Nadat KEEK (Tim van Keeken) tussen zijn zesde en achtste pianoles had, begon in groep 8 een rock en metalperiode. Hij speelde elektrisch gitaar, afgekeken van Mick Thomson van Slipknot. Tijdens de middelbare school schreef hij zoetsappige liedjes in gebrekkig Engels en werd hij langzaam maar zeker ‘die guy die Wonderwall zong bij het kampvuur’. Toen hij een keer een opschepperige hiphoptrack had gemaakt ging dat ook best prima. In 2017 bracht hij de Grote Boek Mixtape uit. Alleen op Youtube, want de beats zijn allemaal ‘gejat’ van het internet. Inmiddels heeft hij een collectief om zich heen verzameld en daarmee trad hij, pre-corona, tweemaal op. De nieuwe single Dagdromer van KEEK en Funest is nu uit. Reden genoeg om eens te praten.

Hey Tim, leuk je eens te spreken. Twee jaar geleden deed je mee aan Clash of the Titans, waar je in de finale stond, hoe was dat?
Supertof. Eigenlijk werd ik gedwongen door Bon Sjef om mee te doen. Ik had alleen Steven de Kort die me begeleidde op gitaar, maar het mocht toch door als band. Ik vond het best apart en toch heel vet dat ik het tot de finale schopte, zo zonder band. We deden een afwisseling van muziek, zang, rap en spoken-word. De punkband Magik Trick heeft toen gewonnen. Dat harde geluid van hun, daar kon ik met mijn eerlijke en breekbare muziek niet tegenop.

Ging je toen op zoek naar een band?
Niet direct, maar later kwam Dyon Mensink naar mij toe. Hij ging Ongerept organiseren in De Helling. Een avond die onder andere geïnspireerd is door NPR Tiny Desk. Met één vereiste: dat moest met live muziek. Toen hebben we in zeven weken de band opgericht door gewoon met elkaar te gaan jammen. Op een gegeven moment moest er een bandnaam komen voor de social media van Ongerept, maar we hadden er nog geen. Zo is Het KEEK Collectief ontstaan.

 

© Reinier van Olderen

Je bent dus al best lang muziek aan het maken, maar er staat niet zo veel van je online. Hoe dat zo?
Klopt. Ik vind uitbrengen iets engs. Als je uiteindelijk iets de wereld inslingert, ben je voor mijn gevoel opeens iets. Ik heb in 2018 wel een mixtape uitgebracht, deels om er vanaf te zijn. Zo van: dit is wat het is geweest, nu staat het online. Dan kan ik er niet meer aan sleutelen, en ga ik door met andere dingen.

Je was ondertussen ook veel spoken word aan het doen, en je doet al sinds dag één dingen voor Mensen Zeggen Dingen, het spoken word platform dat inmiddels Nederland overgenomen heeft. Wat vind je het leukste?
Sinds de Clash of the Titans heb ik spoken word iets meer aan de kant gezet, hoewel ik wel mijn eigen evenement heb. Of had, tot de corona-uitbraak. Bij Mensen Zeggen Dingen was ik er in 2013 bij de eerste editie bij, als spreker. Maar ik moet nu echt gaan focussen. Want ik wil gewoon rappen, gewoon muziek maken. Met rap was ik even heel weinig bezig omdat ik voor spoken word echt een podium had en ik op veel plekken kwam. Dat gaat nu andersom zijn.

© Reinier van Olderen

Wat kunnen we van jou en Het KEEK Collectief verwachten? Dagdromer, de nieuwe single is net uit, wordt het meer van dit?
Ik wilde altijd zoetsappige singer-songwriter muziek maken. Maar wat ik in het Engels deed, klopte grammaticaal gezien van geen kant. Pas heel laat leerde ik Nederlandse hiphop als Fakkelbrigade kennen. Voor de gein heb ik toen een Nederlandse opschepperige brag and boast track gemaakt en zag ik dat rappen in het Nederlands wel iets voor mij was. Met Het KEEK Collectief,  (zie kader, red.), hebben we twee sounds. Met Funest maak ik tracks en met Ben Sanders ook. Er is een duidelijk verschil tussen de verschillende producties die ik met Funest of met Ben Sanders maak. De tracks kunnen uiteenlopende kanten opgaan, Dagdromer is een track om mensen kennis te laten maken met wat ik met Funest maak. Namelijk een jazzy beat, mijn tekst, en een gitaarsolo. Maar dat betekent niet dat dit het vaste recept wordt, Funest is net als ik met allerlei projectjes bezig.

