LL18: Zeal and Ardors verslavende gospel van black metal slave blues
Onwaarschijnlijke mix van Amerikaanse rootsmuziek en metal met screams
De ontstaansgeschiedenis van Zeal and Ardor is bijna te jongensboekachtig. Manuel Gagneux werd muzikaal uitgedaagd om twee extremen te combineren, zette de resulterende 25 minuten op Bandcamp en de storm aan enthousiasme is nog altijd niet gaan liggen. Toegegeven: het idee om black metal met Afro-Amerikaanse rootsmuziek te mixen was tamelijk briljant. De Amerikaanse Zwitser was zelf ook nogal verbaasd over de respons en moest vlak voor de show op Roadburn 2017 nog een liveband samenstellen. Via Best Kept Secret en Eurosonic is zijn black-metal-slave-blues zelfs op een groot Nederlands popfestival beland.
Zeal and Ardor is allang geen geintje meer en uitgegroeid tot een serieuze band. Het bewierrookte debuutalbum werd op cd en digitaal heruitgegeven, in juni verscheen tweede album Stranger Fruit en in de India is de setlist keurig over beide langspelers verdeeld. Het politieke klimaat in de VS, Alan Lomax' veldopnames en Tom Waits brachten ook inspiratie, zo gaf Gagneux toe. Titelnummer 'Devil Is Fine' (vanavond bewaard voor de toegift) is één van de beste voorbeelden, in de albumversie hoor je de kettingen van de slaven die door de katoenvelden liepen en liederen zongen. Zó Lomax, zó goed gedaan.
De opkomst in hoodies oogt sacraal, maar in nummer twee gaan de kappen al af en de band los. Gagneux heeft twee sterke zangers (inclusief één klankkast van Meatloafformaat) bij zich voor de gospelfeel, een drummer, een bassiste in Amenra shirt en een tweede gitarist. Zelf levert hij ijzingwekkende screams en gitaar. Erg knap hoe in het totaalgeluid vol mitrailleurpercussie en black metalriffs de vocalen toch zo prominent centraal blijven.
HET MOMENT:
Best een heavy en toch toegankelijke en, jawel, zelfs dansbare mix. Dat daar maar een halve India gebruik van maakt is vast debet aan de dubbeling met headliner Kendrick Lamar. We geloven niet dat Gagneux op teveel gedachten hinkt voor een allround popfestival. Het is juist de kracht van Lowlands dat mensen daar niet over nadenken, dat zowel de metalhead als de alto als de dude met de opblaasbare eenhoorn los gaan op deze extreme muziek.
Kijk deze show hier terug.