Het is een apart zicht, de grote ruimte van de Metaal Kathedraal gevuld met maar dertig kuipstoelen en drie Chesterfield-zetels. De sfeer die het geheel uitademt, heeft iets triests en tegelijkertijd hoopvols over zich. Dat dansavonden momenteel uit den boze zijn, moge inmiddels pijnlijk duidelijk zijn. EKKO heeft hier echter een ijzersterk concept voor in de plaats gegoten: een serie hoorcolleges met clubmuziek als rode draad. Na Carista en Margie mogen Ray Fuego en Etienne Memon voor de tweede editie plaatsnemen waar ze openhartig hun verhaal doen.

Ray Fuego, gezicht van SMIB en soloartiest, is deze week door Esquire uitgeroepen tot Best Geklede Man van 2020, maar echt hoogmoedig lijkt hij er nog niet van te zijn geworden. “Ik ben net zo verlegen als jullie, jongens,” grapt hij van onder zijn provisorische masker van ducttape. Ironisch genoeg is hij zijn eigen masker vergeten. Met deze anekdote als opening, belooft het een gezellige avond te worden. Fuego begint het hoorcollege door drie gloednieuwe tracks van zijn aankomende album op ons los te laten. Het klinkt lekker donker, met een sterkte, meeslepende verse. Wat volgens Fuego vooral bepalend was voor het geluid, was het feit dat hij stopte met wiet roken. “Daar werd ik echt para van. Sowieso gebruik drugs ik nog steeds, maar wiet niet meer.” Plotseling ging hij heel levendig dromen, een factor die doorsijpelde in zijn nieuwe plaat.

Lizette
Etienne Memon maakt op zijn beurt niet alleen muziek, maar heeft zijn gebied met disciplines uitgebreid. Bijvoorbeeld met tatoeëren, waarvoor Fuego vaak zijn canvas is. Op de vraag wat zijn dierbaarste tattoo is, begint Fuego als een onhandig slangenmens zijn linkerarm uit zijn trui te wurmen. Vervolgens houdt hij zijn bovenarm omhoog waar vaag ‘Lizette’ te lezen is. “Deze liet ik zetten toen ik veertien was,” licht hij toe. “Mijn moeder was nooit zo affectionate in haar opvoeding en daarbij was ze niet dol op het idee van tattoo’s. ‘Wat moet ik toch met jou?’ mompelde ze altijd als ik weer een nieuwe had laten zetten. Toen ik thuis kwam met deze tattoo van haar naam gebeurde er echter iets met haar gezichtsuitdrukking. Het was alsof ze ineens licht uitstraalde toen ze hem zag.” Een shoutout naar vrouwen is volgens hem hier op zijn plek.

Respect in de breedste zin
Het gesprek verandert van koers en het gaat over familiezaken. In het bijzonder over Fuego’s eenjarige vaderschap. “Het was crazy,” vertelt Ray over de bevalling. “Ik heb zelf de navelstreng doorgeknipt en alles gezien. Wat het verder met jezelf doet, is niet goed uit te leggen. Je wordt ineens een heel ander persoon en dat kan je brein niet omvatten.” En zijn zoontje? Hoe is die? “Hij weet precies wat hij wil en als hij dat niet krijgt, kan hij ineens een ongelooflijke driftbui krijgen. Eigenlijk is hij net als ik. Mijn opa heeft me geleerd dat repect het allerbelangrijkste is. Pecies deze wijsheid geef ik mijn zoontje nu ook mee. Als ik zeg dat het bedtijd is, moet hij niet nog dingen bij mij proberen om daar onderuit te komen. Bro, als ik zeg dat het tijd is om je oogjes te sluiten, dan is dat zo.”

Gedurende het hele hoorcollege door laten Fuego en Memon een interessant scala aan muzikale intermezzo’s te horen. Die lopen uiteen van een eigen, duistere track van Memon (‘Love Letter to The Penis’, uitgebracht onder de naam ET the Nut Buster) tot een regelrechte discoknaller (“Supergezellig! Fuck corona! We zitten dan wel op stoelen, maar het is een fucking feestje!”), tot onverwachte verrassing ‘Love Will Tear Us Apart’ van Joy Division. Meer dan een schools hoorcollege voelt dit als een relaxte talkshow in iemands royale, betonnen woonkamer.

Haat moet stoppen, liefde moet verspreiden
Het laatste onderwerp dat op de plank ligt, is racisme. Fuego vertelt over zijn witte vriendin waarmee hij een hoop moeilijke gesprekken heeft gehad. “Mijn vriendin is kleurenblind opgevoed. Zij ziet dat verschil niet meer tussen witte of zwarte mensen, terwijl het belangrijk is dat dit wel erkend wordt. Ik zei haar: ‘We kunnen gewoon niet meer samen zijn als jij je niet inleest over dit onderwerp.’ Daar is ze nu mee bezig. Het feit is dat je zwarte mensen niet hoeft te haten om racistisch te zijn, net als dat je vrouwen niet hoeft te haten om seksistisch te zijn.”

De Black Lives Matter-beweging stak ook precies tijdens de eerste coronagolf zijn kop op. Hoe was die tijd voor hem? “Ik ben de eerste vier maanden goed depressief geweest, gezien optreden me met mijn manische depressie helpt te leven. Uiteindelijk ben ik hierover open geweest naar mijn vriendin toe. Dat was voor mij een moment van besef: waar the fuck doe ik het eigenlijk allemaal voor? Toen moest ik echt opnieuw leren om van mezelf te houden. Dat is essentieel, want liefde verspreiden is mijn eerste missie in het leven. Als ik dat niet kan, dan loop ik vast.”

Daarmee is de avond tot een einde gebracht. Nadat iedereen is bedankt voor het komen, maakt Fuego nog vrolijk een rondje om alle dertig aanwezigen een high-five te geven. Niet erg coronaproof, wel zeer attent.

Gezien: EKKO Hoorcollege #2 met Ray Fuego en Etienne Memon, 27 november 2020 @ Metaal Kathedraal, Utrecht