“Ik zou hier wel willen spelen”, zegt gitarist Sam van Hoogstraten als hij TivoliVredenburg binnen wandelt. De band, voor de helft afkomstig uit Utrecht en de andere helft uit Amsterdam, treft hiermee één van de weinige plekken waar hij niet heeft gespeeld. “We hebben heel veel gespeeld en leuke festivals gepakt. Door de Popronde kwamen we overal: we hebben verbazingwekkend veel in Limburg gespeeld.” Het reizende festival hielp de band aan speelervaring, maar was ook belangrijk voor de ontwikkeling van Echo Movis, vindt Van Hoogstraten. “De Popronde gaf ons het idee van: “hee, hier kunnen we wel aan wennen”. Voor zangeres Adura Sulaiman voelde het afgelopen jaar als een zoektocht. “Als we nu terugkijken op Beautiful Glitch, dan waren we toen echt baby’s. Nu, begin 2016, hebben we onze identiteit wel kunnen vinden, iedereen is nu eindelijk uitgepuberd en we zijn bijna allemaal uit huis gegaan. We hebben ook veel geleerd door de combinatie van school en spelen. We weten nu allemaal dat we dit focking lang willen doen.” Ook een nieuw bandlid hoort bij deze identiteit: na de opnames van het album voegde bassist Olivier de Jong zich bij de groep. “We hebben veel hoogtepunten gehad, maar dat ‘Ollie’ erbij kwam, was voor ons het hoogtepunt van 2015.”

Het is gezellig in het café: grappig snerende opmerkingen vliegen de tafel over. Het is goed te merken dat de formatie met deze vijf gasten –met een gemiddelde leeftijd van 19 jaar- een echte vriendengroep is. Er wordt gelachen, gedold, gegeten en gedronken en over de meest uiteenlopende onderwerpen gepraat. De Jong: “Ik vond laatst nog een Gameboy Color onder mijn bed, toen heb ik echt diehard Pokémon gespeeld.” Toch schijnt in alles de liefde voor muziek door. Ook niet geheel onverwacht: de band past, zoals onze recensent ook al over Beautiful Glitch schreef, veel verschillende muzikale invloeden toe in hun muziek: ‘van Afrikaans klinkende ritmes tot rocky refreinen en R&B-achtige licks.’ In de tourbus wordt, verrassend genoeg, veel hiphop gedraaid. Drummer Kike Zwagerman: “We gaan heel hard op Black Skinhead van Kanye West, dat soort muziek draaien we na een gig zo hard mogelijk, maar we houden ook van bands als The Beatles en The Beach Boys”. Ook Utrechtse bands passeren de revue. Gitarist Sam Verbeek: “Aestrid vinden we heel vet, maar ook 45AcidBabies, dat is dé band van 2016.” Alle bandleden zijn ontzettend muzikaal en kunnen meerdere instrumenten bespelen, Als deze psychedelische, indiepopband op het podium staat, wordt een nummer vaak uitgerekt tot één grote jam. De Jong: “We vinden het soms ook leuk om gedeeltes van andere nummers erin te stoppen, dat gebeurt gewoon spontaan. Laatst hebben we nog een stukje van Murder On The Dancefloor van Sophie Ellis Bextor gespeeld.” 

Er wordt niet alleen maar teruggeblikt; er wordt ook vooruitgekeken. Voor de leuke dingen hoeven we niet heel ver vooruit te kijken. Deze maand al staat de band op Eurosonic/Noorderslag in Groningen: hét bandjesontdekfestival van Europa. Een week later, op 21 januari, brengt het een single uit bij de Paradiso Vinyl Club. Friemelend aan plastic zakjes met glitters en andere versieringen vertelt Zwagerman over deze bijzondere release, waarbij de single Mehico uitgebracht wordt op zeven inch vinyl. “Deze glitters gaan we bij de plaat weggeven, maar we moeten wel heel erg oppassen dat ze niet in de groef terecht komen”, lacht hij. De keuze voor vinyl is een interessante: niemand van deze vijf studenten heeft de glorietijd van het zwarte goud meegemaakt, wel wordt met deze release bijgedragen aan de revival die vinyl maakt. Sulaiman: “De mensen waarvan ik de muzieksmaak echt kan waarderen, houden ook van platen, van iets fysieks. Het is belangrijk om mensen iets terug te geven voor het feit dat ze echte muziekliefhebbers zijn en het is heel tof dat er mensen zijn die hier lid van zijn. Het betekent voor mij dat de muziek nog niet zo dood is als veel mensen denken.” De beleving van vinyl is heel anders dan wanneer je een nummer op Spotify aanzet, vindt ook Van Hoogstraten: “Als je iets op vinyl hebt, dan kies je uit wat je wil horen, haalt het uit de verpakking, legt ‘m op de platenspeler en je wacht totdat ‘ie voorbij is. Dat is heel tof.”

Met Eurosonic/Noorderslag in Groningen, start 14 januari, heeft de band een serieuze boeking te pakken, die ook past in de ambitie. “Die hele stad staat in de fik”, vertelt Verbeek vol enthousiasme. “We zouden net als vorig jaar bij Altersonic gewoon vijf randprogrammeringen doen, maar nu zijn we door de organisatie van Noorderslag gevraagd om in de Oosterpoort te gaan spelen, dat is echt heel vet.” De ambities van deze studenten liggen in eerste instantie bij het muziek maken, maar gaan wel degelijk verder dan dat. “We spelen zoveel omdat we het leuk vinden om muziek te maken”, legt Sulaiman, die veelvuldig aan het woord is, uit. Van Hoogstraten vult aan: “We hopen uiteindelijk wel zover te komen dat we ervan kunnen leven, gewoon omdat het leuk is om te spelen. We werken er in ieder geval superhard voor.”

Te zien: Echo Movis treedt 16 januari op in De Oosterpoort tijdens Eurosonic Noorderslag en 21 januari in Paradiso.