Adam & the Relevants zijn terug van weggeweest

“Je moet twee keer zo hard werken om hetzelfde, gevoelsmatig, te bereiken”

Tekst: Wies van der Heyden ,

Met een sapje en een koffie zitten zanger Adam Quann en gitarist Erik Bruil in het café De Voortuin. Klaar voor een nieuw hoofdstuk van Adam & the Relevants. Na de EP-release in 2013 deden de jongens zestig optredens in een jaar, daarna was er een lange stilte. Nu is het gelijknamige debuutalbum klaar om gelanceerd te worden: Adam & the Relevants zijn weer helemaal terug. Wij spraken met de mannen over de lange stilte, het debuutalbum en de problemen van een 25-jarige. “Het is een hele vreemde generatie waarin we nu leven. 25 zijn en dan niks kunnen of niks doen en geen carrière hebben.”

Allereerst blikken we terug op EP XI. “Na de EP ging alles heel snel. Ik had mijn scriptie ingeleverd en twee dagen later stond ik bij De Wereld Draait Door”, zegt Adam Quann. “We waren een beetje rascal-achtig”, voegt Erik Bruil toe. “Dat was een aanstekelijke vibe die heel goed werd opgepikt. We waren gewoon lekker aan het spelen en hadden niet echt een langetermijnplanning. Het was lang leve de lol. We hadden allemaal wilde plannen om een album op te gaan nemen bij Wisseloord, maar dat liep volledig in de soep. We hadden er eigenlijk niet op gerekend dat we allemaal dingen moesten betalen voor het album. We hebben letterlijk twee jaar liedjes geschreven en gespaard. Nu zijn we serieuzer”, vertelt Quann. “Ik wil echt niet zeggen dat we volwassen zijn geworden, maar we hebben wel dingen geleerd. Bijvoorbeeld dat een langetermijnplanning wel handig is”, zegt Bruil.

Een jaar na de eerste demo’s van Wisseloord Studio’s was het geld er eindelijk en hebben de jongens bij het maken van het album samengewerkt met de Engelse producer Xavier Stephenson (o.a. Carl Barât, Editors). Waar de EP in het straatje van britpop paste, heeft de band zich voor het album meer laten inspireren door Amerikaanse invloeden uit de jaren negentig. Quann legt uit: “Stephenson was echt top. Door het opnemen met hem hebben we ook onze sound ontwikkeld. Het zijn nog steeds wel nummers met catchy refreintjes, gewoon netjes kop-staart popliedjes, maar ik denk dat we melodischer zijn geworden. Na de EP hebben we een periode gehad waarin het steeds harder moest. We zaten bijna tegen garage aan, nu is het meer pop. Het is net iets minder Oasis en net iets meer Weezer.”

“En natuurlijk hoop je nu dat als je een nieuwe single dropt de flow die we hadden vanzelf weer omhoog komt, maar dat heb je niet meer”, vertelt Bruil. ”De nieuwkomerstatus van nieuw en interessant, die ben je kwijt. Dus je moet twee keer zo hard werken en in de vijfde versnelling komen om hetzelfde, gevoelsmatig, te bereiken. Terwijl je nu op de achtergrond veel meer bereikt, omdat mensen je nog steeds in de gaten houden. Ik ben wel blij dat we extra tijd hebben genomen. Qua resultaat heeft het veel opgeleverd, het is nu echt een toffer album geworden.”

De rode lijn van het album bestaat uit het zwarte gat waar veel studenten in terechtkomen na hun studie. Quann bezingt problemen die herkenbaar zijn voor zijn generatie van 25’ers. “Het is een hele vreemde generatie waarin we nu leven. 25 zijn en dan niks kunnen of niks doen en geen carrière hebben. Dat is best wel deprimerend. Je bent afgestudeerd, net als de rest van de wereld, en je kunt eigenlijk niks. In ‘Golden’ zing ik: ‘Why not steal my bike, it’s only been twice the last month. I don’t have anywhere to go. Not anywhere important’. Ja, mijn fiets wordt gejat, maar dat maakt eigenlijk niet uit, want ik hoef toch nergens naartoe. Ik heb niks belangrijks te doen.”

Te zien: Adam & the Relevants, zaterdag 12 maart 2016 @ EKKO