Een muzikantencollectief heeft de voormalige atoombunker in Fort Lunet 1 in een muzikale broedplaats veranderd met de naam Onderbuik. Ze leerden elkaar kennen tijdens hun opleiding Musician 3.0 aan het Utrechts Conservatorium en grijpen deze kans aan om een eigen community te creëren. Onder andere Roodnoot, Le Motat, I. Strauss, Naveya en MOA zijn hier te vinden. Wij spraken Koen Boeijinga en Danique Carmen Kivit over de mogelijkheden die ze door middel van deze plek kunnen bieden aan muzikanten, de uitdagingen van de bunker en de toekomst van Onderbuik.

Wat is Onderbuik en wat gebeurt er zoal?

Koen: ‘’Onderbuik is een culturele broedplaats. We zitten hier sinds mei 2019 met twintig muzikanten in. Onderbuik bestaat uit verschillende studio’s en in elke studio zitten zo’n twee tot vier muzikanten.
Het is eigenlijk allemaal begonnen bij de opleiding Musician 3.0 aan het Conservatorium. De groep die hier studeert is heel hecht en op gegeven moment werd er gedeeld dat er een plek in Utrecht vrijkwam. Heel veel mensen dachten meteen ‘dit is een kans, hier kunnen we iets mee’.’’

Danique: ‘’Ik was toen al afgestudeerd. Op het conservatorium zijn repetitieruimtes en werkplekken beschikbaar maar als je afgestudeerd bent dan kun je daar geen gebruik meer van maken. Een eigen plek hebben is dan heel erg fijn en zo kun je ook de connectie behouden met de groep.’’

Koen: ‘’We zijn eigenlijk vrij snel gaan kijken en toen hebben we op best korte termijn besloten dat we dit gewoon wilden doen. De verhuurder wilde alleen niet dat er twintig losse huurders zouden komen dus besloot stichting BUI (Bevordering Utrechtse Improvisatie) om hoofdhuurder te worden.’’

Danique: ‘’Onderbuik is de letterlijke plek hier en stichting BUI staat erboven maar we staan wel nauw in verbinding met elkaar.’’

Welke rol kan zo’n plek als deze spelen bij creatieve en muzikale processen?

Danique: ‘’Als je hier zit, zie je alle verschillende muzikanten werken aan hun projecten en dat inspireert heel erg. Op die manier ontstaan er connecties tussen muzikanten die misschien hele andere werkwijzen hebben. Iemand hier bespeelt bijvoorbeeld Theremin en maakt voorstellingen over de Tweede Wereldoorlog en de geschiedenis van deze atoombunker. Maar we hebben ook dingen als romantische punk, jazz en pop. Het overkoepelende is dat we allemaal bezig zijn vernieuwende stijlen.’’

Koen: ‘’Naast dat we heel veel hebben aan elkaar is zo’n plek erg fijn voor je focus. Op het moment dat je de bunker binnen stapt ben je letterlijk en figuurlijk helemaal afgesloten van de buitenwereld en de stad en kun je je volledig richten op het project waar je mee bezig bent. Een bunker is eigenlijk een perfecte plek voor muzikanten omdat je zoveel herrie kan maken als je wil, de buitenwereld hoort het toch niet. Je hoort het wel in de bunker als een grote groep staat te spelen waardoor er niet meerdere groepen tegelijkertijd kunnen spelen.’’

(tekst gaat verder onder de foto)

Hoe lossen jullie dat dan op?

Danique: ‘’Je moet heel erg rekening houden met elkaar, we hebben daarom ook een gezamenlijke agenda.’’

Koen: ‘’We stellen de ruimtes namelijk ook open voor buitenstaanders om hier te repeteren omdat we echt een culturele broedplaats willen creëren. Voorwaarde is dan dat je dat goed op elkaar moet afstemmen zodat je allemaal gebruik kunt maken van de ruimtes. En er zijn ook andere obstakels zoals het hebben van geen internet en geen bereik.’’

Danique: ‘’Dat is ook wel weer fijn want op die manier kun je niet afgeleid worden van appjes of telefoontjes.’’

Het is nu een antikraakpand maar jullie hebben plannen om het rechtstreeks te gaan huren van de gemeente. Hoe staat het met die plannen? En wat zou dat betekenen voor de toekomst van Onderbuik?

Koen: ‘’Dat zou heel erg fijn zijn want we moeten nu voorzichtig zijn met investeringskosten. Als we eenmaal de goedkeuring hebben gehad dat we hier jaren kunnen zitten betekent het dat we echt kunnen investeren en iets kunnen opbouwen. Het overleg met de gemeente gaat heel erg goed. Zij willen ook van deze plek een culturele broedplaats maken en een trekpleister. We willen de plek samen echt laten opleven.’’

(tekst gaat verder onder de foto)

Als je even vrijuit mag fantaseren, wat is dan een project wat je in deze ruimte graag zou willen zien of willen uitvoeren?

Danique: ‘’Ik zou graag spoken word avonden willen organiseren.’’

Koen: ‘’Ik denk dat het heel fijn is als we ook een soort podium hebben zodat we op vaste basis dingen kunnen organiseren voor publiek. Met zoveel mogelijk verschillende disciplines die per avond in de hoofdrol staan. Wij hopen met Onderbuik een meer openbare ruimte te maken en de interactie met jonge makers en muzikanten op te zoeken.’’