Wentelen op Orbit Wentelen op Orbit

Dit is leuk aan Orbit: het festival verbindt en overstijgt genres, maar er is een basis voor iedereen. Op Zodiac, de mainstage, is er gegarandeerd voor alle bezoekers wat te vinden. Met grote namen als AIDA en Jayda G, Octo Octa en Eris Drew kun je er makkelijk een hele dag vertoeven. Écht leuk aan Orbit: dankzij de basis van gevestigde namen is er veel ruimte voor experimentele sets. Want als de basis gevuld is met dingen voor iedereen, kun je in een hoekje iets onverwachts tegenkomen.

Om bij de Nova stage te komen heb je wat toewijding nodig. Het podium, dit jaar gehost door La Cassette, is een van de verborgen konijnenhollen van het festival. Je moet jezelf actief ertoe zetten om de schaars verlichte tunnel te trotseren die naar het afgelegen gebied leidt. Toch is, zodra je de stap waagt, de beloning op de zuidhoek van het terrein groot. De tocht voert je langs een aantal indrukwekkende licht- en geluidsinstallaties van Uncloud, met wie het festival de handen ook dit jaar ineen sloeg, en brengt je naar een afgeladen tarp vol mensen.

Het is pas half 5, maar onder het tentzeil van de Nova begint het donker al een beetje. In de schaars verlichte kuil draait de Paris-based Mallaury een breed scala aan elektronische genres, allen met een ruigheid die deze hoek van het festival van harte omarmt. Het publiek golft en de house-beats worden zo nu en dan onderbroken door vocale uitstapjes. De set blijft verrassen. Soms neigt het versnellende ritme naar groovy techno, verstrengeld met breakbeats, dan weer een stevige four to the floor. Wie dacht dat Brat Summer voorbij was, kan zich laven aan een Charli XCX georkestreerd einde.

Op de Binary stage, wederom gehost door IsBurning, staan ze met wel drie dj’s sterk achter de decks. Aan het begin van hun set, die maar liefst vier uur duurt, draaien David Elimelech, Partok en Roi Perez een mengeling van house met veel percussie en humor. 

Zo maakt het trio grapjes richting een herhalend en populair trucje, waarin de opbouw naar een hoogtepunt van een break leidt, door dat precies even anders te doen. Het resultaat: veel loze armen in de lucht op drops die nét niet komen, om dan uiteindelijk toch met een fijne break beloond te worden in gezamenlijk dansen. Omarmd door de golfplaten van de stage draait het stel een goede middagset; tussen molshopen en brandnetels vormt een makkelijk dansbaar geheel.

De Utrechtse Mediamart duikt steeds vaker op in de stad, zo staat hij regelmatig op line-ups van KABUL à GoGo en De Helling. Onderdeel van het sterke La Cassette-team dat dit jaar de Nova stage domineert, zet Mediamart met een ‘When I Met You In Summer’ van Calvin Harris meteen de toon voor zijn humoristisch gelaagde set. Toch is de nostalgie niet alleen aanwezig in de referenties die de dj door de tent gooit. Ook Mediamart’s ouders staan glunderend aan de zijkant van de stage; ze maken zelfs even kort een selfie met hun zoon achter de decks op de achtergrond. Mediamart draait een experimentele set en weet eer te doen aan de energie die al sinds Mallaury in de tent hangt. Met vieze, harde breaks laat hij  mensen hun gezicht vertrekken. Mediamart verenigt goed dansen met af en toe een grinnikje.

Op de mainstage heeft zich tijdens de laatste klanken van Sally C een groeiende meute mensen verzameld voor Jayda G. De dj, muziekproducent en tevens milieutoxicoloog, is met haar sets bomvol groovy house en vocals een grote naam in de (elektronische) muziekwereld. Met onder andere een Grammy-nominatie op zak, bestijgt ze met een grote glimlach de Zodiac Stage. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk; Jayda kan elk woord van de nummers die ze draait meezingen en met haar danst ook het publiek steeds losser mee. In de kern is Jayda G’s sound intiem, misschien wel te intiem voor het hoofdpodium, maar dankzij haar aanstekelijke soulvolle set, laat ze je langs de overhellende bomen langzaam boven het fort uitstijgen.

Landen kan op de Nova stage, die ondertussen zo mogelijk nog voller is gelopen. De set van Kurashi Soundsystem is al even bezig en staan onder de tarp betekent maar één ding: keihard dansen op de stenen vloer. Onder toeziend oog van een van de kunstwerken van Uncloud, verschillende panelen gebogen glas gestut door houten palen, draait Kurashi Soundsystem de ene dansbare plaat na de andere. Het dj / producer-collectief uit Curaçao en Amsterdam vervlecht house en hiphop met nostalgische referenties naar de club-cultuur uit de jaren ‘10. Er is geen ontkomen aan meebewegen, en dat wil ook niemand. Mallaury, die al eerder draaide op de stage, staat dansend op de dreunende speakers. De energie is enorm. Mensen verliezen zichzelf aan dansen en springen en de Master of the Ceremony maakt deze titel meer dan waar. Het is aanstekelijke synergie tussen het publiek en de hossende groep achter de decks.

De Transit stage sluit af met een absoluut hoogtepunt van het festival: de compleet verrassende set van Verraco, die b2b draait met Pariah. Het is alsof de twee een robot uit elkaar schroeven, alle spijkers door de tent jagen en het dan óók nog laten werken. Het is misschien wel de meest ingenieuze set van de dag. Het duo draait elektro met veel bliepjes, bouwt constant energie op en weet deze de hele set vast te houden ondanks de continue stroom aan onverwachte wendingen in de muziek. De set staat bol van experimentele breaks en is compleet in lijn met het IDM waar de twee zich maar al te graag aan balsemen. Intelligent Dance Music, afstammend van de techno en dance, bestaat uit veel vervormde geluiden en glitches. De Transit stage is één grote in brand staande massa, figuurlijk dan. Dansen kan er met je ogen dicht.

Het is eigenlijk onmogelijk in één verslag de sfeer van Orbit na te bootsen of allerminst uit te leggen. Het is een uitdaging aan elke act eer te doen. Wat echter niet onbenoemd mag blijven is de Exal stage, gehost door United Identities. Op het zuidelijkste plekje is het de hele dag groot feest en drukte, met grote namen voor de krap aandoende ruimte tussen grasvelden en tribunes. Kamma & Masalo draaien er een enorm goede set met krachtige houseplaten. Carista sluit er een succesvolle dag af b2b met AliA. Worteltaart wordt uitgedeeld omdat er iemand jarig was en iedereen is welkom op het feestje.

Wat Orbit misschien wel het allerleukst maakt: dat het zo’n Utrechts feestje is. De hele muziekindustrie van de stad pakt zich samen om het festival tot een succes te brengen. Zo zijn er stagemanagers van Nar, werknemers van WAS, het social safety team van KABUL à GoGo en zijn er tussen de dansers vooraan herkenbare gezichten te spotten. Zelfs de licht- en geluidstechnici zijn bekenden in de Utrechtse nacht. Orbit programmeert dj’s die zijn begonnen op de kleine venues en nu niet misstaan tussen een internationale line-up. Op Orbit voel je je thuis, wentelend en een baan rond de aarde trekkend. Thuis op het fort, tussen het groen en vooral: tussen de mensen.

Gezien: Orbit Festival, zaterdag 27 juli 2024 @ Fort bij Vechten