Pinkpop 2017: Richard Ashcroft vol verve en passie

Twintig jaar Radioheads OK Computer, maar ook bijna twintig jaar Urban Hymns: het doorbraakalbum van de psychdelische Britse band The Verve. Voormalig Verve-frontman Richard Ashcroft lijkt nog dunner geworden, maar zijn passie is er niet minder om, hij gaat nog steeds helemaal op in zijn muziek. Op de knieën meteen al in het tweede nummer. Het is de tragedie van de oude rocker. Britpop anyone? Met moeite een halflege tent, misplaatst op deze dag in het teken van de jonge aanwas.

'Out Of My Body', niemand die het kent, maar het is de nieuwe single van Ashcroft, en de verrassend sterke openingstrack van zijn show. Meteen Verve-hitje 'Sonnet' eroverheen, hij weet ook wel dat in Nederland bijna niemand weet heeft van zijn laatste album These People. In 2008 heeft hij het nog eens geprobeerd The Verve nieuw leven in te blazen, maar dat kwam niet verder dan Engeland.

Mogen we een compliment maken aan de geluidsman en de andere bandleden? Piekfijn in orde. En Ashcroft zelf? Vol overgave alsof hij door zijn zonnebril niet doorheeft dat hij voor een halflege tent staat te spelen. Naast nieuw werk ook gewoon 'The Drugs Don’t Work', 'Lucky Man' en van zijn solowerk bijvoorbeeld een magistrale versie van 'Music Is Power'.

En aan het eind nog braaf Top 2000-klassieker 'Bitter Sweet Symphony', het nummer waarvan hij de royalties af moet dragen aan The Stones en hun toenmalige manager Allen Klein vanwege de sample. Een heerlijk uurtje hoogzwangere aanzwellende Britpop. Echter hier vandaag paarlen voor de zwijnen.

Het Moment:
Halverwege de show barst het geweld los. Je zou verwachten dat het dan proppen wordt in de tent. Maar nee. Men staat liever in de regen te wachten op Bieber dan kennis te maken met Richard Ashcroft. Wat heeft Ashcroft misdaan?