We gaan door naar de dit jaar weer aanwezige blauwe keet om wederom Gijs Teuwsen te zien spelen. In tegenstelling tot gisteren, oogt hij wat minder nerveus en met meer vertrouwen speelt hij zijn korte set. De Passengercover "Life's For The Living" ontbreekt ook dit keer niet. Minder verassend dan gisteren, maar nog steeds overtuigend. Door naar Bruno Deneckere, die ook op de vorige editie aanwezig was, Ries de Vuyst en Gait Klein Kromhof. Americanafans kunnen hun hart ophalen, want de set barst van mooie poëtische vertelsels, vertaald in heerlijk in het oor liggende liedjes. Het is dan vooral de stem van Deneckere die het "echte" Americana gevoel geeft. Na het optreden besluiten we naar het keetconcert van Deneckere te gaan die met een man of vijftien overvol zit. Uit dit optreden blijkt maar weer wat een ongelooflijk talent de man heeft om simpele, maar pakkende nummers te schrijven: "There's a blue sky over Nashville, but it's raining in my heart." Op de vraag of hij al eens in Nashville is geweest, antwoordt hij lachend: "Anders zou ik er niet over durven zingen."
Pastorale: Dag 2
Bewolking op de tweede dag van Pastorale
Als we richting Nisse vertrekken, lijkt het weer niet helemaal mee te zitten. Wanneer we aankomen, lijken meer mensen hier aan te hebben gedacht, want echt druk is het niet. De dag begint in het circkelpodium met Sommerhus, bestaande uit zangeres/gitariste Vera Jessen en zanger/bassist Peter Jessen. De muziek, die akoestisch het best tot zijn recht komt, wordt toch versterkt op het kleine podium voor een handjevol mensen. De mooi in elkaar vloeiende stemmen van beide leden en het zachte, zomerse spel is gebaseerd en tot stand gekomen in een zomerhuis in Duitsland, vandaar de naam.
Door naar de verrassing van de editie: Mary's Bleeding Heart. Op internet is er werkelijk niks over te vinden en voor iedereen totaal onbekend. Ook uit de aankondiging van de organisatie blijkt dat ook zij voor een complete verassing staan, maar wat zullen we ze naderhand dankbaar zijn voor het boeken van deze Belgen. Mary's Bleeding Heart valt moeilijk uit te leggen voor een ieder die er nog nooit van heeft gehoord, maar je zou het bijna omschrijven als klassieke muziek meets Disneysprookjes met iets van pop. Leuk voor de ouderen en het handjevol hipsters dat op het terrein rondloopt. Wat toevallige voorbijgangers weten niet wat ze horen en blijven staan om te luisteren. Het kerkconcert later in de avond zou hun allerlaatste zijn, spijtig genoeg. De sprookjes zullen nog eenmaal klinken, de fantastische stem van Sara Desmedt zal nog een keer in deze opstelling klinken, de violisten geven nog een keer alles, ja, écht alles. Aan het einde moet Desmedt toch een traantje wegpinken.
Meteen naar de gezusters Loes en Renee Wijnhoven, oftewel Clean Pete. Wie niet van Nederlandstalige popliedjes houdt, is na hun optreden meteen verkocht. De twee zusjes kunnen het publiek betoveren met nummers over te oppervlakkige mannen met wie gitariste Loes heeft gedate, eenzaamheid en reizen naar de zee. Charmant, maar met de troostfinale van Nederland in het achterhoofd. Ook het keetconcert dat "stijf uitverkocht" is, is een groot feest. "Dit is het beste optreden van dit jaar!", aldus de zussen.
Nog energie over? Ga dan maar even naar het laatste optreden van de dag, waar net als de voorgaande avond Lowland Paddies de avond afsluit met de Ierse/Schotste vrolijkheid die het publiek spontaan de dansvloer op krijgt. Verdorie, is het alweer klaar? Hoewel er veel acts meerdere malen gepland staan, is er de tweede dag genoeg te ontdekken op Pastorale, die minder druk is dan de vorige editie. We mogen dan na de negentiende editie concluderen dat dit misschien wel het best bewaarde geheim is onder de festivals. Zij die het festival kennen, koesteren het. Zij die er nog nooit zijn geweest en dit artikel lezen, mogen we aanraden om volgend jaar zeker een kijkje te nemen. De kleinschaligheid, de country en klassieke sfeer die het festival ademt, die kun je alleen maar op dit festival proeven.
Nisse, tot volgend jaar!