HE:LEEN pakt uit met een uitgebreid programma HE:LEEN pakt uit met een uitgebreid programma

De dag vóór HE:LEEN stond Ciao Lucifer nog op Into The Woods. Zou het laat zijn geworden? Aan het optreden valt dat in elk geval niet te merken. De band danst zich warm op het podium van The Drain en roepen iedereen die nog buiten een biertje staat te drinken naar binnen voor de start van hun set. Het duo brengt hun dansbare funky indie pop met een aanstekelijk enthousiasme. Ze vuren nog een fraaie verzameling sugar babes covers op het publiek af. Voorafgaand aan het laatste nummer brengt drummer Willem Wits een vocale boodschap over de merch die vooraan op het podium ligt. Direct na de show moeten ze door naar een volgend optreden dus is er nauwelijks tijd voor de verkoop van merch. De verkoop is gebaseerd op vertrouwen: “pak shit en laat geld achter”. Een dm sturen voor een tikkie behoorde ook tot de opties.

In het café van De Helling staan Johan en Jeppe met band. Het jonge Nederlandse popduo mengt melige hip-hop teksten met 80’s synths en funky gitaarpartijen. Ze kondigen aan bezig te zijn met nieuw werk, waarvoor ze speciaal een blazerssectie hebben meegenomen. Als de band pas twee minuten op weg is, wordt het publiek in het volgestroomde café al verzocht naar de grond te zakken en als Johan tussen het publiek springt, springt iedereen mee op een nummer dat gaat over het inmiddels welbekende stereotype: de zogenaamde Flowerboy. Het volgende nummer wordt aangekondigd, een nummer over de gouden pik van Louis van Gaal. Ja dat lees je goed. Het zijn slechts voorbeelden van de opmerkelijke onderwerpen van de liedjes van de twee.

De deels Utrechtse Afrobeat band Cavolo Nero krijgt het publiek bij The Drain moeiteloos aan het dansen. Ze leveren een strakke performance en wisselen psychedelische grooves af met disco en indie-invloeden. Aan het eind van de set roepen ze iedereen op naar hun Popronde-show in Utrecht te komen om vervolgens snel hun spullen te pakken om door te gaan naar het eerste Popronde optreden van de band in Nijmegen.

Aan Le Motat de taak de avond in te luiden: het drietal geeft het startsignaal met een energiek nummer over karton, waarop al snel door zowel jong en oud wordt meegedanst. Vanuit het jeugdige publiek klinkt halverwege de act een oproep tot méér dansen, waarna een beloning in de vorm van een klap solo volgt. “Maar uiteindelijk is iedereen jeugd”, voegt leadzanger Tato toe. Het publiek volgt de energie van de band en doet enthousiast mee met liedjes als De Mat en Naar de Klote. De vraag blijft of je je, nadat je ‘naar de klote’ bent gegaan, nog steeds zo jeugdig voelt. Aan de muziek zal het in ieder geval niet liggen.

Primaat brengt, in eigen woorden, ‘vette shit uit het oosten’ naar dit festival en geeft een dynamische show weg met een allereerste optreden in Utrecht. De zeven mannen uit Ovrrijsel voelen zich primitief, zo zeggen ze zelf, en ingewikkelder hoeven ze het niet te maken. De nederlandstalige rap heeft af en toe een poëtisch tintje en hun gevarieerde scala aan instrumenten klinkt allesbehalve primitief, met een glansrol op gitaar en zang om deze hip-hop act te vergezellen. Toch blijft het primaat letterlijk en figuurlijk bij de leadzanger: als deze halverwege aan De Helling vraagt op te staan en te zeggen ‘wat de fak?!’, gehoorzaamt het publiek meteen, om vervolgens hun gedans en gezang uitgelaten te hervatten.

Het eclectische viertal van 45ACIDBABIES zet een inmiddels volgestroomd The Drain op zijn kop. Een paar jaar relatieve stilte is niet ten koste van hun energie gegaan. De band speelt een set met nummers die de vaste volgers bekend in de oren klinken en ook een enkel nieuw liedje. 45ACIDBABIES weten genres als punk, garagerock en hip-hop feilloos te combineren, wat resulteert in een verfrissend en energiek geheel. De diep dreunende bass, beukende drums, spacy synths en fuzzy gitaar denderen als een bom door de ruimte. Frontvrouw Sophia wijst er daarom niet onterecht op oordopjes te dragen en zegt “een gehoorbeschadiging is niet nodig om dit mee te maken”. Ze introduceert ook nog een “dansje”: stap stap links omlaag, stap stap rechts sprong. Het publiek doet collectief mee.

Tot slot eindigde Fata Boom deze fijne editie van HE:LEEN in volle glorie met niet alleen grensverleggende outfits maar ook muziek. Het drietal creëerde een atmosfeer die het publiek deed meebewegen op onweerstaanbaar harde hip-hopbeats en teksten die je doen nadenken, maar ook meteen laten meeblèren.