Deze donderdag vond er onder de banner van Cultfarm een wereldprimeur plaats in EKKO. Sadar Bahar (gevierd disco- en soul-dj) en Ben Spaander (AKA Cosmic Force) slaan de handen ineen in een live-act met volledige band. Aanleiding: de zeer positief ontvangen EP die ze onlangs samen uitbrachten. Maakt die act de belofte van de plaat waar? Wij gingen kijken hoe ze het er vanaf brachten.

Discofenomeen Sadar Bahar is geen onbekende in Nederland. Zo wilde hij zich er eerder al vestigen vanwege de vrijheid van onze clubwereld. Zijn nogal malafide thuisstad Chicago biedt weinig solaas voor clubs, waardoor artiesten vaak aan het langste eind trekken. Tel hierbij op dat Bahar de energie van een band prefereert boven volledig elektronische muziek en we komen uit bij vandaag. Tijdens een jamsessie in de Domstad springt er een vonk over tussen Sadar en Ben Spaander. Spaander, mede-eigenaar van de in Kytopia gevestigde Sonar Traffic studio, heeft de groove en technische middelen. Sadar de soul. Voor men “oeh” of “ah” kan zeggen, rolt er een stuk vinyl van de matrijzen bij Rush Hour Music. ‘We Are the Righteous People’ wordt live gelanceerd in EKKO, een wereldprimeur.

Bij binnenkomst valt direct op hoe vol het podium is. Hier gaat een flinke liveband spelen! Een saxofoon, zeer volledig uitgeruste percussie, twee stratocasters voor de gitaarpartijen, een Moog voor moddervette bass, meerdere zangmicrofoons, een drumpad en dj-booth met Pioneers. Leuk en aardig, maar hoe gaat dat klinken dan? Kytopiaan Reazun (Ben Hartman) stapt vanaf de zijkant het podium op en stort zich uit in een liefdevolle aankondiging van Ben en Sadar. Een kort hiphop-achtig intro op tape ziet de band plaats nemen achter hun instrumenten. Vooraan staat de jonge garde: de twee gitaristen en saxofoniste. Achteraan de oudere rotten in het vak: Ben, Sadar en de percussionist. 

Het tempo zit er vanaf het begin al stevig in. Sadar draait een drumsample, Ben tikt met stokken mee op de Roland en de percussionist stort zich op zijn cymbaal en conga’s. De achterste sectie van het podium werkt als stuwende kracht. Aan het einde van de eerste track doen de gitaristen en saxofoniste om de beurt een solo, waarin ze goed op elkaar aansluiten. Helaas komt deze coördinatie later in het concert minder duidelijk terug. Het wordt – in de voorste sectie van het podium – na een vrij krachtige start wat ingetogener, tussen al het ritmische geweld door. Geen slecht spel, maar wel minder overtuigend. Latere nummers in het concert houden vaak het midden tussen de hypnotiserende ritmes van St. Germain en de vette baslijnen van Kraak & Smaak. Zo nu en dan is er een spoortje latin in het ritme te bekennen. Ook klassieke boogie wordt niet geschuwd, hierbij rijkelijk voorzien van Cowbell en al dan niet vocale samples. Een soulvolle track in het midden van de set wordt aangekleed met zangeres. 

De minimalistische gitaarpatronen zijn repetitief, maar vervelen gelukkig niet. Toch domineert de bass die Ben uit zijn Moog tevoorschijn haalt, terwijl er op de plaat juist meer gelijkheid tussen baslijn en gitaar te horen is. Spaanders dirigeert de gitarist non-verbaal om nog eens zo’n lekker loopje uit zijn vingers te toveren, zoals eerder in de oefenruimte. Je ziet zijn mond niet bewegen, maar zijn vingers vertellen dat er meer in zit. Als er een nummer met T.Raumschmieriaanse synth ingezet wordt, zou de hoogenergetische Ben (het zweet staat op zijn voorhoofd) voorop het podium niet misstaan. Hierin zit hem meteen ook het probleem van de avond. De muziek knalt en klopt, maar de act mist nog consistentie: voorop het podium soms getreuzel, achterin trefzekerheid. De oudere bandleden gaan duidelijk meer op in de muziek dan de jongere. Waarschijnlijk kan dat ook iets te maken hebben met de snelheid waarmee de act in het leven is geroepen. Het feit dat de band nog niet volledig geroutineerd is, geeft het geheel tegelijkertijd juist ook een bepaalde rauwe kwaliteit. Niet zoals een doorgewinterde funkband die alles live zo belachelijk strak speelt dat er geen ruimte voor bezieling meer is. 

Op de momenten dat alle muzikanten even hard knallen, loopt het als een trein. Dat is dan ook direct terug te zien in het enthousiasme van de bezoekers. De potentie zit er zonder meer, alleen de podiumpresentatie kan nog worden bijgeschaafd. Al met al dus een geslaagd live-debuut, met ruimte voor groei.

Gezien: Cultfarm presents: Ben & Sadar’s (live), donderdag 23 juni 2017 @ EKKO