Een aan-de-straat-grenzend-keukenraam als ingang, koelkasten achter het podium en een gang gevuld met stoelen. Utrechtse studentenhuizen werden voor één avond omgetoverd tot een heus podium voor artiesten en kunstenaars tijdens het jaarlijkse Stukafest. De geïmproviseerde podia verspreidden zich over de hele stad, met als enige voorwaarde: maximaal tien minuten fietsen vanaf de Domtoren. We nemen je mee naar twee compleet verschillende muziekacts: indiefolkband ALOYSE en punkband ALABASTER.

ALOYSE
De bandleden van ALOYSE werken nog snel een bordje curry weg, gemaakt in de keuken naast het podium. De aanloop naar hun show begint stressvol voor drummer Daan Krijger. “We hebben veel uit moeten zoeken, omdat het allemaal leenspullen zijn. Alles ging op rolletjes en niets kon meer misgaan, dacht ik. Tot ik een uur op voorhand besefte dat ik mijn eigen snare en cymbals was vergeten en die zijn vrij cruciaal voor onze sound.” Via via konden ze de ontbrekende spullen lenen, waardoor ze (na flink haasten) vlak voor aanvang van de eerste show toch een complete setup hadden. “Het was een kleine hartverzakking, dat bleef nog even nasudderen”, lacht Krijger, opgelucht dat het toch goed afliep.

Langzaam maar zeker begint het IBB-huis zich te vullen met publiek. De Tame Impala-achtergrondmuziek wordt nu overstemd door geroezemoes, terwijl de bandleden hun plek innemen op het podium. Dan begint leadzangeres Bernice Aloyse Pisters te zingen. Haar stem wordt tijdens het eerste nummer ondersteund door basgitaar en vanaf het tweede nummer zet de drummer ook in. De muziek heeft een fijne sound. Het voelt gemoedelijk, wat perfect past bij de warmbelichte woonkamer. Met haar teksten daagt ze het publiek uit om na te denken over de complexiteit van dit menselijke leven. Zo kondigt Pister één van de nummers aan met: “Dit lied gaat over het feit dat we allemaal de rit van het leven meemaken, maar we in andere auto’s zitten door de keuzes van onze ouders.”

ALOYSE

De volgende band heeft een compleet andere energie. ALOYSE en ALABASTER spelen niet meer dan honderd meter van elkaar af, maar waar we net naar buiten liepen met een vredig melancholisch gevoel belanden we nu bij een kleinschalig maar hevig punkoptreden, waar in elk hoekje mini-moshpits ontstaan. 

ALABASTER
Het publiek wordt meegevoerd door de energie van de band. De weinige ruimte die deze woonkamer/keuken biedt, laat de pret zeker niet drukken. De bandleden ownen het podium en zetten een sterk, ruw optreden neer waar de bezoekers duidelijk van smullen. Op de achtergrond van het podium is – naast een ietwat te ambitieuze geluidsinstallatie voor deze twintig vierkante meter – een muurschildering van Star Wars te zien, waarbij Luke Skywalker in gevecht is met Darth Vader. De muziek klinkt als een mengeling van stoner, sludge en punk, maar eigenlijk valt het niet in een specifiek genre te plaatsen. ALABASTER breekt graag met genrehokjes en haalt inspiratie uit veel meer dan de bovengenoemde genres.

Doordat de band zo dicht op het publiek staat, heeft de show een intieme maar rauwe sfeer. Een bezoeker vertelt: “Ik vond het een hele vette show. Normaal is dit niet echt mijn genre, maar op Stukafest beland je soms bij verrassende acts. De band vulde met z’n drieën de hele woonkamer en ze hadden genoeg energie voor een band van tien mensen, dat zegt genoeg. Ze hadden duidelijk veel plezier en het publiek ging er helemaal in mee.”

Na de derde ronde werd het tijd voor Stukanacht, de afterparty in EKKO. Hier vulden verschillende dj’s de avond met elektronische beats en vonden artiesten en publiek elkaar op de dansvloer voor een gezamenlijke afsluiting van de avond. Wij kijken nu al uit naar de talenten die volgend jaar de studentenhuizen gaan vullen.

Gezien: ALOYSE en ALABASTER op Stukafest, donderdag 15 februari 2024 @ Utrecht