Glitterkots en de Nasmaak: improviserende uitlaatklep Glitterkots en de Nasmaak: improviserende uitlaatklep

Experimenteren is een belangrijk onderdeel van Glitterkots en de Nasmaak. De Jager: "Niek creëert meestal de ruggengraat van het nummer en ik ga daar op freewheelen en doe daar samples doorheen. Ik wil ook meer met zang doen. Dat is voor mij nog wel spannend, omdat ik op zoek ben naar een passende stijl voor bij onze muziek. Ik heb al wel teksten geschreven, maar ik zoek nog hoe dat het beste samen kan gaan. We hebben al best een eigen geluid, maar door zang wordt het nog iets unieker. Met woorden kun je de mensen meer in de muziek en het verhaal meezuigen. Het wordt dan vaste nummers met een kop en een staart. Dan worden het echte nummers, normaal kijken we wel waar het schip strandt.” De Jager slaat zijn notitieboekje open om wat teksten voor te lezen:

Leegte met gelach je voelt het meteen
Reflecteren op het steen, lippen gaan uiteen
Blokken van tandsteen
Lichaam in beton
Ik verstop me voor de zon

Niet alleen in hun muziek jammen ze, eigenlijk heeft De Jager dezelfde benadering met tekenen. "Ik hoef meestal niet heel erg na te denken over wat ik ga tekenen, maar ik probeer wel scherp op te blijven dat ik niet in herhaling val, dat het geen gemakzucht wordt. Dat is lastig soms om echt door een kader heen te breken, dat is hetzelfde met onze muziek. Met muziek ben ik altijd op zoek naar een geluid of klank die past bij wat ik ook met mijn tekeningen probeer. Tussen mijn tekeningen en Glitterkots zit ook een overlap in dat het een onderbuikding is. Het hoeft niet toegankelijk zijn, maar we willen ook niemand wegjagen.” Kok speelt ondertussen met wat knopjes en zorgt voor achtergrondgeluid.

Als concept designer voor serious games is Kok vooral bezig met het vertellen van verhalen, terwijl de muziek van Glitterkots en De Nasmaak niet echt verhalend is. De raakvlakken zitten voor hem in het werken vanuit gevoel: “Je creëert vanuit niets iets. Je begint in je synth of muziekinstrument met niets, je probeert wat en knutselt wat, je kijkt of het werkt en goed voelt. Op een gegeven moment zit je in een soort flow. Daar zie ik wel overlap in het creatieve proces wat ik heb op mijn werk.” Als je ze samen bezig ziet met muziek, dan snap je meteen waar hij het over heeft met flow. Ze verdwijnen in de obscure klanken en de omgeving bestaat niet meer.

De Jager is vooral geïntrigeerd door het gevoel wat zijn muziek of tekeningen oproepen, terwijl Kok zich op een meer technische manier in muziek verdiept: “Je kan natuurlijk muziekjes aan elkaar draaien, maar ik vind het veel leuker om weg te blijven van computers en het te maken zonder DAW, dus zonder computer en zonder dat een computer het geluid manipuleert. Alles wat we doen regisseren we met knoppen. Ik vind het interessant om me te verdiepen in hoe anderen muziek maken. James Holden bijvoorbeeld is echt geniaal in wat hij doet met synths. Hij schrijft op de computer zijn eigen code voor zijn muziek, waardoor het menselijker gaat klinken. Dat is heel apart, want daar moet hij een machine voor hebben.” We praten nog even verder over Artificial Intelligence tot het toch echt tijd is om te repeteren.

De synths spugen vieze beats en plakkende melodieën door de ruimte. Het mag best schuren in de muziek van Glitterkots en de Nasmaak en ook in ander creatief werk van beiden. De weeïge nasmaak blijft nog even hangen.