Interview: the rise of a full February Moon
“Als we te veel concessies doen zijn we niet meer onszelf en komt onze muziek niet over”
.
door: Marieke de Kruiff
De eerste song van jullie EP roept een gevoel van verlies op. Hanne kun je iets meer vertellen over dit gevoel?
Hanne: "Toen ik het schreef dacht ik na over de relatie tussen ouder en kind. Je vertrekt uit je ouderlijk huis terwijl je ouders je (als het goed is) veel liefde hebben gegeven. Iedereen gaat z’n eigen weg en er is altijd iets wat je verliest. Je krijgt er ook iets voor terug, maar je weet nooit wat. Dit gevoel noem ik ‘groeipijn’. Dat raakt me en daar schrijf ik dan ook veel over."
Bespreken jullie tijdens het maakproces van een nieuwe song de inhoudelijke betekenis met elkaar of blijft er een deel geheim?
Hanne: 'Flo heeft ‘Like The Waves’ voor het grootste deel geschreven. Ik weet misschien de exacte aanduiding niet, maar het gevoel snap ik."
Flo: "Je weet misschien niet over welk persoon het gaat, maar dat vind ik op een bepaalde manier ook goed zo. Zo blijft er ruimte voor interpretatie. Het eerste waar ik op let is de tekst. Alleen als iemand echt iets wil vertellen, dan kan ik er iets mee."
Casper: "Natuurlijk weet ik waar de tekst over gaat, maar ik vraag me af hoe het nummer qua sfeer en spanning in elkaar zit. Er blijft altijd een stuk over dat een ieder voor zich beleeft."
Doraly: "Ik ben iemand die zich op de lading richt. Ik houd me ook veel bezig met het overbrengen van de sfeer."