Het interview met Van der Oest vindt plaats op een symbolische plek: we drinken een biertje met hem als vertegenwoordiger van de underground in TivoliVredenburg, het prestigeproject van de gemeente Utrecht. Nog een beetje brak van een vijf uur durende show op de radio als opwarmer voor vrijdag en van een tekno feestje daarna, maar hij is al snel weer scherp en bij de les.

Beginperiode
“Pff, ja. Tien jaar geleden, toen was het wel even anders. Ik leerde drum ‘n bass kennen via mijn broer, ging naar een feest, en werd echt geraakt. De muziek sprak mij aan, de sfeer, het type mensen. Alles klopte voor mijn gevoel, zoals het in de oude gabbertijd ook was. Ik dacht logischerwijs: daar wil ik wat mee gaan doen. Met die clubavonden ben ik dus als voormalig thuisdraaier echt in het diepe gesprongen.

Wij komen zelf ook uit de omgeving van Utrecht en troffen elkaar dus al snel bij verschillende feesten. Allemaal vergelijkbare types die elkaar vinden in de lokale underground. Voor de variatie naar Zaandam, Rotterdam, Tilburg, het buitenland. En dan dus niet naar de klassieke clubs, je moet echt wel een beetje puzzelen. Maar er is zoveel meer te vinden als je goed zoekt!

Nu heb je mixclouds en Youtube om gasten te checken, maar toen was het nog best lastig om wie wij leuk vonden te leren kennen. Als wij ze wilden programmeren, moesten we ze tegen komen op een ander feest of flink spitten op het internet. Zo leer je ook al snel de diverse subgenres kennen."

Namedropping
"En je ontmoet allerlei leuke mensen. Ik heb met Arjen Kocken een hardcorefeest gegeven in de City Hall en later X-Beats gestart, waar Drop! en FreaX onder vallen. En ook een gouwe ouwe is Tim Oosterink. Die heeft zich eerst via Drop! maar later ook breder in dB’s ontwikkeld, werkt nu voor Tivoli, De Helling en EKKO waar hij over het licht gaat. Hetzelfde verhaal met Carianne. Promotie en personeel regelen pakte zij altijd sterk op, ik kon volledig terugvallen op haar tijdens een feest. Ze is nu o.a. stagemanager bij een aantal grote festivals.”

Dichterbij de huidige kern van Drop! bevindt zich Michael. Een manusje van alles die zich op feesten zomaar kan ontfermen over de kassa, de garderobe, techniek voor de dj’s en de logistiek. Hij is ook bij het gesprek, luistert mee en vult waar nodig aan. "Camiel is toch wel echt ‘de man van van alles’. Hij leeft er ook echt voor, elk vrij moment gebruikt hij voor de muziek. Hij trapt ook de avond af. Het is een kunst op zich om zo’n avond goed warm te krijgen, en daar vertrouwen wij hem helemaal mee. Deze avond draait hij alleen, maar regelmatig ook samen met één van onze andere dj’s, Wouter."

Thuishaven
"Wij hebben toch echt gewoon allemaal doodnormale banen, en weten in onze vrije tijd onze passie zo goed mogelijk te benutten. Echt hobby’en, je leert het met vallen en opstaan. Zo groeit alles met je eigen ontwikkeling mee, ook wat betreft materieel. In een appartement op de Aziëlaan (hij woont er zelf niet meer, vrienden nog wel, red.) is er ook wel echt wat moois opgebouwd.

Daar staat een enorme, gevarieerde platencollectie, een mooie dj booth, een kast vol met lichten en lasers. Een erg fijne plek is dat om een after te houden, of lekker onder de oppervlakte met je passie bezig te zijn. Het ontstaat allemaal vanuit je eigen kern, je eigen passie.

Een typisch voorbeeld van de gedeelde intensiteit is dat er vorige week een clupje naar Rotterdam uit was. Toen zij ’s morgens op de Azielaan terugkwamen bleek ‘de heer van Heemschut’ (lid van het collectief, red.) in z’n eentje de hele nacht met muziek doorgebracht te hebben, en vervolgens bleef hij dan toch nog maar even op om samen met zijn maat gebroederlijk de klanken voor de after te verzorgen."

Vroeger was alles nog simpel
"Via internet checkte ik vroeger artiesten, en welke ik vet vond die boekte ik. Zo hebben wij Noisia gehad op de tweede editie, terwijl ik toen eigenlijk helemaal nog niet doorhad wat voor status die gasten al hadden. Ging heel simpel hoor, gewoon een direct mailtje naar henzelf gestuurd. Met heel veel artiesten was dat nog gewoon zo, nu zit er eigenlijk overal wel een boekingagent tussen.

Toen wij jonger waren dachten wij steeds groter te kunnen of willen worden, maar dan stoot je hard je hoofd en leer je wat er echt telt. (het collectief was financieel op sterven na dood door een tour waar afspraken niet nagekomen werden, red.) Het kan best gevaarlijk zijn om meer commerciele keuzes te maken, je feest hoeft dan maar iets tegen te hebben en dan is er plots geen budget meer voor een volgende keer. Dat zijn dus kritische keuzes die je moet maken."

