Stel je eens een octopus voor waarbij iedere arm overdag een andere baan heeft. Daarmee heb je zojuist een verrassend accuraat beeld geschetst van het talrijke cv van Casper Broekaart. Toch heeft dit multitalent, naast alle projecten die al liepen, tijd gevonden voor iets nieuws: Feitenfabriek. Op een benauwde dinsdagavond bij Café de Stad stort Broekaart zichtbaar graag en geanimeerd een tsunami aan verhaal over de tafel uit.

“Nou, het is niet zo dat al die projecten echt full-time bezigheden zijn”, werpt Broekaart gelijk tegen. “Veel daarvan verkeren in een slapende staat of waren gelegenheidsprojecten met een concreet doel om naartoe te werken, een theaterstuk of een album bijvoorbeeld. Nu heb ik weer zin om echt naar een eigen release toe te werken. Feitenfabriek is dus eigenlijk een manier om weer op zoek te gaan naar mijn eigen identiteit, want al die projecten zijn complexe samenwerkingsverbanden met veel verschillende mensen. In mijn Feitenfabriek ben ik alleenheerser.”

De naam ‘Feitenfabriek’ stamt nog uit het tijdperk van Knalland. Voor Broekaart was dat een lastige tijd waarin hij worstelde met een burn-out, angstaanvallen en depressie. Ook zijn creativiteit zat op slot, wat ervoor zorgde dat Feitenfabriek niet van de grond kwam. “Aan Feitenfabriek bouwen is voor mij een manier om deze moeilijke fase achter mij te laten en het te vertalen naar iets constructiefs.” Maar wat betekent het nou eigenlijk? Broekaart legt uit: “Feitenfabriek is een idee. Het staat symbool voor een proces waarbij individuen hun eigen waarheden maken. Misschien is het een fysieke plek of een mystieke droomwereld, waar mensen onbewust heen gaan om hun eigen feiten te maken. Het zou zo een sprookje van Godfried Bomans kunnen zijn. Aan de ene kant zou het uit een kinderboek kunnen komen en aan de andere kant zit er een serieuze maatschappijkritische toon aan. Een beetje activistisch en tegendraads, die balans bevalt me wel.”

Diepgang met een kritisch oog

Steeds meer mensen stellen zichzelf anno 2019 open op om mental issues bespreekbaar te maken en hun ervaringen te delen. Via social media, boeken en in de vorm van audio. Op Facebook staat Feitenfabriek omschreven als ‘burn-out pop’, wederom serieus en ironisch tegelijk bedoeld. “Die burn-out heeft grote invloed op mijn leven gehad en dus ook op mijn muziek. Het was de naarste wake-up call ooit en toch uiteindelijk ben ik er wel dankbaar voor. De muziek is niet één op één autobiografisch (je bent niet altijd zo zwaarmoedig), maar je verwerkt de dingen die je beleeft en kanaliseert je gevoelens in de muziek. Kijk,” begint Broekaart, “ik vind eigenlijk dat muzikanten en andere kunstenaars een positie hebben om al die diepere lagen en maatschappelijke thema’s te vertalen. Als je altijd maar ‘koetjes en kalfjes’-kunst maakt, zul je natuurlijk nooit het hele leven te omvatten. Muziek lijkt een middel om het alledaagse leven te ontvluchten, even niet nadenken over de sleur en simpel vermaakt worden, terwijl die dagelijkse sleur juist iets is wat je kunt ontstijgen. Muziek en optredens zijn manieren om meer betekenis te geven aan je leven. Kijk bijvoorbeeld naar een band als Idles en hun live-shows. Alles mag van mij wel wat kritischer.”

“Eigenlijk wil je een soort situatie scheppen van openheid waarin je toch je intiemste geheimen en gedachten kwijt kan”, denkt Broekaart hardop. “Ik ben met mijn teksten van Engels naar Nederlandstalig geswitcht waardoor er minder ruimte is om je te verschuilen. Dat geldt voor de maker èn de luisteraar; iedereen kent de taal al, waardoor de boodschap veel directer aankomt. Het maakt de inhoud bespreekbaar, iets waar ik zelf naar streef.”

Inmiddels gaat het weer behoorlijk goed met Broekaart en heeft hij een stap gezet in de richting van innerlijke rust. Hoe hem dat is gelukt? “Ik ben best wel serieus yoga aan het doen en volg nu ook een yoga-docentenopleiding, echt superchill.”

Casper Broekaart: muzikaal cv

To Save A Fish From Drowning (2010, Casper Adrien)

You May Never Know What Happened (2011, Lorrainville)

One December Evening (2012, Lorrainville)

The Tascam Recordings (2012, Oh Brave Wide Eyes)

Knalland (2013, Knalland)

Volhard (2014, Knalland)

Desire The Reckless (2014, Lorrainville)

Een koud hutje op Ruigoord

Afijn, genoeg afgedwaald. Je hebt jezelf door zo’n duistere periode heen geworsteld, daar een gloednieuw project uit opgegraven en het een sterke naam gegeven. Dan wil je natuurlijk zo snel mogelijk naar een mooie studio om demo’s op te nemen en alle mogelijkheden te bekijken. Broekaart trok echter zijn eigen plan en ging voor zijn EP richting het Amsterdamse havengebied.

“Ik had zelf al een aantal nummers geschreven op gitaar en die heb ik samen met Roy (van Rosendaal, Figgie red.) gearrangeerd en opgenomen. Het mooie aan dit proces was dat we het in een heel korte periode hebben klaargespeeld”, vertelt Broekaart met verve. “Via een oproep op Facebook kwam ik in contact met iemand die een atelier op Ruigoord had, dus we hebben onszelf daar drie dagen lang opgesloten in een hutje. Het was een bijzondere en inspirerende plek om te zijn, zo’n oude, gekraakte hippie-enclave: een kunstenaarsdorp met tal van festivals en toffe werkplekken. Ik heb me daar laten inspireren, al is het is zeker geen ideale plek om audio op te nemen. Er was bijvoorbeeld een schuurtje met een dak van spaanplaten dat behoorlijk kraakte wanneer het waaide. Er zijn nu ook plekken op liedjes waar je dat hoort in de opname, maar dat geeft de nummers juist een extra dimensie. Het was veel minder dan je normaal in een studio zou hebben, gezien alles wat we mee konden nemen in de kleine auto van Roy moest passen. Juist deze creatieve beperkingen werkten op de één of andere manier bevrijdend.”

Binnenkort speelt Feitenfabriek op het showcasefestival VOOR//AAN. Rondom deze show zal ook de release van het eerste nummer plaatsvinden. “Ik ben nu samen met een illustrator bezig om de songs van de EP naar beeld te vertalen. Hou het in de gaten, zou ik zeggen. Ik heb vooral na een lange tijd weer zin om live te spelen.”

Te zien: Feitenfabriek, 15 september 2019 @ VOOR//AAN, Utrecht