Silent Spells, de rauwe en persoonlijke noiserock debuutplaat van Rogue Minor, zag op 23 oktober het daglicht. Ab al Tamimi bezingt er even gemeend als tijdens de intense liveshows van de band zijn zielenroerselen. Hij leeft voor die optredens, maar de uitlaatklep verdween. 3voor12 Utrecht sprak de zanger een week voordat het album uitkwam. “Ik kan moeilijk blij ‘koop mijn plaat’ roepen als die grote donkere wolk op het internet zo vervelend is.”

Heeft Al Tamimi zin in de release van het debuutalbum van zijn band Rogue Minor? Hij haalt zijn schouders op. Op een bankje aan het Amsterdam-Rijnkanaal direct voor zijn huis, zijn er andere dingen die hem tarten. De huidige coronacrisis, racisme, seksisme, een steeds giftiger wordend online klimaat, Geert Wilders die zegt dat ‘Fatima en Mohammed’  de reden zijn van de tweede lockdown. “Er zijn belangrijkere dingen dan mijn album”, besluit hij.

Het zit hem dwars. Als hij op sociale media kijkt, overschaduwen de negatieve reacties de positieve en lopen bij hem de frustraties snel op. “Ik kan moeilijk blij ‘koop mijn plaat’ roepen als die grote donkere wolk op het internet zo vervelend is. Wie zit er nog op te wachten? Alles is kut.” Al Tamimi lacht, maar achter de uitspraak schuilt veel pijn. 

Hij denkt terug aan het moment eerder dit jaar dat hij op de Jaarbeurs stond, tijdens de Black Lives Matter-demonstraties. “Holy shit”, verzucht de zanger. “Dat raakte mij. Ik stond daar met zoveel mensen. Ineens had ik tranen in mijn ogen.” Al Tamimi, die in 1991 als vluchteling naar Nederland kwam, kent racisme maar al te goed. De kinderen die vroeger riepen dat hij terug moest naar zijn eigen land, een huisbaas die niet met hem in gesprek wilde gaan vanwege zijn naam, een meisje dat van haar ouders niet met hem om mocht gaan. Die situaties roepen onbehagen op bij de zanger, die hij het liefst eruit gooit tijdens de intense liveshows van zijn band Rogue Minor. Voor Al Tamimi werkt met de band spelen in een moeilijke periode bevrijdend. Maar die uitlaatklep verdween.

© Wijgert-Jan van As

"De liedjes zijn emotionele herinneringen voor mij. Als ik ze luister, ben ik gewoon weer op die plek waar ik was toen ik de liedjes schreef."

Geen liveshows meer 

Voor het eerst is een release van Al Tamimi, die ook speelt in het Utrechtse gezelschap Combo Qazam, niet gekoppeld aan een rits live optredens, zoals pre-corona het geval was. Al Tamimi: “Normaal leefde ik op richting releases en shows; dat waren de leukste periodes. Nu spelen we helemaal niet meer.” Of een online liveshow, waar vele muzikanten tegenwoordig hun toevlucht in nemen, een idee zou zijn? Nee, dat is niets voor Rogue Minor. “Wij vormen een band waarbij het heel leuk is als mensen dichtbij je staan, zodat de muziek intens overkomt. We zijn heel luid, de versterkers staan lomp hard, alles komt er super heftig en gemeend uit. Dat moet live. En dat mis ik wel.”

Dat de expositie die Al Tamimi had gepland in dB’s - met foto’s die de zanger bij de nummers van de plaat maakte en die te vinden zijn in het lyrics boekje van Silent Spells - ook niet doorging, kon er ook nog wel bij. “Ik heb nu in ieder geval niet echt iets om zenuwachtig voor te zijn.”

Is de albumrelease dan wel van enige waarde? Ja! Het is niet voor niets dat Al Tamimi, toen hij de eerste masters van de plaat die ruim een jaar geleden is opgenomen terug hoorde, meteen moest huilen. “De liedjes zijn emotionele herinneringen voor mij. Als ik ze luister, ben ik gewoon weer op die plek waar ik was toen ik de liedjes schreef. De eerste vijf keer dat ik de plaat luisterde had ik gewoon direct tranen in mijn ogen. Nog steeds wel een beetje.” 

© Wijgert-Jan van As

"Muziek is deelbaar goed. Hoe meer mensen mijn muziek luisteren, hoe gaver ik het vind."

Pijn en frustraties 

Silent Spells is open, rauw en barstens vol emoties. De pijn en frustraties die hij bezingt op de plaat gaan door merg en been. Het album brengt hem terug naar een tijd waarin het niet goed ging met zijn vriendin, waarmee hij drie jaar een relatie heeft. Hij had daar veel zorgen over. Dat eiste zijn tol.

Neem bijvoorbeeld ‘Excuse Myself’. Een nummer over een eikel zijn, want dat is Al Tamimi weleens geweest. Niet uit onwelwillendheid, maar omdat thuis veel met iemand rekening houden, soms betekent dat je buitenshuis je grieven afreageert. Al Tamimi vertelt er open over, wat het precies is wat hem en zijn muziek zo tekent. Een ongefilterde eerlijkheid, die net zo goed te voelen is in gesprekken met hem als in de muziek die hij maakt.

Op de releasedag van Silent Spells is Al Tamimi, die tevens fietskoerier is, de pre-orders gaan rondbrengen. Een van de lichtpuntjes in deze tijd. “Er zijn mensen die muziek maken voor zichzelf. Ik heb dat niet. Muziek is deelbaar goed. Hoe meer mensen mijn muziek luisteren, hoe gaver ik het vind. Ik ben niet voor niets super kritisch op wat ik maak. Ik geef niet voor niets super veel geld uit aan studio’s. Doe ik dat zodat ik er in mijn eentje naar kan luisteren? Nee. Zodat ik er rijk van word? Nee. Zodat mensen het horen? Ja. Dat is mijn grootste motivatie.”

© Wijgert-Jan van As