Het festivalterrein is intiem en gezellig opgezet, op het grasveld tegenover de ingang van het pand. Overzichtelijk ook, met drie bars in een driehoeksformatie, een paar eettentjes en The Village Coffee die hun met liefde bereidde koffie schenkt. Druk is het al op de vroege middag en door het aangename nazomerse weer neemt de drukte alleen maar toe naarmate de dag vordert. Desondanks sijpelt dezelfde gemoedelijkheid die dB's zo kenmerkt uit de festivalopzet, niet alleen dankzij de grote groep bezoekers, maar ook de vriendelijke vrijwilligers aan de tap.
Dat het zover kon komen: een vijfentwintig-jarig jubileum van dB's. Met zeventien oefenruimtes, een podium, café en vegetarisch restaurant Roots Rock Kitchen fungeert deze plek aan de Cartesiusweg al jaren als een culturele broedplaats. Het is één van Utrechts best bewaarde geheimen en daarom pakt de organisatie flink uit met een gratis toegankelijk festival. Met drie podia, een flinke reeks bands en prachtig weer lijkt het dan ook een uitstekende dag te worden. Aan onder andere namen als The Kik, Blaudzun, Orgaanklap maar ook metalbands als Disquiet, Terzij de Horde, Grafjammer de eer om het jubileum van dit geliefde complex op te luisteren.
Grote diversiteit aan acts
Met dB’s als enige verbindende factor is het publiek net zo divers als de bands. Het festival trekt gezinnen met kleine kinderen, metalheads, reggaefanaten en alles ertussenin. De Surinaamse band Stontjie Crew trapt op de mainstage het jubileumfestival af. Hun old-school, warme reggaevibes zijn een perfecte binnenkomer voor het dan nog rustige festivalterrein. Later op de middag wordt het drukker en weten The Glamrocks met bakken energie het publiek echt op te warmen. Ze gaan met hun glitterpakken en hoge hakken over de top, maar door hun strakke spel en goede performance is dit helemaal geoorloofd. De seventies zijn voor heel even terug bij dB’s.
©
Gerard Kollaard
Het rock ‘n roll trio Mischief! is een aangename verrassing op het kleine buitenpodium. Het enthousiasme van de bassist en gitarist werkt zo aanstekelijk dat de voorste rijen moeilijk stil kunnen blijven staan. Ze weten ondanks hun kleine bezetting een vol en dansbaar geluid te produceren, iets wat hen erg makkelijk af lijkt te gaan. De vergelijking met oude rock ‘n roll artiesten als Warren Smith en The Everly Brothers is snel gemaakt, hoewel Mischief! het ook van een nieuw jasje voorziet dat hen erg goed staat.
Richting de avond staat op de mainstage de The Kik, de band waarvoor een groot deel van de mensen lijkt te komen. Ze introduceren zich als een band uit Rotterdam, Veenendaal en omstreken en openen met ‘Ik Sta Klaar Voor Jou’, een eigentijdse cover van ‘I’ll be there for you’ van The Rembrandts. Daarna volgt één van hun grootste hits ‘Simone’, die goed in de smaak valt bij het publiek; luidkeels wordt de meisjesnaam met Dave von Raven meegezongen. Na een sterke opening pakt frontman Von Raven zijn moment om de lachers op zijn hand te krijgen, en dat lukt hem met zijn Rotterdamse accent en droge humor uiteraard gelijk. De set wordt uiteindelijk afgesloten met een knallende jam met een uitgerekte gitaarsolo. The Kik blijkt wederom van alle markten thuis, zowel op muzikaal vlak als het op gebied van entertainment.
©
Gerard Kollaard
Na The Kik is het de beurt aan de Blue Grass Boogiemen die al zo ongeveer zo lang als ze bestaan in dB’s repeteren en spelen. Door hun samenwerking met Tim Knol heeft het viertal ook onder een breder publiek meer bekendheid verworven. Uit die samenwerking vloeide hun meest recente album, Happy Hour, en een tour door heel Nederland voort. Op dit festival moet de bluegrass band het zonder Tim Knol doen, maar dit doet niet af aan de kwaliteit van hun muziek. De banjo danst en de viool wordt moeiteloos bij het geheel gevoegd. Melancholisch en opzwepend worden moeiteloos afgewisseld. Het is muziek voor de liefhebber, maar deze kan dan ook zijn hart eraan ophalen.
De grootste naam op het affiche is Blaudzun, die speciaal voor deze gelegenheid in een kleine bezetting is gekomen met broer Jakob Sigmond op elektrische gitaar en Tom Swart op toetsen. Ze spelen een dwarsdoorsnede van het repertoire waarbij er een mooie balans is tussen ingetogenheid enerzijds en de dynamiek en volume die je met een drietal kun realiseren anderzijds. Opvallend is ook de goed cover van Taylor Swift’s ‘Shake It Off’, waarmee hij een paar weken geleden de nieuwe DWDD-rubriek 10 uit 10 aftrapte.
