Een jaar geleden spraken we jullie voor het laatst. Hoe was het afgelopen jaar voor jullie?
Arthur: Epic! Het ging flink hard. We hebben fucking veel festivals gedaan en onze eerste clubtour. We hadden tien clubshows in totaal. Onze boeker zei: 'Ja dat kan wel!' En wij dachten er gaan nooit mensen naar tien verschillende plekken komen, maar het was iedere keer erg druk. Verder nog 45 festivals gespeeld, bus kapot, veel drinken, dit, dat.
Joris: Alles wat je je kunt bedenken gebeurt, een soort Murphy’s Law.
Arthur: Het is wel echt te gek om te zien dat mensen inmiddels shit herkennen en meezingen. Sommigen reizen anderhalf uur om ons te kunnen zien.
The Grand East is een crowdfunding gestart voor de financiering van zijn tweede studioalbum. Voor deze opnames heeft de band samengewerkt met Pablo van de Poel (DeWolff) en producer Simon Akkermans. Afgelopen december bezochten we de opnames in Akkermans' studio in Kytopia. We spraken frontman Arthur Akkermans (geen familie) en toetsenist Joris van den Berg over het afgelopen jaar, de nieuwe songs en het opnameproces.
Hoe worden de nieuwe nummers ontvangen?
Joris: We hebben in Rotterdam van mensen die vaker komen kijken goede opbouwende feedback gekregen over de set, dat nemen we ook wel serieus. Iemand zei ook heel eerlijk dat hij een nieuw nummer niet zo vet vond.
Arthur: We doen gewoon weer wat anders. Er bestaat een grote kans dat mensen die de oudere nummers vet vonden, dit gewoon minder mooi vinden. En sommige die blijven. Maar we hopen natuurlijk dat we ook mensen treffen die de oude shit niet zo tof vonden en de nieuwe juist weer wel. We hopen dat er nieuwe mensen voor in de plaats komen. Je moet jezelf wel blijven vernieuwen. Als wij nu weer exact hetzelfde zouden gaan doen, dan zijn we een saaie kutband. Dit wordt de tweede plaat, het wordt anders. Anders prikkelen we onszelf niet meer en dan wordt het saai voor de mensen, die denken dan 'Ah daar heb je The Grand East die exact hetzelfde trucje doen.' Wij hebben nu zoiets van: dit is de muziek die wij nu voelen, over een jaar heb je weer andere inspiratiebronnen, ga je weer naar andere muziek luisteren en daarom maken wij nu dit. Dus mensen die het niet mooi vinden mogen mooi de kloten krijgen.
Wat is er zo anders aan de nieuwe nummers?
Arthur: Het valt waarschijnlijk wel mee hoe anders het is, maar voor ons is het wel heftig. Meer Crosby, Stills, Nash & Young, meerstemmige coupletten. Het is gewoon wat hipper en moderner. Kijk, die jaren ‘60/’70 jam die we bij de vorige plaat heel erg gedaan hadden, zijn we gewoon een beetje klaar mee.
Joris: Ja, minder blues.
(tekst gaat verder onder de foto)
©
Eric Duijvestijn
Jullie werken nu samen met Simon Akkermans en Pablo van de Poel. Wat is hun rol?
Joris: We repeteren bij Pablo in de Electrosaurus Southern Sound Studio, omdat we de jongens van DeWolff inmiddels een tijdje kennen. Op een gegeven moment kwamen wij op het idee om de nieuwe nummers op te nemen. We zijn toen in Nederland gaan kijken met het idee: oké, waar hebben ze vette studio’s? Welke platen vinden wij tof die het afgelopen jaar zijn uitgekomen in Nederland? Toen bedachten we: we zitten hier nu al in een studio, waarom the fuck doen we het hier niet? En het is analoog dat vinden we ook heel cool.
Arthur: En Pablo is gewoon fucking epic. Een hele goede gast.
