“Kom maar hier met die gitaarversterker” “Kom maar hier met die gitaarversterker”

Enfin. Het is wat het is. Maar wat móeten we ermee? Is het een probleem? Moet het worden opgelost? Kán het worden opgelost? Is het niet gewoon een symptoom van een inherent verschil tussen mannen en vrouwen? 

Het antwoord op deze vragen is discutabel. Daarom nu het woord aan Jasper en Jeanne van WIES, Abir van NEMSIS, Lotta van Get Jealous en Stefan van Bony Macaroni.

Dus: relatief minder vrouwen in de muziek. Valt dat op? Merk je dat überhaupt als muzikant? Is dat lastig als vrouw?
Bony Macaroni: Als man ben ik bevoorrecht me geen zorgen te hoeven maken over mijn positie in de muziekindustrie. Daarom schrik ik van deze cijfers. Ik ken zelf veel talentvolle niet-mannelijke muzikanten en hoewel ik doorhad dat de muziekwereld aardig gedomineerd wordt door mannen had ik niet echt in de gaten dat die percentages zó laag waren. 

Get Jealous: Als Riot Grrrl band komen we op bepaalde plekken in de muziekwereld waar veel bands grotendeels of helemaal uit vrouwen bestaan. Gevoelsmatig heb ik dus redelijk veel vrouwelijke collega’s om me heen. 
In andere hoeken van de industrie zie ik wel dat dat anders is, maar we hebben nog niet écht nadelen ondervonden van het feit dat we niet enkel uit mannen Soms krijgen we wel opmerkingen als: “geef die gitaarversterker maar hier, jij bent een vrouw!”, maar dan negeren we dat gewoon, bewijzen we dat we het best zelf kunnen en maken we er vervolgens nog veel te lang grapjes over met elkaar. 

NEMSIS: Ik merk wel dat er aanzienlijk meer mannen om me heen zijn, maar heb nooit zozeer het idee gehad dat ik in de ‘minderheid’ was. Wat me wél opvalt is dat er véél meer vrouwelijke vocalisten zijn dan instrumentalisten. We komen écht vrouwelijke instrumentalisten tekort, terwijl je merkt dat daar wel vraag naar is. Het gewoon fucking stoer als een vrouw lekker gaat achter de drums of een keiharde groove bast.
Als vrouw in de muziekindustrie val je op. Dat heeft voordelen, maar er wordt ook snel een vergrootglas op jou en je werk gezet en dat brengt ook weer een bepaalde druk met zich mee.  

WIES: Ik zie wel dat vrouwen in de minderheid zijn maar ik zie ook dat delen van de industrie hun best doen hun teams te verbreden met meer vrouwen. Misschien ben je als vrouw dan juist in het voordeel. Men wil bewijzen dat het anders zit, dat men meegaat met de tijd. Daardoor lijkt het alsof er kansen worden geboden aan vrouwen die er eerder niet waren. Het valt ons op dat het aantal vrouwen voor en achter de schermen toeneemt. Zelf werken wij toevallig met een vrouwelijke boeker en twee vrouwelijke tourmanagers. 

Veel festivals, waaronder hét showcase festival Eurosonic Noorderslag hanteren inmiddels quota voor het aantal vrouwen in hun line-up. Maar moet er echt verandering in komen? En moeten we dan, op dergelijke wijzen, actief ingrijpen?
Bony Macaroni: Hier mag zeker verandering in komen, desnoods met actieve maatregelen. Er wordt al jaren gesproken over scheve verhoudingen, maar hoe scheef die dus blijken liggen vind ik eigenlijk wel een beetje problematisch. Tuurlijk zijn er dingen waar moeilijk wat aan te veranderen valt, bepaalde schadelijk stereotypes of verwachtingspatronen worden er al vroeg (bewust of onbewust) ingestampt, maar als we er eerst een voor zorgen de jeugd van de toekomst genoeg herkenbare rolmodellen heeft (ook in andere genres dan pop) kunnen we in ieder geval zeker zijn dat het daar niet aan ligt. Quota mogen er zijn, want zo schiet het misschien niet op. 

Get Jealous: Ik denk dat het actief verhogen van het percentage vrouwelijke acts op festivals voor nu een goede stap zou kunnen zijn om mensen te laten zien dat zowel vrouwelijke als mannelijke muzikanten, en alles daartussen in,  kwalitatief even goed kunnen zijn. Ik hoop natuurlijk dat actieve maatregelen uiteindelijk niet meer nodig zijn, maar nu zijn ze wel nodig om de overgang naar een gelijk-verdeelde line-up op gang te brengen. 

NEMSIS: Ik denk wel dat er verandering in moet komen, maar niet in de zin van “NU moet alles gelijk zijn!”. Je wil toch geboekt worden vanwege je talent en niet omdat er een of ander vrouwen-quotum gehaald moest worden? 
Ik denk dat we met z’n allen verantwoordelijk zijn voor het verlagen van die maatschappelijk druk waar ik het eerder over had. Om dat te doen zullen we allemaal een stuk minder moeten oordelen en goed gaan nadenken over de maatschappelijke verwachtingen van zowel mannen als vrouwen. 
Het zal niet makkelijk zijn. Ik struggle nog dagelijks met het feit dat ik aan de verwachtingen probeer te voldoen en ik gok dat dat nog lang lastig zal blijven. Dus willen we de komende generatie vrouwelijke instrumentalisten redden dan begint het toch echt bij de toekomstige ouders die hun dochter ook gewoon een speelgoed gitaar geven een plaats van een roze glitter-microfoon.

WIES: Ik vind het belangrijk dat de kansen eerlijk verdeeld zijn. Dat man en vrouw aan elkaar gelijk zijn en kansen naar iemand gaan vanwege het persoon in plaats van het geslacht. We zijn WIES begonnen met het gevoel iets bijzonders in handen te hebben. De combinatie van de elektronica, het raggende organische en de Nederlandse taal hadden wij in ieder geval niet eerder gevonden. We hebben er lang aan gewerkt en streven er elke show opnieuw naar beste neer te zetten wat we op dat moment kunnen zijn. Zelf hebben we het gevoel dat die factoren, onze unieke stijl en live-reputatie, de reden zijn dat we geboekt worden. Niet omdat er een vrouw of twee mannen in de band zitten. En dat is precies waar het volgens ons om zou moeten draaien: de muziek.