Ignez gaat voor less-is-more-techno
Eerste Communie-resident staat aankomend weekend op Awakenings Upclose
Dit weekend vindt Upclose plaats, het nieuwe zusterfestival van Awakenings. Dat betekent: een wat diepere duik in de technoniche, met veel ruimte voor verfijning en souplesse. Wat dat betreft hebben we een goede aan Ignez, de Nederlander-in-Berlijn die er ook bij is in Spaarnwoude. Dit is zijn DJ Shortlist.
De track:
NTTA11 – ‘Vistula’
‘Deze heb ik laatst herontdekt in mijn vinylcollectie. Hij is precies tien jaar oud nu, ik draai hem nog in bijna elke set en nog steeds is het een hoogtepunt. Hij is supersimpel. Maar ja, dat is de kracht van techno. Op het juiste moment kan je hiermee een spanning creëren die de dansvloer laat ontploffen. Ik bouw er vaak naartoe met wat langere, diepe stukken. Dat doen dj’s nu wat minder: er wordt hard en snel gedraaid met veel energie, wat cool is. Zelf ben ik altijd geïnspireerd geweest door labels als Dystopian en Ostgut Ton, de oude Berghain-sound en dj’s zoals Ben Klock en Sandrien. Voor mij ligt de kracht juist in de diepere momenten. Dat is best moeilijk als je een avond headlinet: het publiek heeft toch een bepaalde verwachting van een set. Zo’n diep stuk ingaan vereist echt zelfverzekerdheid, maar je wéét dat zo’n piekmoment daarna nog beter aankomt.’
De dj-inspiratie:
Ben Klock
‘Waar de liefde is begonnen? Ik was een jaar of 19, 20, en zag hem voor het eerst in Berghain met één van mijn beste vrienden. Hij draaide de closing, in de tijd dat Berghain het einde nog open liet. En ja, ik werd weggeblazen. Door de club, maar ook door de nuance, de minimalistische en hypnotische spanningsopbouw van Ben. Echt super inspirerend. En pure techno voor mij. Die verfijnde opbouw, dat less is more-principe, is wel echt door gestraald naar mijn eigen sets. Waar ik me in onderscheid, dat is een iets uitgespronker stijl. Ik kan mezelf wat drastischer uitdrukken met emotionelere, diepere platen.’
De club:
Bassiani
‘Ondanks dat ik er maar één keer draaide, heeft deze club in Georgië me zo geraakt. Ik móést hem noemen. Ik draaide er een closing set: het begon op zaterdagochtend en eindigde tien uur later. En ik wilde nog langer hoor, de mensen hadden er nog zin in, maar de promoters zeiden: nu echt stoppen! Anders ga je je volgende gig in Armenië niet halen. De auto wachtte al op me. Geen idee wanneer ik anders was gestopt. Bassiani is meer dan een club. Waar we in Europa heel erg verwend zijn, is dit voor een boel Georgiërs de enige plek waar ze écht zichzelf kunnen zijn. Dat voel je daar, heel bijzonder.’