LL19: Bij FKJ is loop-based virtuositeit de stiekeme schijnbeweging

Aan al die instrumenten op het podium zou je een meerkoppige band verwachten, dus wie is die tienkoppige Hydra die daar in zijn uppie zulke muren van geluid weet op te bouwen? De Franse producer FKJ is een multi-instrumentalist met hoofdletter M, en dan het liefst allemaal tegelijkertijd. Het ene moment staat hij nog met een (bas)gitaar in handen en schiet zijn hand eventjes uit naar de drumcomputer om een kick of een clap toe te voegen, vier maten erna laat hij zijn vingers over de toetsen van een keyboard gieren, drukt hij op een samplepad voor flarden van disco-vocalen of pakt hij nog eventjes een meanderende saxofoonsolo mee. Maar goed, met je voeten kan je niets spelen, en bij gebrek aan extra ledematen knipt en plakt FKJ het allemaal aan elkaar met behulp van een loopstation.

Zo weet hij in zijn eentje flink wat muren van geluid op te trekken, smeuïg en glijdend in de categorie neo-soul met vleugen jazz, funk en elektronica, waarmee hij zijn voorliefde voor de french touch verraadt. En dan spint hij als een echte vibeman zijn liedjes ook nog eens uit met meanderende improvisaties, soms wel tot veertien minuten lang. Het wordt mega enthousiast ontvangen in de Bravo, die live-producer die in zijn eentje zijn armen van hot naar her laat schieten en over het podium sjeest naar het volgende instrument, maar stiekem is het ook nogal een schijnbeweging. Zijn collage van loops is meer een vibe dan een compositie, een ietwat vrijblijvende samenstelling van geloopte akkoorden, funky baslijnen en sax- en piano-improvisaties die niet bepaald doelbewust over de toonladders klimmen en dalen. Wankel is het niet, maar als je eenmaal doorhebt hoe hij die muren opbouwt voelt het toch wel allemaal wat te dun.

HET MOMENT:
Je zou dus verwachten dat hét moment van de set ‘Tadow’ zou zijn, een samenwerking met Masego en zo ongeveer het zwarte gat van Youtube waar het logaritme van de streamingsdienst iedere kijker naartoe zuigt. En toch valt die juist een beetje in het water, misschien omdat FKJ er voor kiest om het karakteristieke saxofoon thema uit het nummer te vervangen met een wat dunnere, geïmproviseerde versie. Jammer wel. Misschien zou FKJ er goed aan doen om af de improvisatie af en toe links te laten liggen en toe ietsje dichter bij het script te blijven.

Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!