De artiest:
Mykki Blanco identificeert zich als multi-gender. De artiestennaam Mykki Blanco is ontstaan als de vrouwelijke kant van Michael David Quattlebaum Jr., hun geboortenaam, maar Mykki Blanco verandert zo nu en dan van gewenste voornaamwoorden, gewoon om dingen spannend te houden. Michael groeide op in Californië en North Carolina, voordat hij wegliep naar New York City. In NYC begon Mykki te experimenteren met cross-dressing, vaak werd hij gelezen als een meisje aangezien hij pas 16 was en nog geen bijzonder mannelijke gelaatstrekken had ontwikkeld. In die tijd ging hij zichzelf als een homoseksuele man zien. Verkleden als een vrouw was een krachtige ervaring, stelt Mykki: "Ik moet het niet te simpel maken en zeggen dat ik me alleen bleef verkleden omdat ik seksuele aandacht van mannen kreeg - het waren letterlijk alle chakra's die op elkaar aansloten, en die seksuele energie is een deel van het leven", zegt Mykki in een interview met Alex Chapman. Op 20-jarige leeftijd vertrok Mykki naar Chicago om daar een kunstopleiding te gaan volgen.
Gisternacht te zien bij Le Guess Who?: Mykki Blanco, een Amerikaanse rapper en performer die zich creatief uit niet alleen op het gebied van muziek, maar ook experimenteert met genderexpressie en kunst. Mykki was één van de parels in de line-up van curatoren Iris van Herpen en Salvador Breed. Een extraordinaire artiest waarvan je blij bent als je erbij was tijdens deze editie van LGW?
Het nummer:
In de videoclip voor "Wavvy" verschijnt Mykki Blanco in een ietwat vage verhaallijn die zich afspeelt in een underground scene in Harlem. De video toont Mykki Blanco in verschillende stijlen van geslachtsuitdrukking, ter illustratie van de vloeibaarheid of veelheid van Mykki's geslacht. Mykki weigert grenzen te stellen tussen zichzelf en hun drag persona. Naast het overschrijden van geslachtsnormen rebelleert Mykki tegen homo-onderdrukking doormiddel van taalgebruik. Mykki claimt het woord fag terug, en gebruikt het om zichzelf te definiëren in een daad van verzet tegen de mensen die het als een belediging willen gebruiken. Later in het nummer klinkt de regel "I pimp-slap you bitch n***** with my limp wrist, bro", wat verwijst naar de stereotypische ‘gay’ eigenschap van een slappe pols. Omarmen en voor je eigen boodschap gebruiken.
Hiphopcultuur, macho-mannelijkheid en diversiteit
Maar hoe zit dat met hiphop en homoseksuele rappers? Mainstream rap heeft een imago van stoere mannen die al dan niet aggressief rappen over status en vrouwen. In de videoclips presenteren ze zich als sterke mannen met een dominante lichaamstaal, en op de achtergrond zijn veelal halfnaakte vrouwen te zien. Dit terwijl hedendaagse mainstream rap eigenlijk een voortvloeisel is van gangsta rap, wat in tijd van ontstaan eerder underground was. In 1982 benoemden Grandmaster Flash & the Furious Five al maatschappelijke kwesties; gangsta rap daarentegen kwam pas midden tot eind jaren 80 op met de komst van Ice-T en N.W.A.. Langzamerhand nam het de radio en muziekzenders op tv over; het bleek lucratief voor platenmaatschappijen om vooral gangsta rap te produceren en uit te brengen.
Hiphopcultuur in de jaren 90 had natuurlijk wel ruimte voor introspectieve rappers, sociale en maatschappelijke kritiek, en vrouwelijke rappers zoals Lauryn Hill die succesvol een plek voor zichtzelf creëerden. Toch bleef de gangsta variant en de hiphop-als-feestmuziek het populairst en werd dit uiteindelijk mainstream. Daarmee leek het imago van hiphop voor altijd gekoppeld te zijn aan guns, bitches & bling. Niet alleen dit soort dingen werden opgehemeld door mainstream rappers, ook homofobie was voor hen een gereedschap om zichzelf op te hemelen en hun heteroseksualiteit kracht bij te zetten.
Vast niet de eerste, maar wel één van de eerste LGBTQ+ rappers die commercieel succes vond, was Cazwell in de jaren 2000 met een aantal top 40 hits. De wereldbekende Kanye West vertelt in een interview met MTV in 2004 dat hiphop discrimineert op homoseksualiteit en vind dat dit moet veranderen. Zo ook Fat Joe in een interview in 2011. Langzamerhand verandert er dus iets. In de alternatieve scene is de razend populaire Saul Williams openlijk queer en in de mainstream komen de rappers Frank Ocean en Azealia Banks uit de kast in 2012, en dit jaar nog Lil Nas X. Binnen de Nederlandse hiphop is de act Fata Boom een populaire naam op festivals.
Ondanks dat het nog niet perfect is, lijkt het er op dat de hiphopcultuur in zijn algemeenheid eindelijk meer plaats wil maken voor LGBTQ+ rappers en zo ook Mykki Blanco.