Het venijn van de Vestrock zondag Het venijn van de Vestrock zondag

Na het vele dansen in de regen bij K3 en Suzan en Freek met al hun hits, is het aan Prins S. & De Geit en Antoon om een brug te slaan tussen het junior-programma en het normale Vestrock-programma.

In de tent staat Prins S. & De Geit. Dit duo, normaliter een trio, stond al eerder in Vlissingen en Ovezande, en mag nu in Hulst aan de slag. Prins S. & De Geit zou je het beste kunnen omschrijven als Nederdiscopop met frontman Scott Beekhuizen als beatdichter. Op dit vroege tijdstip weet hij het jeugdige publiek op te zwepen, terwijl het oudere publiek soms ietswat vreemd staan te kijken naar het tafereel. Hits als ‘Wat jij wilt’ en ‘Kinderboerderij’ komen voorbij, net als ‘Zwarte Sneeuw’. Dit nummer is geschreven, vanwege het derde bandlid dat onlangs een hersenbloeding heeft gehad en daarvan nog herstellende is. Het gemis is groots, aldus de band. Toch weet de band een feestje te bouwen en laat zien dat zij op dit vroegere tijdstip jong en oud weten te vermaken.

Bad Nerves mag de avond openen. De vijfkoppige punkband uit Londen trakteert Vestrock op een set met korte venijnige songs. Met snelle riffs, beukende drums en een knetterende bas proberen ze de tent bij de les te houden. Dit lukt maar deels. Het zijn vooral de kleuters die genieten van het harde gitaarwerk terwijl de ouderen met de armen over elkaar er vooral wat van vinden. Of de pogoënde kleuters de punkattitude van de band eer aan doen is de vraag, maar dat er hoop is voor de toekomst lijkt een feit.

Ondertussen staat er ook in De Kapel een punkband. Surfpunk van Cloudsurfers om presies te zijn. Met hun zomerse sound verjagen ze de laatste regenbuien. Opvallend is dat de band met twee drummers optreedt, horen doe je het bijna niet, maar het geeft wel extra dynamiek op het podium. 

Son Mieux is volgens ons de hardst werkende band van dit fesitvalseizoen. De "Nederlandse Arcade Fire" stond vorige week nog in de tent bij Klomppop, dit weekend is de zeven-koppige band weer afgereisd naar het Zeeuwse land. Dat was nog even spannend, door stemproblemen waren er tussen de twee Zeeuwse passages nog enkele optredens geannuleerd.

De band brengt weer een fijne zomerse sound welke de donkere wolken direct doet vergeten. Gitaren vliegen door de lucht, maar het is vooral de viool die de sound van de band bepaald. Op het veld wordt er vol passie gesprongen en genoten. Het slechte weer wordt even vergeten. 

De Vestrock zaterdag werd vooral gedomineerd door de Rotterdamse muziekscene. Eén van de beloftes uit 010 ontbrak echter, popstpunkband Tramhaus. Vandaag staan ze in De Kapel. De band klinkt als een jamsessie tussen The Velvet Underground en Joy Division. Ze passen zo tussen de nieuwe lichting postpunkbans zoals Viagra Boys en Fontaines D.C. Maar ook deze band heeft de nodige concurentie van de programmering op de andere podia.

We lopen door de modder terug naar de Tent-stage, daar is het tijd voor het brute geweld van het Belgische powertrio Ramkot. Vorige week overtuigden deze Gentenaren nog op Klomppop, vanmiddag bij Vestrock gaat het er allemaal net wat braver aan toe, al is het optreden solide. Rechttoe-rechtaan rock zonder al te veel poespas. Het publiek heeft wel zin in een beetje vertier en begint met wat moshen. De beveiliging heeft het daar niet zo op en bij elke poging duikt er een beveiliger erop af alsof er een knokpartij is en bloedneuzen worden geslagen. Erg flauw en het zorgt er voor dat het optreden niet echt los komt. Ramkot zelf gaat gewoon door alsof er niks aan de hand is. 

Wat minder braaf zijn de heren van Beachdog, de afsluiter van podium De Kapel. Ruim twee jaar na het stoppen met John Coffey en met maken van podcasts begon het weer te kriebelen bij David Achter de Molen. Het resultaat is Beachdog, iets minder hardcorepunk, iets meer rock en grunge. 

De set wordt gestart met ‘Crawl In Pieces’ wat het beste voorbeeld van de muzikale richting aangeeft. In het nummer wordt afgerekend met de religieuze jeugd van de frontman. Opvallend is dat bij het tweede nummer Achter de Molen al een wall of death creëert en er zelf midden in gaat staan. Hij loopt vervolgens naar buiten om daarna een ronde door de Kapel te wandelen om na een biertje bij de bar terug te geraken bij de bühne. Dit alles terwijl hij door blijft zingen en de techniek tot twee maal toe zijn micro-snoer moet verlengen.

"Kent iemand ons album al?" vraagt hij zich af. Een fan had een plaat meegenomen en vraagt of deze gesigneerd kan worden. “Ja is goed, doen we tijdens het volgende nummer”, om dit ook werkelijk te bewerkstelligen met krabbels van elk bandlid erop.

Ondanks dat het rockpubliek het vandaag wat laat afweten krijgt Beachdog de hele Kapel aan het dansen en springen. Wat een entertainment, wat een vet optreden!

Het grimepunk duo Bob Vylan bestaat uit frontman Bobby Vylan en drummer Bobbie Vylan. De drumkit is het enige live-instrument op het podium. Alle andere geluiden behalve Bobby's stem komen van een achtergrondtrack. Maar voor de twee los gaan is er eerst tijd voor meditatie en yoga. Een groot contrast met wat er daarna gebeurt. Over de harde (digitale) gitaarmuur vuurt hij al zijn boosheid en frustratie af. Het is vooral The Queen's Jubilee dat zijn bloed doet koken, ofwel “that racist murdering pig” zoals hij de Queen noemt. Maar ook de overheid, fascisme en racisme, homofobie en gentrificatie moeten besproken worden. 

Bob Vylan bewijst vandaag waarom ze op dit moment een van de meest gehypte livebands in Engeland zijn. Al krijgt zijn boosheid nog wel een staartje, wanneer er een biertje vlak voor het podium wordt gegooid gaat de rapper door het lint en valt de gooier met zijn microfoonstandaard aan. Met een "Fuck You" verlaat hij het podium om niet meer terug te komen. Geen waardige afsluiter, van een andres geweldig Vestrock weekend.