Joris: Ik vind het nog steeds heel grappig om te werken met mensen waar ik vroeger, en nu nog steeds, heel erg naar op keek. Ik heb DeWolff echt heel vaak gezien omdat ik dacht 'Oh mijn god, dit is zo vet', Simon heb ik in de HMH gezien en nu zit je met dezelfde lui in de studio aan je eigen plaat te werken. Op dronken avonden kom ik nog steeds weleens naar Pablo toe en dan zeg ik met dubbele tong: 'Hey te gek man, ik kan nog steeds niet helemaal normaal tegen je doen.' Maar we wilden wel een soort twist in het verhaal: analoog opnemen mét iemand die veel platen mixt in verschillende genres. Simon doet alles in principe. Ik vond zelf de singles van 45ACIDBABIES die hij had gedaan heel vet.
Arthur: Ik had eerlijk gezegd minder met het werk dat Simon had gedaan qua bands. Ik had niet meteen zoiets van daar moéten we mee werken. Ik was er dus nogal sceptisch erover, toen hadden we hier een gesprek met hem en dan zie je al die apparatuur die hij door de jaren heen heeft verzameld. Hij heeft echt een hele eigen manier van werken. Het gaf ons ook gewoon weer een andere instelling.
Joris: Tijdens de pre-productiedagen, waar je de nummers eigenlijk afmaakt voordat je de studio in gaat, heeft Simon ons heel veel feedback gegeven en tijdens het opnemen van de basistracks bij Pablo hebben Pablo en Simon beiden hun mening gegeven over wat we het beste konden doen. En wat we nu nog hier aan het doen zijn is overdubs, dus dat is gewoon digitaal.
Arthur: Het beste van beide werelden. Pablo die analoog opneemt en Simon die digitaal opneemt met jaren ’80 shit. Dat is een vet experiment, het kan ook super kut worden, maar we gaan het zien.
(tekst gaat verder onder de foto)
"Dan heb je gewoon iemand nodig die zegt: 'Gasten, hou allemaal even je bek! Dit werkt toch?' En dan zeggen we met z’n allen: 'Ja, godverdomme je hebt gelijk jongen!'"
©
Eric Duijvestijn
Zij hebben dus wel duidelijk een vinger in de pap gehad over de sound?Arthur: Ja, we stonden echt helemaal open voor hun inbreng. Wij zijn onderling altijd aan het bitch slappen en allemaal meningen door elkaar aan het schreeuwen. Dan heb je gewoon iemand nodig die zegt: 'Gasten, hou allemaal even je bek! Dit werkt toch?' En dan zeggen we met z’n allen: 'Ja, godverdomme je hebt gelijk jongen!' We hebben gewoon iemand nodig die ons soms even zegt wat goed is en wat niet.
Joris: Ja we hebben dan iemand nodig die voor ons gevoel boven ons staat. Zij hebben muzikaal veel meer kennis en ervaring met nummers schrijven. Als Arthur zoiets tegen me zegt, denk ik: 'Wat ben jij nou voor een flapdrol'. Zo krijg je dus dat wij dan tien minuten aan het discussiëren zijn tot Simon of Pablo inspringt.
Arthur: Soms kunnen we ook wel zeggen 'Nee, daar ben ik 't niet mee eens Simon' en dan komt Simon met tegenargumenten en dan kiezen we toch vaak voor de manier van Simon, haha. Nee, maar dat is wel een gezonde balans, als we het echt niet willen dan doen we het niet.
Hoe gaat het opnemen?
Arthur: Ja wel goed, alleen we hadden dus bedacht om meerstemmige, Crosby, Stills, Nash & Young-stukjes erin te doen, maar dat kan ik eigenlijk helemaal niet zingen, haha. Het zijn allemaal toonhoogtes en dingen, en dat is echt fucking moeilijk voor mij. Maar dat is wel goed, want dan kom je erachter 'oké ik ben nog lang niet goed genoeg'. We hebben allemaal nog niet zo veel ervaring in de studio, we zijn ook allemaal geen geschoolde muzikanten.
