Judy Blank: “Omarm alle emoties die horen bij het vinden van je plek” Judy Blank: “Omarm alle emoties die horen bij het vinden van je plek”

Het album swingt, is ingetogen en uitbundig. Blank speelt met rock, indie-pop, synths, sixties en de intimiteit van een singer-songwriter. De liedjes gaat over het verliezen en hervinden van je speelse kind, en over het omgaan met hoop, liefde, volwassen worden en allerlei soorten verlangens.

“Big Mood staat voor mij voor de ruimte die wij als mens innemen in de tijd”, vertelt Blank. “Over het accepteren van alle emoties die horen bij het uitvogelen van groter worden, je plek vinden in de wereld. Ik heb het gevoel dat ik de schaamte voorbij ben en ruimte durft in te nemen als mens. Ik hoop dat ik met dit album ook andere mensen kan inspireren om buiten de norm te treden en ruimte in te nemen.”

Wat betreft ruimte innemen heeft Blank een lange weg afgelegd. Ze groeide op in een klein dorp. “Je weet wel, grote familie, veel sociale controle, iedereen vindt iets, en erg religieus. Vroeger was ik heel erg bezig met wat iedereen overal van vond.” Ze keek op tegen populaire klasgenoten, probeerde erbij te horen. “Inmiddels heb ik ontdekt dat zij helemaal niet beter zijn dan ik, of verder in het leven of wat dan ook. Iedereen bewandelt zijn eigen pad. En ik ben blij met het pad dat ik gelopen heb, omdat het bij mij past. Het feit dat zij iets vinden betekent nog niet dat ik daar iets mee moet.”

De interesse vanuit Amerika was erg welkom. Ze begon daar shows te doen. Toch maakte ze dit derde album in Nederland, samen met de Utrechtse producer Roy van Rosendaal, tijdens corona. “Ik vond het een fantastische tijd. Ik ben van mezelf nogal onrustig. Maar tijdens corona was er niks, er gebeurde niks en ik miste niks. Samen Roy kon ik in alle rust en met alle aandacht aan dit album werken. We konden het zoveel mooier maken dan normaal, omdat we zoveel tijd hadden.”

Toen de wereld weer openging, was Nederland nog steeds te klein voor Blank. Als je hier niet past bij de paar invloedrijke platformen en radiostations, dan kom je er niet tussen. “Als ik mijn muzikale zelfvertrouwen had moeten opbouwen tussen de Nederlandse zuurpruimen, dan was het echt niet goed gekomen.”

Gelukkig was daar Amerika. Een groot land, met véél meer radiostations, media en platforms, veel meer ruimte voor atypische artiesten, met een volkomen andere cultuur als het gaat om waardering uitspreken: “Amerikanen zijn uitgesproken positief als ze je muziek tof vinden. Dat is echt een verademing!”

In 2023 verhuist Blank, zonder beurs en dus geheel op eigen kracht, naar Nashville. Om in Amerika te kunnen wonen moet Blank haar geld verdienen met muziek. Dat geeft druk op de ketel, en Blank werkt zich te pletter, maar omdat het allemaal over muziek gaat, gaat het haar goed af.

Wat Blank allemaal meemaakt in Amerika lijkt rechtstreeks uit een avonturenroman te komen. Op een bruiloft die ze partycrasht, ontmoet ze een fotograaf die haar introduceert bij haar huidige platenlabel Rounder Records. Ze speelt in het voorprogramma van Noah Kahan, treedt op in The Troubarour in LA met Michael McDonald en opent voor The Heavy Heavy en Low Cut Connie. Ze speelt op het festival van Willie Nelson en op het Newport Folk Festival. Ze tourt door het hele land met de band SUSTO. Als ze met de band in the middle of nowhere een pitstop maken en een café binnenwandelen, klampt een wildvreemde vrouw haar aan: ”Jij bent Judy Blank! Ik heb de hele week jouw album op repeat staan! Ik vind jou geweldig.” Blank: “Nou echt hoor. Het zijn de kleine nudges from the universe die zeggen: je zit op het juiste pad. Ga maar door.”