Op 24 november presenteerde Peter Slager, bassist van BLØF, zijn eerste soloalbum ‘Slik’. We vragen Slager om terug te kijken op deze mooie avond. We doen dat op 28 november 2016, net buiten Wemeldinge, het dorpje waar BLØF ooit een oefenruimte had.

In deze periode van het jaar, waar het lang donker is en de mensen wat meer naar binnen gericht zijn, lijkt het album van Peter Slager precies op het goede moment te verschijnen. De huiskamersfeer en intimiteit zijn belangrijk. “Het is ook de leeftijd hoor”, legt hij uit. “Je kijkt dan wat meer terug op jezelf misschien.” In zijn liedjes laat Slager een kant van zichzelf zien, die hij bij BLØF niet kwijt kan. Hij voelt zich sterk aangetrokken tot het lokale, regionale, en kan dat op deze manier delen. Met het dialect waarin hij zingt onderstreept Slager zijn afkomst. Veel mensen herkennen zichzelf in dat bijzondere stukje eigenheid waarmee het album zich zo prachtig representeert.

Een innerlijke drive

“De liedjes zijn op een natuurlijke manier tot stand gekomen. Het album is op de eerste plaats het resultaat van een innerlijke drive: ik móet dit doen.” Op de tweede plaats is ook de uitwerking samen met anderen helemaal ongedwongen gegaan. “Het ontwerp en de vormgeving van de cd en de plaat is bijvoorbeeld door Kluijfhout Fotografie verzorgd. Deze mensen hebben me niet alleen verrast met de prachtige hoes.” Ook de begeleidende visuele presentatie in De Spot heeft indruk gemaakt op Slager. “Het was heel subtiel en had toch een groots effect.” Slager voelde zichzelf op het podium ‘als in een Droste plaatje’: een verpleegster die een dienblad draagt met daarop hetzelfde blik cacao, waarop zij dan óók weer precies hetzelfde staat afgebeeld. “Deze manier van presenteren paste héél erg goed.”

Bevlogen mensen

Naast Kluijfhout hebben uiteraard meer bevlogen mensen een bijdrage geleverd aan het album. “Hoe vrijer je mensen laat, hoe mooier ’t wordt.” Slager praat trots over de creatieve processen die ontstaan wanneer je niet perse de boel loopt aan te sturen of in een richting dwingt. “Als je dat wél doet krijg je bruine smurrie. Je kan mensen van ver halen, uit de Randstad, maar dat zegt niks over de kwaliteit. Ik heb de luxe dat ik mensen dichtbij me heb, die barsten van het talent.” Slager wil hiermee zeggen dat er tegenwoordig misschien wat te snel gedacht wordt dat wat van ver komt, ook meteen maar bijzonder is. En dat is dus – wat Slager betreft – absoluut niet zo.

Ambassadeur voor dialect pop

Slager wil geen uithangbord zijn voor Zeeuws dialect. Wat hij wel wil doen is het imago van dialect-muziek, van liedjes in een streektaal, verbeteren.  Voor deze ambassadeursfunctie is Slager in principe erg enthousiast. Maar dat is een tijdrovende ‘baan’. En of hij daar de tijd voor heeft…? “Er komt binnenkort een nieuwe plaat uit van BLØF, daarvoor hebben we net tijd doorgebracht in Real Word Studio’s in Engeland. Dus ja… in het najaar van 2017 heb ik pas tijd om mijn eigen solo album verder in de markt te zetten.” Hij lacht. “Maar dán is ie al lang niet meer nieuw hé?!”

Stof wegvegen

Slager is een man zonder pretenties. Groots in bescheidenheid, charmant en met een (weliswaar niet geplande) missie: hij heeft met zijn album zondermeer het stof weggeveegd waaronder onze dialect-pop een lange tijd heeft gelegen.

Méér!

3voor12 Zeeland is het eens met Slager: dit smaakt naar meer! We blijven graag op de hoogte van de ontwikkelingen en brengen vast en zeker nog vaker verslag uit van de richting die Slager op gaat als solo muzikant.