Mister and Mississippi was eigen sound zat Mister and Mississippi was eigen sound zat

De overgang van folkpop naar indie/new-wave was vooral géén stijlbreuk omdat ze het eens totaal anders wilden. Het was een natuurlijk proces, benadrukt de band waar ze kunnen. Danny: “Na de tweede plaat zijn we in kleine setting naar een huisje op de Veluwe gegaan om te schrijven. De bedoeling was om terug te gaan naar het minimalistische van de eerste plaat, omdat we voelden dat we de folk-sound niet nog een stapje groter konden maken. We haalden veel inspiratie uit die laatste Sufjan Stevens-plaat (Carrie & Lowell, red.) en hadden wel een idee wat we wilden.” Eenmaal thuis blijkt geen van de vier tevreden met het resultaat. Danny: “Het was het gewoon niet. We merkten allemaal dat we onze sound eigenlijk wel zat waren. Toen begonnen we na te denken over het hoe en of we verder moesten.” (tekst loopt verder na foto.)

Maxime komt er in het jaar schrijfpauze achter dat de succesperiode schade heeft achtergelaten. ”Je raakt jezelf kwijt en wordt onzeker. Na de tweede plaat moet je toch even iets harder aan de kar gaan trekken om hetzelfde te bereiken. De achtbaan gaat keihard door. Je kunt geen stap terugnemen om na te denken. Dat heeft z’n effect.” Als de band duizelig uit de spreekwoordelijke achtbaan is gestapt, denkt het na over haar positie in het Nederlandse muziekcircuit. “Voor ons gevoel was de tweede plaat erg anders dan de eerste en ook gewoon de perfecte opvolger. Het was erg schrikken dat het publiek dit niet zo zag. Dat boekingen uitbleven was een teleurstelling. Het werd een gevalletje te klein voor het tafellaken, te groot voor het servet." Danny: “We waren nog geen headliner en niet meer nieuw. We moesten een plekje vinden in een voor ons wankele en nieuwe wereld.”

Donkere wolken pakken zich samen boven de band, maar als stille kracht en gitarist Tom besluit te gaan jammen in zijn ouderlijk huis in Groenlo, klaart de lucht voorzichtig op. Hij kijkt daar naar sciencefictionfilms uit de jaren tachtig en pielt wat op z’n gitaar. Het resultaat neemt hij mee naar Utrecht. ”In eerste instantie schrok ik van de demo’s van Tom”, geeft Danny toe, “maar toch voelde het direct vertrouwd”. Pardoes is het even verloren enthousiasme en plezier weer terug. Maar hoe haal je in vredesnaam inspiratie uit sciencefictionfilms? Tom keek bijvoorbeeld naar Blade Runner, Alien en de Space Odyssey-reeks Tom: “Als ik zo’n film kijk blijf ik meestal nog een dag in die sfeer hangen. Dat neem ik onbewust mee als ik een liedje schrijf. Iets in die soundtracks en de mysterieuze, naargeestige sfeer in die sciencefictionfilms vond ik echt heel cool.” (tekst gaat door naar video)