17^e – 18^e eeuw. Kinderen van rijkelui en adel komen in het pand om zijn of haar Latijn op te schroeven. Wisten zij veel dat hun geliefde school een luttele honderden jaren later een musica in scaena zou zijn. Eén ding is zeker: wanneer er in 1980 een handtekening wordt gezet voor het openen van een jongerencentrum aan de Beestenmarkt, is er binnen de kortste keren de term rijkelui of adel nauwelijks nog in terug te horen. De alternatieve jeugd, punkers, zware jongens met lange haren, “duivelskinderen met hun godslasterijke muziek”, metalheads zorgen ervoor dat ‘t Beest zijn onschuld verliest. Al snel staat ‘t Beest bekend als het drank- en drugshol van Goes en omstreken, maar binnen is er zoveel meer aan het opborrelen. Omdat het op dat moment nog niet echt mogelijk is voor jongeren om op zo’n manier te connecten, begeven een hoop jongeren uit de regio Zuid-Beveland zich (tot grote schrik, slapeloze nachten en uitvallend haar van een hoop ouders) naar het zogenaamde ‘doorgesnoven’ Beest. Punkers, metalheads, blowers en alto’s slaan de handen ineen en vormen zo een community die voorgoed de toekomst, status en bekendheid van ‘t Beest zou veranderen: de bandjesscene is geboren.

 

Als we het over bekende Goese bands hebben, komen we al snel bij Racoon en Gorefest terecht. De aanloop naar deze bands brengt ons terug naar halverwege de jaren 80 wanneer de

hardcorepunkband Sjølmord werd opgericht. Met de bandleden Arjo Joosse, Rene Schijf, Jan Chris de Koeyer en Stefan de Kroon. In 1992 valt het doek voor de band. De Kroon stort zich op zijn nieuwe band Eat Roadkill. De Koeyer richt samen met Frank Harthoorn, Marc Hoogendoorn en Alex van Schaik de band Gorefest op.

 

Bij Gorefest werd Marc Hoogendoorn later vervangen door Ed Warby en Alex van Schaik door Boudewijn Bonebakker. Gorefest ging in 1999 uit elkaar, om vervolgens in 2004 weer bij elkaar te komen. Op 15 juni 2009 maakte Gorefest bekend de stekker er definitief uit te trekken.

 

Naast Eat Roadkill wordt begin jaren 90 ook de band Sure As Hell opgericht door Bart van der Weide en Paul Bukkens. In een strijd om ‘De Zeeuwse Belofte’ verliest Sure As Hell de wedstrijd van Eat Roadkill, die ook de opkomende band Bløf achter zich laat. Twee jaar later wint de inmiddels tot Sure omgedoopte band wel de Belofte, maar de band valt kort daarna uit elkaar.

 

Zanger Bart van der Weide richt daarna samen met Dennis Huige de band Vict’em op. Eugene de Kok, schrijver van het Beest-boek, speelde drums. In 1997 valt ook het doek voor Vict’em en gaan Van der Weide en Huige het wat rustiger aan doen in de nieuwe band Racoon.

 

Maar de geschiedenis is nog niet klaar. Oud-Vict’em en oud-Eat-Roadkill-bandlid Mithat Dogan zagen we vorig jaar nog optreden op Ganzenpop met zijn band Rye. Andere successen uit Goes: de reggaeband Misty Basement en indierockers Scale Models.

 

Terwijl de nieuwbakken bands vaak hun oefenruimte vinden in de zaal van ’t Beest, wordt het podium eind jaren 80, begin jaren 90 omgedoopt tot muziekpodium. Binnen de kortste keren vinden er legendarische optredens plaats van bijvoorbeeld Claw Boys Claw, Dinosaur Jr. en Biohazard. In 1994 ondervindt ‘t Beest een verbouwing: de zaal heeft nu een capaciteit voor circa 400 man en er is een filmzaal met ruimte voor 65 man. Ondertussen heeft Goes ‘t Beest in zijn hart gesloten en zijn er optredens in alle genres: metal, pop, folk, ska, hiphop, je kan het zo gek niet verzinnen of het heeft in ‘t Beest gestaan. ‘t Beest zou later uitgroeien tot Nederlands kernpodium, maar verliest deze status weer in 2009, om deze weer terug te verdienen in 2013.

 

Het is dan ook niet gek dat sinds de oprichting van 3voor12 Zeeland in 2009, dat we ons bijna wekelijks melden aan de Beestenmarkt, nummer 3. Zo zien we in ons eerste jaar De Jeugd van Tegenwoordig, Death by Stereo (D.B.S.) en Moke. De zes jaar die volgen hebben we nog meer fantastische (maar ook minder goede) optredens gezien. Zowel Triggerfinger als Racoon gebruikte de zaal als favoriete try-out zaal. We zien The Selecter de temperatuur in ‘t Beest verdrievoudigen, we zien Kovacs “uitgroeien tot een wereldartiest”, en de albumpresentatie van lokale helden Vanderbuyst bleek helaas de laatste passage van de band te zijn in ‘t Beest.

 

In 2015 werd de verjaardag gevierd van het favoriete ‘doorgesnoven’ podium van Goes. ‘t Beest brengt een boek uit, geschreven door Eugène de Kok. Er is een eigen bier, De Natte Toegift, gebrouwen, en op de Beestenmarkt is het nog maar even duidelijk gemaakt door The Unknown Children dat de punk nog steeds niet uit Goes te slaan is tijdens het eigen festival.

 

En hoe zit het met de toekomst? De punk, metal en hardrock heeft het al zo’n 35 jaar volgehouden in ‘t Beest, en zal het als het zo doorgaat nog eens 35 jaar overleven. Dus, als je binnenkort nog eens binnenkomt bij ‘t Beest, denk dan eens aan alle sex, drugs & rock-’n-roll die er binnen deze muren is ontstaan, aan alle gitaren die er zijn kapot gesmeten, snaren die zijn gebroken, drumvellen die zijn doorboord met bierflessen, circlepits die voor blauwe plekken hebben gezorgd, valse noten die er zijn gezongen, toegiften die zijn opgeëist, huissleutels die zijn verloren en tortelduifjes die elkaar leerden kennen bij hun mooiste optreden ooit. Neem dan nog maar een slok van De Natte Toegift, wetende dat zo’n klein podium nog steeds groots kan zijn in het creëren van vele mooiste avonden ooit. Ook onze mensen van 3voor12 Zeeland zullen voorlopig nog wel eens even langskomen in Goes, en wij heffen onze glazen. Cheers! Als het aan ons ligt, see you at 70.