 

En de band, uit wie bestaat die nu? En wat typeert de producers?
Om te beginnen is Ben Sanders, the king of the Nord (synthesizer, red.). Hij is de toetsenist waarmee ik ben begonnen. We hebben even geen drummer, maar dat is niet zo’n probleem. Ben speelt tijdens optredens drums in op zijn loopstation en die loopt hij dan tijdens shows, daar kan hij hele leuke dingen mee. Wat hij doet is vaak een beetje mysterieus en jazzy. Ben weet precies wat ik vet vind. Toen we de band startten bestond deze naast Ben en mijzelf uit Roy van Kooten en Steven de Kort op gitaar en Jan Willem, ‘de drummer’, Tichgelaar. Jan Willem is er nu niet meer bij. Funest is een producers-duo en ontstond toen Roy met Stijn Gruisen, ook gitarist, en inmiddels onderdeel van het collectief, ging produceren. Ze werken veel met live-instrumenten. Funest is wat meer van de zwoelheid, het akoestische, de likjes en de jazz-invloeden. Steven, de mooie rooie, is zichzelf gaan ontwikkelen en is nu onze bassist. Zelf ben ik de rapper en zanger.

Ik zie in je spoken-word een soort gelijkenis met Sticks, van Fakkelbrigade, die je eerder noemde. Hij doet tegenwoordig reclames met spoken-word voor de ASR-bank en jij hebt ook wel wat commerciële dingen gedaan. Een video voor ambulancebroeders staat me bij?
Dat ligt een beetje anders. Wat ik deed was een ode aan het ambulancepersoneel. En ik heb iets gedaan voor 75 jaar Vierdaagsefeesten in Nijmegen. Dat vind ik mooie doelen, ik vind dat we daar wel even bij stil mogen staan. Sticks maakte echt reclame. Hoewel hij echt een king voor me is, vind ik het wel belangrijk dat ik m’n grenzen in de gaten houd en alleen projecten doe waar ik volledig achter sta en niet waarbij je alleen een flinke klap geld kunt verdienen.

© Reinier van Olderen

Allright, die spoken-word doe je dus alleen als het je echt aanspreekt. Door COVID kan Mondig op Maandag, wat je organiseerde in Bunk Hotels, nu al een jaar niet doorgaan. Jammer, want dat liep ook goed. Wat is er anders aan Mondig op Maandag dan Mensen zeggen Dingen?
Ik probeer altijd muzikaal af te sluiten, dat is een verschil. Een ander fundamenteel verschil is dat Mensen Zeggen Dingen de wereld over wil nemen, en dat gun ik ze van harte. Ikzelf vind het mooi dat ik bij mag dragen aan een evenement in Utrecht dat spoken word aanbiedt. Ik hield het lekker kleinschalig.

De tijd zal het leren. Zeven edities zijn er dus geweest tot nu toe, heel jammer dat het virus moest toeslaan. Ben je bezig geweest met het door laten gaan met een bepaald aantal toeschouwers of online?
Bij Bunk is al niet zoveel ruimte, anderhalve meter afstand houden is daar onmogelijk. Ik heb wel een live-showcase gedaan bij dB’s. Dat was zo raar. Ergens in het donker stond een camera en ik sprak een beetje in de lucht, wetende dat mensen aan de andere kant via een schermpje naar je kijken. Maar spoken word is iets wat je intiem moet houden. Wanneer je iets boos zegt, zeg je dat met veel energie, wanneer je ziet dat je mensen raakt, houd je even een stilte.

Nu doe je mee aan een wedstrijd van ArtRocks, kunnen we nog op je stemmen?
Ja, binnenkort komen we zelfs op tv. Ik had echt last minute besloten om mee te doen met deze wedstrijd, waarbij je een muziekstuk maakt bij een schilderij. Ik koos voor De Slaapkamer van Vincent van Gogh. En, zo cool, ik ben publieksfavoriet geworden! Natuurlijk heb ik gevraagd om stemmen maar dat er zo veel mensen in mee gingen, had ik nooit verwacht. Dat betekent dat ik als één van de 98 halve finalisten door ben naar de museumronde. In die ronde doen de halve finalisten hun tracks live in het museum en die opnames worden gebundeld in een televisie-opname. Het is nog niet helemaal duidelijk wanneer dat wordt uitgezonden, maar de publieksstemmen tellen voor de finale vijf keer zoveel als de jurystemmen. Het zou dus geweldig zijn als iedereen mijn sociale media in de gaten houd zodat ik zoveel mogelijk stemmen krijg en kan winnen!

More to come! Wij houden je zeker in de gaten.