Sencity is hèt festival waar dove en slechthorende mensen massaal samenkomen om te genieten van muziek op veel meer manieren dan alleen met je oren. Het is een festival dat verbindt: in groepjes wordt druk gebaard tussen mensen die allemaal in verschillende gradaties kunnen horen. Voor velen is het festival één groot weerzien. Een groot gedeelte van het publiek heeft met elkaar op school gezeten.
Het is donker in de zaal, maar bij binnenkomst dringt een muntige sinaasappel-lentegeur onze neusvleugels binnen. Een heel andere geur dan de normale associatie met een festival, maar veruit prettiger dan de geur van bier en pis. Plots begint de dansvloer te trillen. De tegels van de Sense Floor (een trillende dansvloer uit een project Immersion Playground dat zich richt op zintuigprikkeling red.) beginnen langzaam te pulseren, maar gaan geleidelijk sneller. Bij je knieën voel je zelfs dat je broek meetrilt met de bas. Als horend persoon is het verstandig om oordoppen in te hebben. Het pulseren versnelt nog verder, de spanning stijgt en met de klank van gitaren kijken bandleden gezamenlijk op. Vrijwel alle acts hier hebben een choreografie en die is er vanaf het eerste moment. Meteen is duidelijk dat dit festival bestaat uit optredens die niet alleen auditief, maar ook visueel stimulerend zijn. Achter de bands verschijnen visuals van de vj, die met de artiesten heeft samengewerkt om goed aan te sluiten op hun acts. De shows zijn niet alleen goed om te horen, maar ook indrukwekkend om te zien, voelen, ruiken en zelfs proeven. Naast een trillende dansvloer en geur, worden er ook hapjes uitgedeeld die passen bij de nummers die gespeeld worden.