Joris: We maken dagen van tien tot zes meestal, dus best normale studiodagen. Soms loopt het wat uit. Simon was op een gegeven moment al weg, dat was bij Pablo in de studio en we hadden al bier gedronken en we waren shit aan het terugluisteren en op een gegeven moment waren we een beetje aan het lallen en toen dachten we: 'oh vet! We hebben nog een idee, we doen gewoon twee keer drums over elkaar heen.' Dus onze drummer na vier bier: 'oké, ik doe het wel.' Dus hij trekt z’n blouse uit en begint te rammen.
Arthur: Wij zo: 'Jeej! Dit is zo cool!'
Joris: Uiteindelijk was het wel heel tof.
(tekst gaat verder onder de foto)
©
Eric Duijvestijn
"Wat ons op de benen houdt is gewoon onze vriendschap en een fucking goed album uitbrengen en gewoon naar Duitsland gaan."
Wat is de volgende stap voor jullie?
Arthur: Buitenland. De muziek die wij maken is leuk, alleen in Nederland zijn er te weinig mensen… Je kan er niet van leven. We verdienen er sowieso weinig geld mee. Als we geld willen verdienen moeten we gewoon naar een land gaan waar meer mensen wonen die het vet vinden.
Joris: Maar wat nu een volgende stap zou zijn is naar het buitenland gaan, een tweede album uitbrengen dat echt door internationale media wordt opgepikt en waar mensen van zeggen 'Oké, heftig. Goed bezig.' Dus dat moet dan in 2019 ergens zijn. Ik wil gewoon een mooi album uitbrengen waarbij je erkenning krijgt en dan volgen daarna wel meer shows.
Jullie gaan dus eigenlijk naar het buitenland voor de erkenning en het geld, maar als je veel tourt verdien je ook niet echt veel, toch?
Arthur: Nou, nu verdienen we helemaal niks. We hebben ervoor gekozen om een lichtman, geluidsman en management te hebben. Dan hebben we nog een bus die altijd naar de klote gaat, vervolgens moet je weer de studio in en opnemen, dan gaat er weer iets kapot tijdens de show en heb je nieuwe snaren nodig. We houden er gewoon niets aan over. We hebben deze zomer voor het eerst onszelf kunnen uitbetalen sinds vijf jaar en dat was een keer 200 of 300 euro. Maar ja, je doet het natuurlijk niet per se voor het geld, alleen we komen nu wel op zo’n punt dat we zo veel tijd investeren dat we school niet meer erbij kunnen doen, niet meer zo veel kunnen werken omdat de band zo veel tijd in beslag neemt. Alleen we houden er ook niet veel van over. Wat ons op de benen houdt is gewoon onze vriendschap en een fucking goed album uitbrengen en gewoon naar Duitsland gaan.
Crowdfunding
De band heeft gekozen voor een crowdfunding om volledige controle over hun muziek te krijgen en hun fans inspraak te kunnen geven op het proces. Naast de standaard tegenprestaties als een CD of een LP kunnen gulle gevers bijvoorbeeld inspraak op het artwork krijgen, of zelfs de titel van het album bepalen. Daarnaast gaat de band een eigen label oprichten, waar het nieuwe album op zal verschijnen. Ook hier mogen fans de naam voor gaan bedenken. Via de website van Voordekunst kan er gedoneerd worden om de van oorsprong Twentse band een stap verder te helpen in hun eigenzinnige carrière.
Kijk voor meer informatie op www.voordekunst.nl/projecten/7148-the-grand-east-1.
©
Eric Duijvestijn
Te zien: je kunt de nieuwe nummers horen tijdens het optreden van de band tijdens Woodlum festival, zaterdag 26 mei 2018 @ Molen de Ster, Utrecht