Puck Cézanne bracht een paar weken geleden haar eerste solosingle ‘Make it last’ uit, een sexy neo-soul liedje. De komende maanden verschijnen er gefaseerd meer nummers. Daarnaast speelt ze ook in Moon Collective en eigenlijk is ze van jongs af aan met muziek bezig. In haar tienerjaren bereidde ze zich voor op toelatingsexamens voor het conservatorium en ondertussen ontdekte ze hoe fantastisch film maken is en volgde vervolgens die route aan de universiteit met Film Studies. Ze is blij met de verdieping en verruiming die een wetenschappelijke studie bracht, maar nu is het tijd om te maken. “Het is alsof er heel veel creatieve energie in mij is opgestapeld en dat dat er allemaal - wraaawh - uit moet. Dus na mijn master heb ik gezegd: nu ga ik muziek maken. Ik ben nu muzikant en filmmaker.” Daarnaast fotografeert ze ook graag en een penseel of dichtpen zijn haar ook niet onbekend.
Wat hebben David Bowie, John Lennon en Herman Brood met elkaar gemeen? Naast de muziek richtten ze zich ook op andere kunstvormen. Daarin zijn zij geen uitzondering. Ook veel Utrechtse muzikanten hebben andere creatieve bezigheden, van meditatief tekenen tot professioneel filmmaker, en vergeet ook niet de multi-instrumentalisten die bij verschillende bands op het podium verschijnen. In deze serie gaat 3voor12 Utrecht op bezoek bij deze multitalenten, creatieve duizendpoten of hoe je ze ook wil noemen.
Wat doe allemaal? “Muzikant en filmmaker (conceptontwikkeling, filmen en post-productie)”
Wat wilde je vroeger worden? “Zangeres”
Denken in metaforen
"Als klein meisje moest over een heuvel heen fietsen op weg naar school en elke keer had ik een nieuw verhaal wat die heuvel betekende, zoals dat het leven soms lastig is en dan valt het weer mee. Ik vroeg aan mijn moeder of dat raar was en zij antwoordde: ‘Nee hoor, dat zijn metaforen!’ Dat doe ik nog steeds de hele tijd, zowel in beeld, tekst als muziek.” Met film werkt Cezanne vrijwel altijd in opdracht. “Ik luister naar iemands verhaal en vervolgens bedenk ik hoe ik dat kan uitbeelden en welke metaforen ik ervoor kan gebruiken. Dat is voor mij belangrijk, ook in mijn muziek. Ik heb een liedje geschreven wat gaat over omgaan met moeilijke momenten, dat dat hoort bij de cyclus van het leven. Daar heb ik de herfst genomen als een moment voor reflectie.”
Cézanne ervaart ook een duidelijk verschil tussen hoe ze als filmmaker werkt en als muzikant. “Bij film probeer ik mee te leven en te begrijpen wat iemand anders wil zeggen, dan ga ik helemaal mee in die emotionele wereld. Filmmaken vind ik een heel dienstbaar iets. Ik wil iemand anders helpen om hun eigen verhaal te duiden. Terwijl mijn muziek is wat er in mij gaande is. Dat is bijna therapeutisch, dan ik snap nog niet precies hoe ik me voel, maar door middel van muziek maken en woorden daaraan te geven kan ik het een plek geven. Dat is echt heel fijn. Filmmaken is voor mij veel minder een persoonlijke transformatie. Als ik films voor mezelf zou maken, niet in opdracht, dan zou dat heel anders zijn. Je hoeft dan minder de vertaalslag te maken van wat er bij iemand anders in z'n hoofd zit. Met fotografie doe ik dat al wel, dan speel ik met licht, kleur en andere elementen om expressie te geven aan hoe ik me voel op dat moment.”
Cézanne vertelt verder over verschillende creatieve uitspattingen, hoe ze kan spelen met bijvoorbeeld ecoline of verf, en om kunstwerken te maken bij muziek. De coverart voor haar single maakte ze zelf: “Er zitten veel harmonieën in het liedje, dat zag ik als een soort gelaagdheid die stroomt met allerlei kronkels en veel rood en oranje.” Dat betekent niet dat alles wat ze maakt perfect moet zijn en meteen tot resultaten leidt. Pas schilderde ze de hele dag, lekker buiten in het zonnetje, en aan het einde van de dag verscheurde ze alles wat ze had gemaakt. “Het ging niet om het resultaat, het ging puur om het doen. Ik was lekker aan het klooien. Ik denk dat heel veel mensen zijn vergeten dat je ook dingen mag maken die niet productief zijn en die geen financiële waarde hebben.” Bij het produceren van muziek kan ze dat lastig los laten. Daarom gaat Cézanne ook graag naar jamsessie, daar gaat het puur om het spelen.
Magie en extase
Midden in ons gesprek springt Cézanne onverwacht op en rent weg: “Ik ben de koffie vergeten, die staat nog op het vuur!” De koffiegeur dringt inmiddels de kamer binnen. Even later vervolgt ze haar verhaal met een vers, misschien ietsje te doorbrand, kopje koffie. “Ik denk dat muziek maken ook heel anders is dan veel andere kunstvormen omdat je het niet als product voor je ziet. Het niet iets tastbaars. Als je het niet opneemt terwijl je speelt dan is het weg, juist dan kan je vrij muziek maken en ontstaat er magie. Bij jamsessies is er soms een bepaald soort vibe, zoals je dat bij concerten ook kan hebben. Dat je voelt dat er een rush overheen komt en dat iedereen in een bepaalde soort extase terecht komt. Dat kan alleen in dat moment zijn, want als je het zou vastleggen, dan zou het nooit hetzelfde zijn zoals hoe je dat moment hebt meegemaakt. Daarom is een concert of jamsessie ook een ander product dan iets wat je produceert op cd. Live ontstaat er iets in relatie met de ander. Terwijl als ik in mijn eentje produceer het een boodschap is naar de wereld toe, maar ik ontvang verder niks, er is geen wisselwerking op dat moment.”
Ruimte om fouten te maken
Haar eerste liedje is inmiddels uit. Ze is bezig met haar EP. "Ik hou heel erg van verhalen vertellen, dus ik wil mensen meenemen in een verhaal wanneer ik een EP maak. Dus dat je net als ik een transformatie door kan gaan, wanneer je de muziek luistert. Uiteindelijk komt er een video die alles vastlegt." Ze is zelf filmmaker, dus je zou zeggen dat een video geen probleem is, dat ziet Cézanne zelf toch anders: "Het is best een mentale stap om dat te doen. Ik denk dat we allemaal onze eigen grootste criticus zijn. Dat je van te voren alle doemscenario's kan bedenken, terwijl het eigenlijk gewoon fucking leuk is om te doen. Met muziek heb ik dat niet, wel met video. Muziek is altijd puur vanuit mezelf geweest, video altijd in opdracht. Ik moet mezelf meer ruimte geven om daarmee te experimenteren. Ik ben heel erg gewend dat ik een product maak wat perfect is, omdat ik het voor iemand anders doe. Daar zit dan vrij weinig ruimte voor error. Terwijl als je gaat experimenteren, dan moet je jezelf ruimte geven om fouten te maken."