Het zaadje voor deze bijeenkomst is afgelopen september geplant bij het Street Culture Utrecht festival. Daar raakten Jimmy van der Lee en Joël Aarts van BOKS Cultuurhuis en Jongerenwerk Utrecht in gesprek met een vertegenwoordiger van de gemeente over wat er ontbreekt in de cultuursector. Ze benaderden gemeenteraadslid Hester Assen (PvdA) en kwamen samen tot de conclusie om een raadsinformatiebijeenkomst te organiseren over Street Culture. Bij de bijeenkomst van vanavond zijn raadsleden van de hele coalitie en een deel van de oppositie aanwezig. Ook de Street Culture Community is breed vertegenwoordigd met dj’s, mc’s, dansers, graffiti-artiesten, skaters, podcastmakers, organisatoren en anderen.
“Wat zijn de concrete toezeggingen die mij van de gedachte verandert dat dit hetzelfde gesprek is dat ik twintig jaar geleden heb gevoerd?” Met deze vraag besluit gespreksleider PAX op dinsdag 29 november de raadsinformatiebijeenkomst over de waarde en behoeften van de Utrechtse Street Cultuur Community. Hele concrete toezeggingen komen er niet. Toch is dit een waardevolle avond, waarop de Street Culture gemeenschap misschien een kleine sneeuwbal in gang heeft gezet die steeds groter wordt.
Een raadsinformatiebijeenkomst is een informele bijeenkomst waarin leden van de gemeenteraad over een bepaald onderwerp met betrokkenen in gesprek gaan, zodat de raadsleden met meer kennis mogelijke besluiten kunnen nemen.
Verbinding maken
De problemen waar de community tegenaan loopt zijn onder andere het verkrijgen van subsidies en gebrek aan creatieve werkplekken. “Er is een kloof van de gemeente naar de straat en van de straat naar de gemeente”, stellen Van der Lee en Aarts. “Misschien kijken wij als Street Culture wel op een bepaalde manier naar de gemeente, maar kijkt de gemeente misschien ook wel op een bepaalde manier naar Street Culture. Misschien heeft de gemeente wel helemaal geen weet van de Street Culture, waardoor er van beide kanten überhaupt geen verbinding gemaakt kan worden. Iets wat er juist moet komen.”
“Veel partijen in de gemeenteraad zijn altijd op zoek naar blinde vlekken. Mensen bij politiek en beleid betrekken die je niet als vanzelf bereikt”, antwoord gemeenteraadslid Hester Assen op de vraag waarom ze mede het initiatief heeft genomen voor deze bijeenkomst. “Vaak zijn dat jongeren, of mensen met verschillende culturele achtergronden. Iedereen die hier nu zit hebben wij nog nooit gezien. Dit is super atypisch, en heel tof. Ik denk dat hier heel veel uit gaat komen waar wij iets mee kunnen.” Met wij bedoelt Assen niet alleen de gemeenteraadsleden maar ook de aanwezige ambtenaren en cultuurwethouder Eva Oosters.
De ambitie van Van der Lee en Aarts is om iets in gang te zetten: “Het mooiste is dat het balletje na vanavond gewoon blijft doorrollen en dat we dingen gaan doen en creëren. Dat we als Gemeente Utrecht en Street Culture samen Utrecht mooier en groter maken.”
Om het gesprek op gang te brengen worden er tijdens de avond drie onderwerpen behandeld: knowledge (‘waar hebben we het over, de kennis rond Street Culture’), de ruimte (‘waar bewegen we ons, waar moeten we zijn’) en jeugdbeleid. Wat volgt is een mooi en bevlogen college van Raymond Ramdihal van Free-DOM Utrecht over het ontstaan en de ontwikkeling van Street Culture (“each one teach one”), een heel persoonlijk verhaal van cultureel ondernemer/verbinder Ingmar Creutzburg over opgroeien in Utrecht en als persoon van kleur je plek claimen. De inhoudelijke delen worden afgesloten door Rebecca Sigmond van Het Huis Utrecht, die oproept om Street Culture serieus te nemen als kunstvorm en wijst op de belangrijke skills die de gemeenschap bezit en die de stad volgens haar nodig heeft. Ze stelt voor om leden van de community juist aan tafel uit te nodigen om samen tot nieuwe oplossingen te komen.
Tussen deze onderdelen door laat de community op de marmeren vloer van de trouwzaal zien wie ze zijn en wat ze kunnen, door een demonstratie breaking, raps van M.ills en Slickthug, een krumping demo en als laatste Duimalot, die zijn Utrecht 900-anthem rapt.
Vervolg
Aan het eind van de avond reageert cultuurwethouder Eva Oosters op wat ze gehoord én gezien heeft. Ze is geraakt door het talent, de passie en de trots voor de stad. “Ik denk dat deze marmeren vloer nog nooit zoiets heeft meegemaakt”, zegt ze over de performances. Ze wil van de Street Culture gemeenschap leren wat de gemeente kan doen en vraagt hen om haar mee te nemen in hun verhaal. “Het is ook de plek in de stad waar jullie je thuis moeten kunnen voelen, waarbij we jullie ruimte moeten bieden, vertrouwen moeten bieden. Ik zie daar echt kansen in en ik wil me daar ook hard voor maken.”
‘Wat is het vervolgproces?’, is de terechte vraag vanuit het publiek. De bal ligt wat dat betreft vooral bij de gemeenteraad, hoewel wethouder Oosters aangeeft dat de gemeente ook zonder harde opdracht niet stil zal staan. Ook mede-initiatiefnemer Hester Assen vraagt om de raad op de hoogte te houden van initiatieven en vraagstukken uit de community. Ze sluit af met een vergelijking met een ander vraagstuk binnen de culturele sector: “Ook over plekken voor broedplaatsen hebben we lang gesproken en gezegd dat we het belangrijk vinden, maar het schortte eraan dat we het concreet maakten. Dat een plek er moest komen, dat een ontwikkelaar zich eraan moest houden. De tijd is echt wel rijp dat we dat (ook voor Street Culture) vastleggen.”
Dat zijn misschien nog niet hele concrete stappen, maar is ook niet te verwachten van zo’n eerste gesprek. Wel is er een eerste barstje ontstaan in de marmeren vloer van de trouwzaal van het stadhuis. Deze bijeenkomst is vooral een belangrijke eerste stap, de uitdaging zit erin om het gesprek met elkaar gaande te houden.