Le Petit Klein New Orleans: anders, maar niet minder swingend Le Petit Klein New Orleans: anders, maar niet minder swingend

Op de line-up staan enkele namen waarvan de link met New Orleans niet helemaal duidelijk is. Thijs Heij, die zich profileert als ‘het debiele broertje van de Nederlandstalige muziekfamilie’, is er zo eentje. Een beetje een vreemde eend in de bijt tussen de brass, blues, jazz en swing, maar wel een sterke performer die er zichtbaar plezier in heeft om het publiek met nummers als Zand In Je Kutje uit hun comfortzone te trekken. Naarmate de zon begint te zakken komt Le Petit Klein New Orleans verder los. Dat begint met een energieke set van boogie ‘n roots-duo The Goon Mat & Lord Benardo in het voor de gelegenheid tot Tremé omgedoopte rookhok van dB’s. Na een paar nummers gebiedt bluesgitarist Matthias Dalle, die tot dan toe heeft getolereerd dat iedereen erbij is gaan zitten, de aanwezigen op te staan. Want: “Dit was het laatste rustige nummer, guys. Who’s ready to boogie?” In de kleine en overvolle ruimte is het eigenlijk te warm om te dansen. Gelukkig spelen Dalle en mondharmonicaspeler Lord Benardo (Fabian Bennardo) later op de avond nog een tweede set in de grote zaal, als de zon al uren onder is en de heupen zijn losgeschud. Voor nu is het publiek in ieder geval lekker opgewarmd voor Feather & The White, die met hun energieke garageblues een hele set vol beuken. “Onze vorige shows waren akoestisch”, lacht drummer Ron Stoop. “Heerlijk dat we nu weer helemaal los kunnen gaan.”

Een interessant onderdeel van de line-up is de Hot Club van Utrecht. Dit is een door accordeonist Tim Kerssies bij elkaar gebracht collectief van Utrechtse (ex)straatmuzikanten. Zij hebben een gezamenlijke passie: de muziek van Django Reinhardt, die wordt beschouwd als pionier op het gebied van gitaarjazz. Gedurende de dag en avond staan er drie sessies gepland in de ‘Preservation Hall’, een van de oefen-/opnamestudio’s in dB’s. Vanwege het mooie weer vindt de tweede sessie buiten plaats. Terwijl het collectief speelt, zetten bezoekers hun tanden in een enorme pulled pork burger van Vuurproeven of vegetarische gumbo van Rammenas Roots Rock Kitchen. Le Petit Klein New Orleans heeft in samenwerking met Vandestreek zelfs een eigen biertje: Cajun Spiced Ipa. “Al klinkt er binnen op drie plekken muziek, het hart van het festival is ook deze editie echt buiten”, vertelt Carianne Piek. Samen met Martijn Mannak, Daan Lustenhouwer en Amber Nefkens vormt zij de organisatie van Klein New Orleans. “Dat is tenslotte wat we zijn: een straatfestival.”

We vragen ons af wat Klein New Orleans dan eigenlijk in dB’s doet. De voorgaande - en succesvolle - drie edities van het festival vonden plaats in de Breedstraat. Waarom de vierde niet ook? “Dit jaar hadden we minder mankracht”, legt Piek uit. “Voor een aantal crewleden viel de organisatie niet meer te combineren met hun fulltime baan. Wat we eerst met negen man deden, moesten we nu met zijn vieren doen. Dat terwijl het festival ieder jaar een beetje groter werd. Omdat de Breedstraat geen faciliteiten als apparatuur of parkeerplaatsen voor de muzikanten heeft, komt er organisatorisch veel bij kijken. Voor 2018 kregen we dat gewoon niet rond.” Een editie skippen was geen optie. Piek: “Om niet uit beeld te verdwijnen hebben we gekozen voor een kleiner event in dB’s. Voor 2019 willen we het graag nog grootser aanpakken, met meer verdieping in het programma. Dit leek ons een mooie kans om dat in alle rust te doen. Volgend jaar komen we met full force terug.”

Het mooie aan deze opzet is dat het ruimte biedt aan muziek die op de Breedstraat volledig weggevallen zou zijn. Daar profiteren vooral singer-songwriters Mitch Rivers en Bjarke Ramsing van, die beiden in de Tremé spelen. De eerste maakt soulvolle folk en americana met bluesinvloeden, de tweede brengt, samen met zijn vaste contrabassist Teun van Langen, een mix van Amerikaanse folk, blues en roots. Het zijn fijne rustmomenten tussen de boogie, funk en swing door. Afsluitend gaat het in de Grote Zaal een paar uur lang los. Eerst met de instrumentale funkband Het Bewind, die, zoals de aankondiging belooft, inderdaad twee gruwelijk swingende saxofonisten heeft. Hun versie van de Game of Thrones-titelsong wordt juichend ontvangen. The Goon Mat & Lord Benardo treffen voor hun tweede set een beduidend energieker publiek dan bij hun eerste optreden. Van voor tot achter in de zaal wordt er gedanst en gesprongen. Met bewondering kijken we naar Lord Benardo - tot vandaag hadden we niet beseft dat het bespelen van een mondharmonica zo rock ’n roll kan zijn. Is Le Petit Klein New Orleans daarmee ten einde? Absoluut niet. Op het terras voor dB’s hebben leden van de Hillsback Brassband en de Hot Club van Utrecht zich verzameld voor een nachtelijke jam. Hoe lang die is doorgegaan weten we niet, maar we hebben een vermoeden. Je kunt het festival van de straat halen, maar de straat niet uit het festival.