‘Uut De Bron’ is een boek-album. Het fraai gevormde boek bevat de teksten van zowel het nieuwe album als voorgaande albums (‘Alles is IJdelheid’, Gloria) en overig materiaal. Wanneer je de cd in de speler stopt, waan je je bij de eerste geluiden al in Zeeuws-Vlaanderen (misschien met een beetje hulp van de foto’s in het boek). Je hoort de golven die de provincie jarenlang afscheidden van de rest van Nederland, in de verte hoor je de vogels (kauwtjes, zoals bezongen op het album ‘Gloria’) en een scooter rijdt voorbij. Vervolgens een gesprek tussen twee inwoners. Al kan zelfs een Zeeuw niet alles verstaan, toch hoor je tussen de twee een gesprek over het gewone, goede leven.
Leegloop, vergrijzing, blunderende reclamebureaus die de provincie op de kaart vergeten te plaatsen. Zeeuws-Vlaanderen heeft wat imago betreft de afgelopen jaren flink wat te verduren gehad. Komt er dan ook nog iets goeds uit dat deel van het land wat we soms aan de Belgen vervloeken? Het antwoord is kort: JA. En broeder Dieleman laat dat allemaal terug horen in zijn derde album ‘Uut De Bron’.
Verder luisterend naar de plaat is duidelijk te horen dat broeder Dieleman steeds meer zelf het heft in eigen hand neemt wat betreft de instrumentatie. Kwam er op ‘Alles Is IJdelheid’ nog meerdere stemmen op de voorgrond en was er op ‘Gloria’ meer aandacht voor de piano, nu horen we de broeder vooral in zijn eentje. Soms zichzelf herhalend door een loopstation, zoals op ‘Lovenpolder, Boerengat’, en ook de banjo blijft een sleutelinstrument in het repertoire van Dieleman. Ook de thematiek lijkt een duidelijkere richting te hebben. Het geloof is minder aanwezig dan op de voorgaande albums: de focus ligt meer op Zeeuws-Vlaanderen en alles wat daarmee te maken heeft. Het Verdronken Land van Saeftinghe, Boerenhat, de godin Nehalennia, het komt allemaal voorbij.
‘Uut de Bron’ is een album dat niet bestaat uit negen liedjes op een schijfje, ‘Uut De Bron’ is één geheel dat uit negen gedeeltes bestaat. broeder Dieleman heeft met het experiment dat dit album was ook meteen een van zijn interessante, en zonder twijfel het beste album afgeleverd dat op geen moment verveelt. Het best valt deze te beluisteren via een koptelefoon, want bij elke luisterbeurt ontdek je weer van die kleine dingetjes die ‘Uut De Bron’ zo interessant maakt. Zelden heeft een album op zo’n goede manier een cultuur kunnen laten overkomen via muziek, gesprekken, foto’s en tekst. ‘Uut De Bron’ zou dan ook eigenlijk als cultureel erfgoed moeten worden opgenomen in Zeeuws-Vlaanderen.