Wildgeplakte posters
"Met illegale feesten willen wij nog wel eens meehelpen, maar de organisatie van dat soort feesten ligt toch weer bij andere takken dan de onze. Wij willen als wij een feest organiseren de zekerheid bieden dat men pas naar huis hoeft als de laatste beat gespeeld is. Bij een illegale heb je toch gewoon het risico dat de politie langskomt en het voortijdig stil legt. Dan kom je van buiten de stad en rijden er geen treinen meer.

Vooral in het begin hebben wij ook grote namen gehad, dan moet je natuurlijk je naam vestigen. Denk dan aan Technical Itch, Raiden, Panacea, samenwerkingen met Therapy Sessions (één van de grootste feesten ter wereld in het genre) en Subway uit Rotterdam, waar wij nog een belachelijk feest mee hebben gehouden in de Poema: twee keer een dubbel 18 inch erbij ingehuurd, puur om onszelf ook een beetje neer te zetten. Ook samen posters wildplakken, de hele nacht de stad door en dat soort dingen. Daardoor heb ik nog wel eens een cel van binnen gezien, maar ja, je wil jezelf bekend maken!"

Behoefte om te experimenteren
"Qua stijlen wil Drop! relatief breed blijven. In de Poema eerder richtten wij ons op de hardere variant van drum ’n bass, en toen de dubstep uit de UK aan kwam waaien zo rond 2006 – 2008, zijn wij dat ook gaan programmeren. Vanwege die ontwikkeling strandde ons huwelijk met de Poema echter: zij wilden iets teveel met die populaire golf mee. Je kunt daar dan wel mee gaan cashen, maar wij doen het juist niet voor het geld. Daar zijn uiteindelijk iets van twintig feesten gehouden, een mooie periode achteraf.

Wij hebben het dus altijd belangrijk gevonden om een beetje te kunnen experimenteren, het publiek te verrassen met wat ze nog niet kennen. De periode dat wij onze feesten in dB’s programmeerden ging dat erg makkelijk: daar hadden wij beschikking over twee en later zelfs drie area’s. Zo konden wij verschillende zones creëren: ging het in de zaal wat harder dan ging het in de lobby wat zachter en vice versa.

Zo willen wij ook meer doen dan alleen een dj boeken en echt een showelement erin gooien. Bijvoorbeeld door het visuele aspect middels een VJ te verzorgen. In dB’s hadden wij Harriebo, die aan videomapping doet met een zelf geschreven programma en vaak live gemixt. Dat soort dingen missen wij wel als wij naar een ‘gewoon’ feest gaan, hoewel je merkt dat er tegenwoordig meer gedaan wordt met de aankleding."

In de loop der jaren...
"Voor ons was dB’s lang een volgende thuislocatie, zo voelde dat ook echt. Wij konden bijvoorbeeld al om twaalf uur ’s middags beginnen met opbouw en ter plekke met de podia bekijken wat werkte. Echt jammer dat wij daar niet meer kunnen doen wat wij er deden, het bleek dat er geen vergunning was om versterkte muziek in de lobby te draaien. Dat is juist van belang om een breder publiek te werven dat ter plekke kan proeven en variëren in verschillende zones.

Dat soort plekken waar niet alles al vast ligt mis ik wel. Wij zijn ook een jaar of anderhalf ‘slapende’ geweest, nadat wij niet meer in dB’s terecht konden. Ze zeggen dan wel dat de gemeente Utrecht in wil zetten op kunst & cultuur en daar veel kansen voor wil creeren, maar dat is dan vooral voor de mainstream. Ik zie veel in de underground wat de kop omgedraaid wordt, denk aan iets moois als NUtrecht dat dicht moet."

Een geoliede machine
"Aankomende vrijdag willen wij dan ook een staalkaart weergeven van de verschillende interessante stemmen die zich in die tien jaar hebben laten gelden in de stad. Het is erg tof dat diverse crews op zo’n manier samen gaan komen, het wordt echt een verjaardagfeestje met en voor oude bekenden.

Tien jaar geleden, tijdens de voorbereidingen voor de eerste Drop! hadden wij nooit kunnen bedenken dat wij op dit punt terecht zouden komen. Het groeit, zoals gezegd, als vanzelf. Nu hoeven wij elkaar echt niet meer iedere dag te spreken om een goede voorbereiding te treffen, wij zijn een geoliede machine.

Er zullen vrijdag dan ook wel weer een paar klassieke platen voorbij komen. Denk aan ‘Gun seller’ van Black Sun Empire, ‘Altitude’ en ‘Decoy’ van Stakka & Skynet, de tijdloze shit.”

Te zien: Drop! a decade, showcase met o.a. Sinister Souls, Pythius & Silvahfonk, vrijdag 3 juni 2016, van 23.00 uur tot 05.00 uur @ De Helling.