©
Gerard Kollaard
Verschroeiend hete Metal Cave met Disquiet, Wrang, Grafjammer
Het binnenpodium is voor de gelegenheid gedoopt tot Metal Cave met Utrechtse metalhelden op het programma. Een uitstekende setting in het donker die naast metalliefhebbers ook een hoop nieuwsgierige bezoekers naar binnen trekt. Het resulteert vaak in een gesloten deur, maar voor wie op tijd komt, valt er genoeg te behalen. Zoals bijvoorbeeld de sterke melodieuze hardcore van Trust Us We're Liars of de uiterst vadsige, haast avantgardistische punkrock van Kort Door De Bocht.
Als Terzij De Horde aantreedt, wordt het helemaal meeslepend. Vervaarlijk opborrelende black metal, die zich op atmosferische wijze opbouwt en veelvuldig eindigt in een tergende, ongeremde barrage aan blastbeats en de overdonderende screams van Joost Vervoort. Verder is Mary Fields als vanouds verpulverend met hun hysterische mathcore. Zelfs voor de getrainde luisteraar geen hapklare brok, maar hoe dan ook een bewonderenswaardig aanzicht, die met elke noot aan kracht toeneemt. Dan is Disquiet weer van een rechtlijniger kaliber. Een uitstekende set, helaas gepaard met een matig, blikkerig geluid. Aan de kwaliteit van de thrash metal en het enthousiasme van de band zelf zal het niet gelegen hebben.
©
Gerard Kollaard
De grootste winnaars van de dag zijn mogelijk nog wel de heren van Wrang, met drummer Jahwe en gitarist Jouter van Grafjammer in dienst. Een appetijtelijk strakke black metal show, met een intensiteit die tot diep van binnen doordringt. Met klassieke metalinvloeden, meeslepende tempowisselingen en een haast epische grandeur klopt het optreden simpelweg. Wrang gaat erin als zoete koek, ironisch genoeg. Het is aan Grafjammer om het black metal beukwerk voort te zetten, en dat doen ze eveneens met een ijzersterk optreden. Black metal zonder nonsens, maar wel met een nadruk bondige maar pakkende songwriting. Of dat nu met de opgefokte opener ‘Het Rottende Schompes’ is, of juist de meer middentempo meezingers als ‘De Dode Molen van Buiten Catharijne’ of ‘Grafjammer’. Een aanstekelijk ritme, inventief gitaarloopje of juist een welgeplaatste opbouw is nergens ver weg. Kortom: Grafjammer sluit de Metal Cave op zweterige wijze af met een heerlijke show.
©
Gerard Kollaard
Een orgastische afsluiting met Orgaanklap
Dat Orgaanklap nog zou terugkeren, na hun De Grap is Gemaakt Tour uit 2017 is al een geschenk uit de hemel. Maar dat ze ook nog eens het festival mogen afsluiten, is een wel hele fijne traktatie. Het is niet meer dan logisch dat deze schaarsgeklede glampunkers, net als vele uitverkochte optredens in dB's ervoor, een show neerzetten die het plakkaat headliner waardig is. De band trekt veel bekijks, heeft een uitermate helder geluid en weet met de gebruikelijke onderbroekenlol en machtige meezingers een vakkundig punkpartijtje neer te zetten. En die combinatie is dan ook goed voor een voortdurende moshpit, waarbij de band op sublieme wijze hedendaagse Nederpunk klassiekers als ‘Wen Maar Aan Mijn Lul’, ‘Ik Ben Een DJ’ of ‘Indie Pop Rock Song’ eruit zwengelt. DB's beweerdde misschien dat Orgaanklap 'zeker niet zou komen!', maar gelukkig is dat gemis ons bespaard gebleven. Orgaanklap kwam en het publiek, dat bleef.
©
Gerard Kollaard
Visitekaartje voor de toekomst
Met een goede sfeer, perfect temperatuur en een toffe line-up voor nop kan dB's dus terugkijken op een geslaagd festijn, ondanks lange rijen voor de Metal Cave en bij de bars. Hoewel we met alle liefde de volgende vijfentwintig jaar ingaan, is dat vooruitzicht ietwat spannend. Want de gebruikelijke doodsteek voor bezielde panden als dB's, zijn regelmatig gemeentelijke plannen met appartementen op het oog. Oprichter Paul de Brabander uitte desondanks zijn optimisme, en is met de organisatie druk in gesprek over het vervolg. Of het op een verhuizing, aanpassing van de eindtijden of een andere oplossing aankomt is nu nog niet duidelijk. De hoop is echter dat een cultureel erfgoed en muzikale broedplaats als dB's kan voortbestaan, en daar is een geslaagd jubileumfestival als dit een mooi visitekaartje van.
Gezien: 25 jaar dB’s festival, zaterdag 14 september 2019 @ dB’s, Utrecht