Paaspop 2024: The Indien is niet vernieuwend, maar wel gewoon steengoed

Om kwart voor drie ‘s middags zijn inmiddels de meeste festivalgangers wel uit hun tent gerold en dan is er toch niets lekkerder dan de kater zachtjes weg laten ebben met de zwoele indiepopliedjes van The Indien. De muziek van The Indien is zeker niet heel spannend of vernieuwend te noemen, maar de uitvoering is wel erg sterk. De nummers hebben een hoop schwung en groove, en ondanks de zwoele sfeer wordt het nergens te kabbelend. 

Zangeres en frontvrouw Rianne Walther heeft een conservatorium achtergrond en dat hoor je goed terug in de vastheid van haar stem, ze laat nergens een steekje vallen. Hoge en lange uithalen zijn geen probleem voor haar, maar dat is ergens ook niet gek als je bedenkt dat The Indien al bestaat sinds 2014. In 2016 tekende ze platenlabel Disturbing London, maar daarna bleef het opvallend lang stil, tot hun terugkeer in 2020. En vorige week was het dan zover: het debuutalbum How Many Nights zag eindelijk het levenslicht.

Vergelijkingen met Fleetwood Mac zijn makkelijk gemaakt en hoewel de liedjes van The Indien zich zeker in dezelfde sferen begeven, behoudt de band toch ook hun eigenzinnige, bijna filmische sound. De vergelijking met Fleetwood Mac is het best terug te horen in de wat kalmere songs, waarin Walther’s stem toch echt veel heel wegheeft van die van Stevie Nicks. En dat is zeer lekker om naar te luisteren, vooral op dit nog wat ‘vroege’ tijdstip.