Mevrouw Tamara: verdwijnen in creatieve uitingen Mevrouw Tamara: verdwijnen in creatieve uitingen

“Ik zoek altijd naar uitdaging. Of dat goed of slecht is, dat weet ik niet. Het kan zijn dat ik me dan nooit genoeg op één ding focus waardoor ik nooit echt heel goed in iets word. Maar voor mij houdt dit het juist heel interessant, want dan moet ik elke keer weer iets opnieuw uitvinden en uitzoeken. Ik voel de muziek het meest als ik veel mag doen. Niet té, want je moet niet alleen denken aan wanneer je welk knopje moet draaien. Het blijft voor mij het leukste als ik net dat randje op zoek en niet in mijn comfortzone blijf zitten.” Ook in de liedjes die ze voor Mevrouw Tamara maakt, streeft Tamara steeds iets nieuws na. Om niet hetzelfde trucje te gebruiken schrijft ze nu regelmatig met anderen samen en gaat ze op zoek naar andere manieren: “Niet beginnen met gitaar, maar juist met een beat, zoals een synth op sequencer. Ik ben benieuwd wat er ontstaat als je op een ander punt begint.”

Op dit moment is Tamara bezig met een nieuw project: ‘In jullie hoofd’. Voor haar vorige plaat ‘In je hoofd’ ging ze op onderzoek uit naar wat zich afspeelde in de hoofden van mensen om haar heen. De interesse voor neurowetenschap en psychologie was al flink aanwezig tijdens haar studie Medische Natuurwetenschappen. Tamara besloot die interesse te combineren met haar muziek. Ze richtte Stichting Mevrouw Tamara op, waarmee ze onder andere psychisch kwetsbare mensen hun verhaal laat vertellen en verschillende mensen dichter tot elkaar wil laten komen. Deze verhalen zet ze om in een nieuw album. “Tot nu toe merk ik dat de mensen die ik interview, het heel fijn vinden om gehoord te worden. Dat is al een behaald doel op zich. Ik zou het mooi vinden als straks de hieruit ontstane liedjes gesprekken over psychische problemen wat lichtvoetiger maken.” Voor ‘In jullie hoofd’ schrijft Tamara veel met anderen samen. Tijdens de eerste lockdown maakte ze - voor een ander project - met verschillende muzikanten muziek via e-mail en videobellen. Het zoeken naar zelfontwikkeling en het loslaten van regels helpen haar: “Ik word weer blij van liedjes schrijven. Ik heb regelmatig gedacht dat ik het niet kon en dat ik wilde stoppen met Mevrouw Tamara. Ik voelde de druk om te presteren met mijn muziek. Ik zoek nu naar manieren om dat los te laten.”

Naast alle muzikale projecten tekent Tamara ook graag. “Tekenen is altijd al een uitlaatklep voor me geweest, als kind kon ik uren tekenen en daar helemaal in verdwijnen. Dat heb ik ook met het lezen van romans en neurowetenschappelijke boeken.” Die uitlaatkleppen zijn niet alleen op papier, maar ook toneel en improvisatietheater. Hierbij raakt ze niet verlamd door verwachtingen. “Toen ik op het conservatorium zat vond ik dat alles wat ik met muziek deed goed moest zijn en eigenlijk alles wat ik deed moest met muziek te maken hebben. Ik gaf mezelf steeds minder vrijheid. Bij toneellessen voelde ik niet de noodzaak om het goed te doen. Het is fijn om jezelf te verliezen doordat je een bepaald scenario speelt. Tekenen en toneelspelen zijn creatieve dingen waarbij ik niet allerlei regels voor mezelf heb, het is gewoon leuk om te doen.” Na het lezen van de biografie van David Bowie koestert Tamara haar pluraliteit. “Ik las dat hij ook van toneel houdt en allerlei andere dingen naast muziek. Dan wil hij eigenlijk een musical maken en heeft hij er schijt aan dat het niet als musical wordt gezien, dan is hij Ziggy Stardust zodat hij het toch kan uiten. Dat inspireert me wel. Dat iemand weet dat hij of zij meerdere kanten heeft en dat juist gebruikt. Indirect heeft dat misschien wel invloed gehad op dat ik nu in mijn project wetenschap en muziek combineer.”

“Soms lijkt het alsof de succesvolle muzikanten echt alleen maar met muziek bezig zijn. Ik kreeg weleens het idee dat dat de enige manier is. Juist doordat ik nu veel verschillende dingen doe ben ik veel meer tevreden dan toen ik heel hard probeerde om me volledig op het muzikantschap en Mevrouw Tamara te storten. Als ik de rest van mijn leven maar één ding zou mogen doen, zou ik bang zijn om hersendood of depressief te worden. Me op één ding richten voelt voor mij als de makkelijke weg. Voor mij werkt het goed om verschillende dingen te doen. Ik haal er nu veel meer uit. Misschien wel omdat ik het nu meer omarm.”