Album van de Week (34): Troye Sivan
Op Bloom mag homoseksuele liefde openlijk bloeien
De liefde is al op ontelbaar veel manieren bezongen. Wat maakt het nieuwe album van Troye Sivan dan toch zo bijzonder? Het feit dat de soort liefde die hij omschrijft zo openlijk mag bloeien op een mainstream popalbum als Bloom. Homoseksuele liefdesverhalen lijken in muziek (en andere vormen van kunst) onlosmakelijk verbonden aan geheimhouding, onderdrukking, en de pijn en tragiek die daaruit voortkomen. En hoe echt die pijn ook is, het is maar een fractie van de realiteit.
De 23-jarige Sivan was al uit de kast toen zijn eerste album Blue Neighbourhood (2015) uitkwam. In tegenstelling tot popsterren als George Michael, die op het hoogtepunt van zijn carrière nog steeds niet openlijk zichzelf kon zijn, of recenter Sam Smith, die tot hij doorgebroken was alle vragen over zijn seksualiteit weerde, hoefde Sivan vanaf het begin al niets te verbergen. Dat is een onmiskenbaar teken van vooruitgang. Het geeft hem de vrijheid om zijn gevoelens in alle schakeringen op te tekenen op Bloom, een tedere ode aan verliefdheid en intimiteit.
Met hulp van Ariel Rechtshaid (Vampire Weekend, Carly Rae Jepsen) en songwriters uit het kamp van superproducer Max Martin weeft Sivan op Bloom een tiental popsongs vol warme, zachte synths, ingetogen zang en een frisse kijk op geluiden uit de jaren '80. Op 'Seventeen' gaat een groene Troye op zoek naar liefde op het internet, en ontmoet hij een veel oudere man – een ervaring die veel LHBTQ+-mensen delen, door het gebrek aan leeftijdsgenoten waar je je seksualiteit mee kunt ontdekken. Op titeltrack 'Bloom' geeft hij zich gewillig over aan zijn partner, met alle kwetsbaarheid die daarmee gepaard gaat. Maar op 'Plum' kijkt hij naar zijn slapende vriend naast hem op het kussen, en realiseert hij zich dat het voorbij is: 'Even the sweetest plum has only got so long'.
Bloom zit vol elegante referenties aan fruit, bloemen en planten, die Sivan gebruikt als metaforen voor groei, schoonheid en het verstrijken van tijd. Maar tegelijkertijd geven ze ook aan hoe veelkleurig homoseksuele liefde is, hoe natuurlijk. En hoe prachtig het kan bloeien als het licht er eindelijk op schijnt.