De eerste echte muzikale act van het festival zijn Jaber en Yank die optreden in een goed gevulde Molen de Ster. De muziek staat in het teken van Jabers solospel op de ud - een twaalfsnarig, peervormig instrument dat vooral gebruikt wordt in het Midden-Oosten. Enige tijd later sluit Yank hier op aan door gitaar en zang te verzorgen die goed past bij het ritme van Jabers spel. Daarna vlug naar de eetmarkt, waar de Turkse kindervolksdansgroep Turquaze optreedt en waar er wel erg lekkere Indonesische lempers te koop zijn. Ondertussen houdt het Jongerencentrum Utrecht open huis in de kelder van de moskee. Een handjevol mensen maakt er muziek op verschillende instrumenten, terwijl de gastvrouwen en -heren zich enthousiast van hun beste kant laten zien en beschikken over een onuitputtelijke voorraad koffie, thee en andere lekkernijen.
Tijdens Lombok Festival op vrijdag 9 november lopen we weer af en aan over de drukke Kanaalstraat. Op deze tweede editie van het festival geniet je op elf verschillende locaties van diverse acts die variëren van reggae tot poëzievoordracht en bezoek je op het Moskeeplein de internationale eetmarkt of de moskee zelf.
De festivalroute vervolgt zich over de Kanaalstraat, waar ook veel andere bezoekers gewapend met hun programmaboekje richting de Antoniuskerk lopen. Daar begint het optreden van Mireille Bittar & Feras Khouri. Hun muziek klink als een sprookjesachtige opera uit het Midden-Oosten. Feras speelt klassiek piano en samen met de Syrische teksten van Mireille vult de kerk zich met Westerse en Oosterse klanken, die een verassend mooi geheel vormen. In Wishing Well West treedt ondertussen Mohamed Marwan Bibi op, maar daar is het zo bommetje vol dat er niemand meer naar binnen kan en door de beslagen ruiten valt er helaas ook niks te zien. In buurthuis Rosa is er gelukkig nog wel plek en speelt Hamid Jilali Marokkaanse liederen, samen met zijn bassist en percussionist. Hamid is een verlegen en innemende man, die je met de grootste lach op zijn gezicht vertelt dat hij nu een liedje over oorlog gaat spelen, om je vervolgens weer mee op muzikale ruimtereis te nemen langs de ringen van Saturnus. Zelf zingt Hamid weinig, maar hij neemt je mee in zijn verhalen door zijn melodieuze traditionele gitaarspel.
Dreaming of Syria is dit jaar ook van de partij en organiseert op het plein voor de Antoniuskerk een Dabke Flashmob. De flashmob is eigenlijk een soort snelcursus dabke dansen en dat is toch echt wel wat moeilijker dan het er in de eerste instantie uitziet! Tot vijf tellen, schop met je linkerbeen, stamp met je linkerbeen, loop door en herhaal. Ondertussen moet je ook nog in de maat proberen te blijven, enigzins ritmisch bewegen en niet over de paaltjes op het plein struikelen. De Dabke flashmob is wel dé act op Lombok Festival waarbij bezoekers echt met elkaar in gesprek gaan. Dat komt natuurlijk omdat je hand in hand met vreemden danst, maar ook omdat de organisatoren een soort openheid uitstralen waardoor je niet het gevoel krijgt dat je iets 'fout' kan doen. Dabke dansen kan iedereen leren!
Na de flashmob is het tijd om even uit te rusten in de kerkbanken en te luisteren naar de spirituele soefi liederen van Shwan Sulaiman, begeleid door Sinan Arat op de ney fluit. Zijn liederen spreken, na Shwans uitleg, mooi tot de verbeelding. Zo zingt hij een lied dat werd geschreven door de bemanningsleden van een duikboot, wetende dat zij zouden sterven op de bodem van de zee. Mooi en aangrijpend. Heel anders is het in Wishing Well West waar de Irakese Sattar Al Saadi traditionele percussie speelt en er samen met zijn zanger/keyboardist een feestje van maakt. Het publiek blijft alleen wel erg stil zitten tijdens deze vrolijke dansmuziek. Sattar roept daarom ook op tot een danswedstrijd, want: "ik heb het gevoel dat jullie niet durven te dansen!". Slechts één bezoekster staat op, en dan besluit een stelletje, die overduidelijk fan zijn van Sattar, zelf maar een dansshowtje weg te geven.
Dan volgt Moribayassa. Eén woord, twee lettergrepen. Bom. Vol. Onder leiding van de Senegalese Ousmane Seye komt het publiek in beweging. Rondom Kopi Susu vormt zich buiten een kleine menigte mensen die ook meeswingen met de percussie. En dat is ook precies de bedoeling: Ousmane legt uit dat muziek in Afrika geen eenrichtingsverkeer is waarbij het publiek passief aanschouwt wat de muzikanten zoal doen – nee, dat publiek neemt net zo goed deel aan de uitvoering!
Gezien: Lombok Festival 2018, 9 november 2018 @ Lombok, Utrecht.