat haar muzikale grenzen verder op. En nu is er Fetch The Bolt Cutters. Die klinkt alsof je door haar huis in Venice Beach scharrelt. Het ene moment zitten Apple en haar vrienden nog aan de piano om een vrij conventioneel liedje te spelen, het volgende staan ze opeens met de vuisten op de muren rammen, slaan ze op klokkenspellen en gekke percussie-instrumenten en beginnen haar honden uit opwinding te blaffen. Ze heeft een compleet eigen muzikaal idioom gevonden om haar verhalen te vertellen (en ze heeft nogal wat te vertellen op dit album). Soms klinkt ze laaiend, maar net zo vaak gaat ze haar problemen met humor te lijf.

Alleen al dat couplet van ‘I Want You to Love Me’. Apple weet ook wel hoe nietig haar leven is, dat de atomen waaruit ze bestaat weer uit elkaar brokkelen na haar dood. Maar: ‘While I'm in this body I want somebody to want and I want what I want and I want you to love me.’ En als je maar wild genoeg leeft, is het soms niet helemaal duidelijk waar het ene litteken eindigt en het andere begint. Zo is het ook met haar nummers: aanvankelijk zong ze in ‘I Want You to Love Me’ over de ene liefde, om een paar jaar later toch een ander te bezingen.

En of ze nou over een gênant etentje zingt (‘Under the Table’), een hele pijnlijke #MeToo-zaak (‘For Her’) of depressie (‘Heavy Balloon’): haar uiteindelijke boodschap is dat je je moet bevrijden van je ketenen. Ga niet gebukt onder je verleden, knip jezelf los met de betonschaar, wees onbeschaamd en heb lief. Geweldig album.