“Het was voor het eerst dat de band optrad met silent headphones,” vertelt zangeres Karindra Perrier. “We hadden natuurlijk wel al thuis hiermee gerepeteerd, maar dit is de eerste keer dat we er live mee spelen. Door de draadloze koptelefoons wordt het optreden een stuk intiemer, omdat je in een soort bubbel zit en er niet zo gauw doorheen gaat praten. Je sluit misschien wel publiek buiten dat geen koptelefoon heeft, maar het is een leuke ervaring en onze muziek is hier wel geschikt voor.”

Bij het optreden tijdens de Culturele Zondag in TivoliVredenburg was een heel divers publiek aanwezig: ouders met kinderen, ouderen, studenten, van alles door elkaar. Heeft Femme Vanille eigenlijk wel een vaste doelgroep? “Het is blijkbaar heel moeilijk bij ons,” aldus Perrier. “Met de pers proberen we daar ook altijd naar te zoeken, maar het zijn niet specifiek jongeren of hipsters. Ik denk dat het voor muziekliefhebbers van alle leeftijden is. Vooral mensen die het leuk vinden naar muziek te luisteren die net een beetje anders is en er langer de tijd voor willen nemen.“

In tegenstelling tot de brede, jazz-achtige arrangementen vol blazers en strijkers van het eerste album, hebben de nieuwe nummers een elektronische popsound met nog een randje jazz. Drummer Thijs Bastiaans heeft wel een idee waar de omslag vandaan is gekomen. “Bij het eerste album heeft Karindra door haar opleiding als filmcomponist veel van die invloeden gecombineerd,” legt hij uit. Ook waren alle bandleden nog bezig met een jazzopleiding, waardoor het eerste album meer richting jazz ging. Nu iedereen klaar is met zijn opleiding, hebben we allemaal wat minder zin in jazz.”

Femme Vanille is waarschijnlijk niet de enige band die van richting is veranderd. Perrier: “Ik denk dat meerdere bandjes een omslag hebben gemaakt, vooral richting het elektronische geluid. Vanuit de jazz, maar ook vanuit de pop. Het ligt er ook aan wat het meest aanslaat bij het publiek.” Bastiaans: “Wellicht doordat we zijn opgeschoven qua stijl, kunnen we een groter publiek trekken. In dit tweede album zit naar mijn idee meer statement en komt het beter bij mensen binnen. Het is misschien ook iets toegankelijker dan eerst.”

Over de naam Femme Vanille wordt constant naar de betekenis gevraagd. “Het is meer een figuur,” legt Perrier uit. “Een fictief personage die alle verhalen meemaakt die in de liedjes zitten. In het eerste album ging elk nummer over een plek op de wereld, een soort wereldreis van dit personage. In het nieuwe album gaat het meer over levensvragen. Het past ook iets beter bij mijn leeftijd, dat je voorbij de vijfentwintig bent en beseft: ‘ik ben niet onsterfelijk.’ Je denkt ineens na over hoe kort de tijd is die je nog hebt op deze wereld”. Één van de nummers die specifiek over deze onsterfelijkheid gaat is ‘Save Me.’ De tekst zegt genoeg: ‘Sometimes I’m afraid of dying’ luidt de eerste zin.

Al vrij snel na het debuutalbum is Perrier doorgegaan met liedjes schrijven, maar toch heeft het langer dan twee jaar geduurd tot het volgende album. “Je blijft altijd wel liedjes schrijven, want er zijn altijd ideeën die in je hoofd ronddwalen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nu alweer met nieuwe nummers bezig ben voor de volgende plaat. Doordat we er langer over hebben gedaan om dit nieuwe album te maken is hij ook interessanter. Het was een proces, waardoor het heel anders klinkt dan wanneer je in één maand een album maakt.” Voor dit album heeft Perrier veel naar Fiona Apple en Saint Vincent geluisterd. Ook Rufus Wainwright en Patrick Watson zijn grote voorbeelden voor haar.“ Daar wordt ik soms ook wel mee vergeleken, dus ik denk dat die invloeden misschien hoorbaar zijn in onze muziek. Ik vind dat wel een compliment.”

Donderdag 21 januari wordt het album ‘Another Time’ officieel uitgebracht op het podium van EKKO. Een avond die Femme Vanille helemaal zelf mag invullen, van het licht en geluid tot hoe het podium eruit ziet. En dat maakt het extra spannend. Perrier: “Ik ben al een maand zenuwachtig voor de release, ik hou het niet meer. Er komt ook veel pers kijken, dus dat maakt het spannender dan een gewoon optreden.” “Er spelen ook stomme dingen mee”, valt Bastiaans bij. “Zoals dat je familie en vrienden zeggen dat ze komen en je de hele avond druk aan het zoeken bent waar ze zijn. Of over je kleding bijvoorbeeld, die er normaal niet zo toe doet.” 

En dan na de release natuurlijk veel optreden. Bastiaans: “We hebben al een kort tourtje door Nederland gepland staan, zoals naar Breda, Den Bosch en Rotterdam. Hopelijk komen daar weer andere optredens uit voort, ik hoop dat poppodia ons zullen gaan inplannen. Met het vorige album hebben we nog wel op dorpse festivals gespeeld, maar eigenlijk zou ik dat wat minder willen. Onze muziek komt vaak niet goed aan en mensen zijn totaal niet bezig met wat er op het podium gebeurt.”

“We hopen wel op een aantal zomerfestivals, nu onze stijl er beter bij past,” zegt Perrier. “Het liefst zou ik natuurlijk op Lowlands staan, maar dat wordt wel wat lastig. Maar een iets kleiner festival zou al leuk zijn. Of om ooit op Best Kept Secret en Into the Wide Open terechtkomen. Onder welk genre we dan worden geplaatst zou ik niet weten. Mensen noemen ons nu nog jazz, wat ik niet helemaal snap. We waren een keer ’s nachts op de radio en toen werd er gezegd: ‘het past wel heel goed bij de nacht, misschien is het nightpop? Of misschien mysterious pop?’ Mensen vinden het heel moeilijk om te classificeren, en wij eigenlijk ook. We hebben waarschijnlijk een heel nieuw genre ontwikkeld.”

Te zien: Femme Vanille, donderdag 21 januari 2016 @ EKKO