Onze Popronde avond begint in KAdECafé waar La Corneille als tweetal een optreden verzorgt, de drummer is thuis gebleven. Volgens zanger/gitarist Guy Corneille komt dat door de herfst. Of de treinen niet reden óf dat de drummer ziek thuis zit, laat hij in het midden. Hij vertelt voor een keertje met zijn tweeën spelen wel heel erg leuk te vinden, en dat blijkt ook. Het zittende publiek laat zich gewillig meezuigen door de knap opgebouwde luisterliedjes die ingeleefd gebracht worden. De band speelt oud werk maar ook nummers van de aankomende plaat, om daarop ingespeeld te raken en er de nieuwe kanten van te ontdekken. De stem van Corneille, de betokkelde gitaar en de piano, allemaal klinken ze prettig donkerwarm. Een heel fijn, intiem begin.

We trekken door naar restaurant De Vereeniging, hopend op nog meer intiem luisterplezier van Mevrouw Tamara. Maar dat valt tegen. Tamara speelt een prima set, daar niet van, maar we kunnen het niet echt goed horen. Het geklets en het getik van vorken en messen is te hard en vult de ruimte meer dan dat de muziek dat doet. Het is de charme van de Popronde dat dit soort locaties als concertzaal gebruikt worden, maar in dit geval werkt de combinatie niet zo goed. Tamara speelt haar set ingeleefd en brengt afwisselend Nederlands- en Engelstalig werk, waarbij ze zichzelf begeleid op gitaar. Af en toe vangen we flarden op van de dromerige verhalen die ze vertelt.

Ook The Fire Harvest heeft het lastig met het publiek in de Boothill Saloon. Op de muur achter het podium is Johnny Cash getekend die zijn middelvinger opsteekt, en dat vat goed samen waar de band voor staat vanavond. The Fire Harvest wijkt af van de norm, de band is niet hip, is niet jong en is niet dertienineendozijn indiepop en het is daarom goed dat dit soort acts ook deel uitmaakt van de Popronde. Maar de Boothill is primair een rockkroeg en het grootste gedeelte van de aanwezigen heeft dan ook geen enkele boodschap aan het feit dat The Fire Harvest zijn zware slowcore staat te spelen. Een stel vlak voor het podium praat zo hard, dat zanger Gerben Houwer besluit een gitaarsolo zo dicht bij ze te spelen dat ze niet om hem heen kunnen, en toch zien ze hem niet. Pas als hij zijn gitaar als een zwaard tussen hun hoofden op en neer laat gaan, merken ze hem op en even later vertrekken ze. Het is zonde dat de band zo’n last heeft van de omstandigheden, want aan het materiaal en het optreden ligt het niet. In tegendeel; de band schildert woeste, mistroostige landschappen en doet dat subtiel en kundig, een hoogtepunt van deze avond.

Volgende act in de Boothill is Karawane. De band heeft een hard en vol geluid, waardoor het publiek nu echt niet meer kan doen alsof er geen band staat te spelen. Alle hoofden draaien dan ook eindelijk naar het podium. Karawane, geesteskind van Anne Caesar van Wieren, knalt er met volle energie in en toont zich een zeer geslepen en zeer muzikaal gezelschap. De band brengt indie, maar dan niet van het gewone soort. De muziek, die hier en daar doet denken aan The Notwist, is doorspekt van invloeden die je even niet ziet aankomen. Indiaas klinkende gitaarsolo's worden afgewisseld met Pink Floyd-achtige soundscapes en onverwachte ritmewisselingen. De band brengt dit alles ogenschijnlijk makkelijk en oogt en klinkt als een geoliede machine. Een heel erg fijne show.

Voor onze laatste band steken we het Lieve Vrouwenplein en De Hof over naar Onder de Linde op de Groenmarkt, waar traditioneel op de avond van de Popronde het record 'zoveel mogelijk mensen in een dampende kroeg stoppen' gevestigd wordt. Op het podium een bassist met jogging pak uit 1984, een drummer met een neon-zebra-shirt, een hoog geblondeerde zangeres en een gitarist die zijn Danelectro geselt. Welkom bij Herman Brood Academie revelatie 45ACIDBABIES. Dit viesvuige electropop kwartet is naar Amersfoort gekomen om drie redenen; het slopen van het café, het slopen van het publiek in het café én het slopen van de trommelvliezen van het publiek in het café. En dat lukt en iedereen vindt het prima. De band speelt meedogenloos hard zijn muziek, die sexy R&B combineert met grafharde doommetal en bezweert het publiek tot dansen en schreeuwen. Het is een puinhoop, maar een hele lekkere puinhoop. Iedereen die levend de kroeg is uitgekomen, zal zich dit optreden nog lang heugen.

De Popronde maakt ook dit jaar in Amersfoort volledig waar dat het een breed aanbod aan talent presenteert. Helaas kan een mens zichzelf niet in vieren delen om meer bands op meer locaties te zien, maar daar hebben we het mee te doen. Nu al zin in 2017.

Gezien: Popronde Amersfoort met La Corneille, mevrouw Tamara, The Fire Harvest, Karawane en 45ACIDBABIES @de warme kroegen van Amersfoort